Zwaai jij met een palmtak of een hamer?

Op die ene dag huilde Hij. De tranen stroomden over zijn gezicht. Dat was al eens eerder gebeurd. Toen zijn vriend stierf, huilde Hij ook. Maar nu was het vreemd dat Hij huilde. Nu was niet het juiste moment om te breken. Nu was juist het moment gekomen dat Hij, Jezus, als koning het volk verlossen zou. Trouwens: niemand huilde verder. Iedereen juichte. De mensen zwaaiden met palmtakken en riepen Hosanna en legden hun kleren op de straten. Alles leek zo mooi. Maar zijn tranen… zijn verdrietige ogen… En de woorden die Hij sprak. Die zorgden voor een vreemd gevoel, een bittere nasmaak. Waarom huilde Jezus toch zo?

‘De intocht in Jeruzalem’ wordt de geschiedenis van vandaag genoemd. Misschien ken je het verhaal; Jezus gebiedt zijn leerlingen een ezel op te halen. Daar klimt hij op. Zo rijdt Hij Jeruzalem binnen, terwijl een grote groep discipelen “zich begon te verblijden en God met luide stem begon te loven om de machtige daden die zij gezien hadden.” (Lukas 19:37, HSV)

Koning op een ezel

Op een ezel zit Hij. En daarmee vervult Hij de profetie van Zacharia. “Zie, uw Koning zal tot u komen, rechtvaardig, en Hij is een Heiland, arm, en rijdend op een ezel, op een ezelsveulen, het jong van een ezelin.” (Zacharia 9:9, HSV)

Wat een blijdschap! Jezus is dus echt de koning, de Messias, de bevrijder. De mensen snakken naar een bevrijder. Want ze zijn de heersende Romeinen zat. Ze hopen zo dat de Messias hen van de Romeinen verlossen zal.

Hosha Na

De discipelen roepen enthousiast: “Hosanna! Gezegend is de Koning, Die daar komt in de Naam van de Heere. Vrede in de hemel en heerlijkheid in de hoogste hemelen.” (Lukas 19:38, HSV) Ze leggen hun mantels vóór de ezel op de weg. Wij zouden zeggen: de rode loper wordt voor Jezus uitgelegd. Het lijkt wel feest.

Dat woord “Hosanna” bestaat in het Hebreeuws uit twee woorden: Hosha Na. Het betekent letterlijk: “Red alstublieft.” Dat is dus eigenlijk wat het verzamelde volk roept: Bevrijd ons, Zoon van David. Red ons.

Jezus weent

Maar Jezus huilde toen Hij Jeruzalem naderde. Waarom? Jezus denkt aan Jeruzalem en aan al haar inwoners. Dat maakt Hem bedroefd. Hij zegt: “Och, dat u ook nog op deze uw dag zou onderkennen wat tot uw vrede dient! Nu echter is het verborgen voor uw ogen.” (Lukas 19:42, HSV)

Vredevorst

Jezus spreekt hier een onvervuld verlangen uit. Eigenlijk zegt Hij: “Als u vandaag zou erkennen wat tot uw vrede dient… dan zou het zo anders met u gaan.” De vrede die Jezus bedoelt, is Gods sjalom.

Ja, Jezus komt als koning de stad binnenrijden. Maar Hij is geen aardse vorst. Hij is de Vredevorst. Hij wil de inwoners van Jeruzalem hemelse vrede geven. Hij wil niets liever dan de mensen redden. Maar de Joden zijn blind. Ze willen gered worden van de Romeinen, maar ze weten niet dat ze gered moeten worden van iets veel belangrijkers; ze moeten gered worden van hun zondige hart. Ze begrijpen niet dat Jezus een ander koninkrijk komt stichten. En ze geloven niet dat Hij de Zoon van God is.

Een palmtak, of een hamer?

De mensen roepen wel Hosanna, red ons, maar hun Hosanna houdt niet lang stand. Want een paar dagen later roepen ze iets totaal anders. Een paar dagen later roepen ze: Kruisig Hem. Ze zwaaien nu wel met palmtakken, maar straks zullen ze hun hamers tevoorschijn halen om Jezus aan het kruis te nagelen.

Jezus weet dat. Hij weet dat de Joden zijn vrede niet willen aannemen. Daarom huilde Jezus. Hij huilt omdat de mensen Hem enkel als koning willen als zij hun zin zullen krijgen. Maar als bevrijding en redding betekent dat je jezelf moet verloochenen, dan zullen de mensen hun palmtak op de grond gooien en met een hamer zwaaien. Dan zullen ze Hem aan een kruis nagelen en de schuld daarvoor voor eigen rekening nemen. Een groter verschil bestaat niet!

Spanning

Er is een enorme spanning in deze geschiedenis, omdat het gaat over de kernvraag in het leven: Gods vrede aannemen, ja of nee? Het gaat over de manier waarop je Jezus onthaald in jouw leven. Ik dacht: hoe vaak rijdt Jezus wel niet ons leven binnen? Op welke manier dan ook, als je uit de Bijbel leest of in de kerk zit. En wij hebben altijd de keuze: onthalen we Hem met een palmtak of met een hamer? Roepen wij ‘Hosha Na’ of ‘Kruis Hem’?

Vergeving

Ik ben eerlijk. Ik ben net zo wispelturig als de Joden destijds. De ene dag onthaal ik Jezus met een palmtak, de volgende dag zwaai ik met een hamer. Ik heb Hem vaak de deur gewezen. Als Hij bijvoorbeeld tot me sprak, maar ik geen zin had om naar Hem te luisteren. Terwijl Jezus mij zoveel wil geven. Vrede. En verzoening.

Jezus huilde. Niet alleen over Jeruzalem. Ik denk dat Zijn tranen ook stromen om mij. Omdat ik zo vaak weiger om zijn vrede de boventoon te laten voeren in mijn leven. Maar… wat onbegrijpelijk. Als de Joden later die week met hun hamer zwaaien, kijkt Jezus hen door een waas van tranen aan. En fluistert Hij: “Vader, vergeef het hun, want ze beseffen niet wat ze doen.”

Als ik Hem dát hoor fluisteren, laat ik mijn hamer vallen. En breek ik.

Aan de slag!

• Hoe heb jij Jezus de afgelopen tijd in je leven onthaald, met een hamer of met een palmtak? En hoe wil je Hem vandaag onthalen?
• Als je je hamer nog omhoog houdt, bid dan om vergeving en laat je hamer vallen.
• Luister naar dit lied.