Jij bent geliefd

‘Want jij bent geliefd. Ja, jij bent geliefd. Geliefd. Geliefd. O. Yeah!’ Judah (3) krijgt maar niet genoeg van het liedje dat hij pas geleerd heeft, dus we horen het de hele dag hoor. Heerlijk! Wie wil dat nu niet? Hele boeken en films worden gemaakt over de ontwikkeling van ware liefdesrelaties. De mooiste boeken die ik gelezen heb gaan over relaties, waarin de vrouw zich geliefd, gekend, begrepen en beschermd voelde. En dus ging ik onbewust op zoek naar de ideale man, die mij door alles heen zou liefhebben en mij beter zou begrijpen dan dat ik mijzelf begreep. Toen Bert bij ons de kerk binnen kwam lopen, wist ik: ‘Dit is hem!’

Inmiddels zijn we 12,5 jaar getrouwd. En, ook al is Bert voor mij nog altijd ‘de ware’, in de loop van de jaren bleek zelfs hij niet te kunnen voldoen aan het ideaalbeeld dat ik voor ogen had. Misschien herken je ze wel: de momenten dat niets en niemand tot je door kan dringen en dat de eenzaamheid het gevoel van niet-geliefd-zijn versterkt. Ergens is er een plek in ons hart, die ernaar verlangt om gevuld te worden met emmers vol liefde.

Een ongeïnteresseerde God?

Iemand zei eens: ‘U heeft ons voor Uzelf gemaakt en ons hart is onrustig tot het rust vindt bij U’. In een eerdere blog schreef ik daar iets over. Ik liet zien hoe het in het leven niet om ‘mij’ gaat, maar om ‘Hij’. Dit kan je het idee geven dat God een afstandelijke God is, die niet geïnteresseerd is in jouw leven. Een God die er alleen op gericht zou zijn dat je Hem dient en die verder niet bij jou betrokken wil zijn. Gelukkig is dit niet waar.

Het mooie van de Bijbel vind ik dat alles zo mooi naast elkaar neergezet wordt. We lezen over de God, die zó ontzagwekkend is, dat niemand van het volk Israël het aandurft om naar zijn woorden te luisteren. We lezen ook over de God, die met Mozes spreekt als met een vriend. We lezen over God onze Maker in Psalm 139 (HSV):

HEERE, U doorgrondt en kent mij.
Ú kent mijn zitten en mijn opstaan,
U begrijpt van verre mijn gedachten.
U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen,
U bent met al mijn wegen vertrouwd.
Al is er nog geen woord op mijn tong,
zie, HEERE, U weet het alles.
U sluit mij in van achter en van voren,
U legt Uw hand op mij.

Dit kennen – het is mij te wonderlijk,
te hoog, ik kan er niet bij.

(…) Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien,
en zij alle werden in Uw boek beschreven,
de dagen dat zij gevormd werden,
toen er nog niet één van hen bestond.
(…) Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart,
beproef mij en ken mijn gedachten.Zie of er bij mij een schadelijke weg  is en leid mij op de eeuwige weg.

God, de Almachtige: jouw Maker

Dit vind ik één van de machtigste teksten uit de Bijbel. Die grote, ontzagwekkende, machtige God, die niemand kan zien zonder te sterven (Exodus 33:20), is de God bij wie we volmaakt veilig zijn als we ons aan Jezus overgegeven hebben. God is – met eerbied gezegd – geen lieve opa, geen vriend-voor-bij-de-thee. Nee, Hij is de God die hemel en aarde met een paar woorden liet ontstaan, de God voor wie satan en al zijn handlangers sidderen, de God die bij Jezus’ dood de aarde liet beven, rotsen liet splijten en mensen liet opstaan uit de dood. En déze God… dát is de God van Psalm 139. Jouw Maker. Jouw Redder. Jouw Beschermer.

Waarheid

Toen ik op een dieptepunt in mijn leven zat, verwoordde ik de pijnlijke eenzaamheid in mijn hart in een brief aan God. Ik schreef Hem dat ik niet geloofde dat Hij van mij hield, niet geloofde dat Hij mij kende en niet geloofde dat Hij bij mijn leven betrokken was. Maar met elk woord dat ik opschreef, graveerde de Heer zijn waarheid dieper in mijn hart. Die waarheid geef ik graag aan je door:

Ik maakte jou…
… zie jou
… ken jou
… begrijp je
… bescherm je
… en heb je lief!

Onvoorwaardelijk

Of de mensen het nu laten merken, of niet. Of jij het kunt voelen of niet. Jouw geliefd-zijn hangt niet af van jouw liefde en inzet, of van de mensen om je heen. Voordat jij in staat was Hem lief te hebben, hield God al van jou. Hij was erbij toen jij ontstond. Hij was erbij toen je geboren werd, je eerste stap zette, omviel en weer doorging. En Hij is er nog steeds bij, elke dag van je leven, tot Jezus terugkomt. Want… jij bent geliefd!

Aan de slag!

Om over na te denken:

• Ervaar jij dat je geliefd en gekend bent door God? Is dat belangrijk? Waarom (niet)?
• (Op welke manier) is psalm 139 een bemoediging voor je?
• Gods liefde is onvoorwaardelijk. Betekent dit dat het niet uitmaakt wat je doet en hoe jouw relatie met Jezus is? Wat leer je uit de laatste verzen van deze psalm?

Creatief:

• Kopieer psalm 139 uit de Bijbel, of gebruik een oude Bijbel voor deze opdracht (verkrijgbaar in de meeste kringloopwinkels).
• Onderstreep met potlood welke teksten jou aanspreken*. Als je de hele psalm bekeken hebt, zoek je uit welke teksten bij elkaar passen. Daar zet je met een zwarte pen een lijn omheen.
• Kleur de rest van de pagina zwart. Eventueel kun je er met goud-/zilverpennen woorden bij schrijven, die de boodschap van de tekst versterken.
• Lees de wit-gebleven tekst nog eens rustig door en praat erover met je Vader.
• Wat neem je vandaag mee uit deze psalm?

* De kunst bij deze vorm van Bijbelstudie (‘Blackout Poetry’, zie dit bord op Pinterest voor voorbeelden), is om recht te doen aan de boodschap die de schrijver mee wilde geven toen hij de tekst schreef. Je kunt er ook voor kiezen om te onderstrepen wat over God gaat; of wat volgens jou de hoofdboodschap van een tekst is; of misschien wel juist de dingen waar je moeite mee hebt…

Meer lezen?

Hier vind je een studie over de tekst ‘De Vader Zelf heeft je lief’.