De wederkomst en mijn (soms onuitstaanbare) kleding-koop-drang

Het zal ongeveer acht jaar geleden zijn. Ik zat aan de keukentafel, waarschijnlijk met warme chocolademelk en een koekje. Het was herfst. Buiten koud, binnen warm. Vroeg donker. Je kent het wel. Ik vind het altijd een heerlijke tijd, tenminste, als ik binnen zit. Kaarsjes aan, gezellig! Maar terwijl ik daar zo rustig en gezellig aan de keukentafel zat, schrok ik. Ik keek naar buiten en zag de lucht. Het was donker, maar de lucht was voor een gedeelte knálgroen. Daaromheen was het donker. Heel donker. Ik vond het er angstaanjagend uitzien. Toch schrok ik nog meer toen ik dacht: “Is dit het? De wederkomst? Komt Jezus nú terug?!” Ik had het me zo anders voorgesteld, die wederkomst. Een zonnetje, een blauwe lucht en een zacht briesje. Jezus die stralend naar beneden komt. Maar dat was niet het enige waar ik van schrok. Ik had er niet op gerekend, ik was er nog niet klaar voor.

Het overkwam me, maar het was niet zo. De wederkomst bleef nog even uit. Jammer eigenlijk, dat Jezus niet écht terug is gekomen op die dag. De wereld zou er dan nu zoveel mooier uitzien.

Afgelopen week werd ik opnieuw geconfronteerd met de vraag of ik klaar ben voor de wederkomst. Deze keer in een vorm met iets minder schrikeffect, namelijk door een preek. Toch dacht ik gelijk terug aan die middag, een heel aantal jaar geleden. Ben ik er nu wel klaar voor?

Ik denk er nu iets meer over na. Ik praat erover met de kinderen in m’n klas. Soms wil een kind het liefst gelijk de hemel in schommelen, klik hier voor mijn blog over dit gesprekje. Pas zei één van m’n kleuters: “Ik ga écht niet mee hoor juf, anders kan ik niet meer op m’n eigen fiets. Ook al gaat iedereen, ik blijf hier!” Ik vind het fijn de kinderen dan te kunnen vertellen dat het zo mooi zal zijn als we bij Jezus zijn, hierdoor verlang ik er zelf ook wat meer naar. We denken zo samen best regelmatig na over de hemel en de wederkomst van Jezus. Toch betwijfel ik soms of ik er klaar voor ben.

De preek waar ik het net over had ging over Lukas 12:35-40, waarin Jezus iets uitlegt over zijn wederkomst.

“Jezus zei: “Zorg ervoor dat jullie altijd klaar staan. Jullie moeten zijn als dienaren die op hun heer wachten wanneer hij terugkomt van zijn bruiloft. Ze zorgen ervoor dat de lampen aan zijn. Want zodra hij aanklopt, willen ze hem opendoen. Wat is het heerlijk voor hen als ze goed wakker zijn op het moment dat hun heer terugkomt. Want Ik zeg jullie dat hij hen dan aan tafel zal uitnodigen en hen zelf zal bedienen. Als hij kort voor middernacht komt, of zelfs na middernacht, en ziet dat ze wakker zijn, zal dat heerlijk voor hen zijn. Onthoud goed: als de bewoner van een huis had geweten hoe laat de dief zou komen, dan zou hij opgebleven zijn. Hij zou niet in zijn huis hebben laten inbreken. Daarom moeten jullie ook goed opletten. Want de Mensenzoon zal onverwachts komen.””
(BasisBijbel)

Het stuk dat hieraan voorafgaat, heeft er alles mee te maken en is voor mij persoonlijk, uh, laten we zeggen ‘interessant’.

“Jezus zei tegen zijn leerlingen: “Daarom zeg Ik tegen jullie: maak je nergens zorgen over. Niet of je wel te eten zal hebben. Ook niet of je wel kleren zal hebben om aan te trekken. Het leven is toch belangrijker dan het eten? En het lichaam is toch belangrijker dan de kleding? Kijk eens naar de vogels. Ze zaaien niet, ze maaien niet en ze bewaren niets in voorraadkamers of schuren. God geeft ze te eten. Jullie zijn toch veel belangrijker dan de vogels? Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één centimeter groeien of ook maar één dag langer leven? Als jullie dan zelfs zoiets kleins niet kunnen, waarom zouden jullie je dan bezorgd maken over de rest?

En kijk eens naar de lelies. Ze spinnen niet en weven niet. Maar Ik zeg jullie dat zelfs koning Salomo met al zijn rijkdom er niet zo schitterend uitzag als die bloemen. Het gras staat er maar één dag, want morgen wordt het in de oven gegooid. Toch kleedt God dat gras zó mooi aan met bloemen. Dan zal Hij jullie toch zeker óók aankleden? Wat is jullie geloof toch klein! Jullie moeten je geen zorgen maken over wat je moet eten of drinken. Jullie hoeven nergens bezorgd over te zijn. De mensen van de andere volken doen dat wél. Maar jullie hemelse Vader weet dat jullie deze dingen nodig hebben. Geef het Koninkrijk van God de eerste plaats in jullie leven. Dan zullen jullie al die andere dingen ook van je Vader krijgen.”
(Lukas 12:22-31, BasisBijbel)

Daar zat ik dan, te shinen in mijn niet-nodig-maar-wel-heel-tof-dus-toch-gekochte ‘Black-Friday-aankoop’. Tsja, zul je net zien. Ik maak me wel druk om kleding. Als ik hoor dat ik teveel of te dure kleding koop, roep ik gelijk: “Maar jij hebt weer andere hobby’s die geld kosten!” Ik app soms een vriendin: “Ik heb kleding-koop-drang! Ga je mee naar de stad?” Het moet en zal dan gebeuren. Kan ik op zo’n moment nét niks vinden? Chagrijnig, for sure.

Ik zeg niet dat het verkeerd is. Ik mag het best leuk vinden om er tof uit te zien, daar ben ik van overtuigd. Het moet alleen geen obsessie worden. Dat is het gelukkig ook niet, ik zal jullie geruststellen. Maar als ik deze bijbelteksten lees, besef ik me wel dat ik het belangrijkste voor ogen moet houden. Niet wat ik draag is het belangrijkste, maar met wie ik bekleed ben. Jezus. Als ik zijn wederkomst mee mag maken, wil ik niet dat het me overkomt. Ik wil Hem verwachten, elke dag.

Aan de slag!

In de drukte van alledag is het onmogelijk om constant te denken aan het feit dat Jezus vandaag terug zou kúnnen komen. Dat lukt me gewoonweg niet en het hoeft ook niet. Toch is het wel interessant om te kijken naar alles wat voor jou belangrijk is en vooral naar hóé belangrijk alles is. Denk eens na over wat jouw valkuilen zijn op dit gebied.