Zij lacht weer: de vrouw die Jezus’ mantel aanraakte

Hoe zou ze geheten hebben, de vrouw die Jezus’ mantel aanraakte? Hoe zou ze hebben geleefd? Waar woonde ze? Was ze stiekem verliefd? Wilde ze misschien moeder worden? We weten het niet. Vaak wordt ze aangeduid als de bloedvloeiende vrouw, maar is het niet wat stigmatiserend om haar alleen bij haar ziekte aan te duiden? Ze was toch veel meer dan dat?! 

Deze vrouw is één van twee naamloze vrouwen die in Marcus 5: 21-43 voorkomen. De andere is nog wel een hele jonge vrouw, een meisje nog eigenlijk, maar toch. Met haar twaal jaren staat ze op het punt om de wereld van vrouwen te betreden. Je zult haar vast kennen als het dochtertje van… Haar vader Jairus wordt met naam en functie genoemd, hij is een belangrijke leider onder het Joodse volk, een soort kerkleider. En dan die andere vrouw, die een ziekte heeft waardoor ze als het ware al twaalf jaar lang ongesteld is. Ik wil eens focussen op de ontmoeting tussen haar en Jezus. 

Onrein 

Deze vrouw is al 12 jaar ernstig ziek. De Thora, de Joodse wet, verbiedt haar in de tempel te komen. Het zal ook lastig zijn geweest om onder de mensen te komen. Wie of wat zij aanraakt, wordt onrein. Die onreinheid ligt vastgelegd in de wet van Mozes en heeft veel met hygiënische voorschriften te maken. We begrijpen niet alles van die wet. Sommige dingen komen ons vreemd voor omdat we de culturele achtergrond ervan niet kennen. Maar we kennen het hart van die wet: 

God liefhebben en je naaste als jezelf.  

Oog hebben voor de weduwen, de wezen, de armen en de vreemdelingen. 

Voor de vrouw moet de goede wet of misschien wel alleen het gebruik daarvan een grote last zijn geweest. Ze is van God en mensen afgesloten. En ze heeft veel geleden. We lezen dat zogenaamde genezers misbruik maakten van haar kwetsbaarheid en haar leeggezogen achterlieten.    

Geen slachtofferrol 

Toch is zij geen passief personage in deze bijzondere vertelling. Ze speelt niet de slachtofferrol in dit verhaal. Ze heeft geloof gevonden. Misschien heeft ze gehoord hoe Jezus het Koninkrijk van God voorleefde en mensen zoals zij aanraakte en beter maakte. Alle moed die ze had, heeft ze bij elkaar geraapt om Jezus’ mantel aan te raken. Ze mocht daar eigenlijk niet eens zijn maar ze is er klaar mee: zo wil ze niet meer leven. Ze wil een kans op een waardig leven. Hoe reageert Jezus? Hij is onderweg met een grote groep mensen. Het is druk en waar slaat het nou op dat hij vraagt wie hem heeft aangeraakt? Heeft hij geen haast dan? Hij is notabene onderweg naar het zieke dochtertje van een belangrijke leider in Israël. Die vader moet met hem hebben meegelopen. Zo iemand laat je toch niet wachten… Jezus staat stil. Hij wil weten wie naar hem heeft uitgereikt. Hij wil haar in de ogen kijken. Op de vraag van Jezus komt de vrouw uiteindelijk trillend naar voren en vertelt het hele verhaal.  

‘Toen zei Hij tegen haar: Dochter, uw geloof heeft u behouden; ga heen in ​vrede​ en wees genezen van uw aandoening.’
– Markus 5: 34 (HSV).

Het is opvallend dat Jezus haar ‘dochter’ noemt. Zij is ook een dochter van Israël, lijkt hij te willen zeggen. En in het Koninkrijk van God is zij niet minder, ze wordt er juist bij gehaald. Jezus geeft geen prioriteit aan iemand als Jaïrus. De ontmoeting met Jezus verandert haar leven. Het betekent niet alleen genezing, maar ook een herstel van haar waardigheid door de woorden die Jezus tegen haar zegt.   

Te makkelijk? 

Ik zou me kunnen voorstellen dat je denkt dat dat wel heel makkelijk gaat. Jezus geneest de vrouw, vervolgt zijn weg en maakt ook nog even een dood meisje levend. Dat maken we nu niet meer mee. Dat Koninkrijk van God, het klinkt wel erg groots en meeslepend, maar wat zien we er van? Ik word wel eens een beetje kriebelig van al die positieve verhalen van andere christenen. Dan heb ik de neiging om te vragen, net als Johannes de Doper: Dat Koninkrijk van U, komt er nog wat van? Zoveel mensen worden helemaal niet beter. In de kerk gebeuren er soms mooie dingen, maar vaak gaat het ook moeizaam. Er zijn zoveel situaties die we helemaal niet kunnen veranderen en soms voelt dat zo machteloos.  

Het telt voor die ene  

Een vriend van mij zei een keer dat ook Jezus niet alle zieken beter maakte. Er liepen nog veel meer zieken rond in de tijd dat Jezus in Israël op aarde was en als mens kon Hij ook maar op één plek tegelijk zijn. Dat vond ik eigenlijk wel een eye-opener. Hij liet ons achter met de opdracht om Hem te volgen en als eerste prioriteit het Koninkrijk van God te zoeken en zijn gerechtigheid. We zoeken naar recht in een wereld vol oneerlijkheid. Wij leven nu in die bijzondere tussentijd. We ervaren genezing, heling, bevrijding, maar er is ook dood, haat, en strijd en het breekt ons soms bij de handen af. De ervaring dat het moeizaam gaat en dat we weinig zien, mag ons niet moedeloos maken. Op dat moment moest Jezus er zijn voor die vrouw. Hij nam de tijd. Hij maakte geen onderscheid tussen deze uitgestoten vrouw en de kerkleider. Als hij had doorgerend naar het huis van Jaïrus, had die ontmoeting niet plaatsgevonden. In het Koninkrijk van God gaat het niet om groeipercentages en kwantiteit. Voor elke vrouw voor wie we een verschil kunnen maken, doet het ertoe, net zoals voor deze ene vrouw.  

Aan de slag! 

• ‘Zoekt eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid’, misschien heb je het lied al als kind geleerd. Denk er eens over na wat het nu voor jou betekent en hoe je je plaats kunt innemen.  

• De bijzondere manier waarop Markus dit verhaal vertelt, zet aan het denken over hoe wij omgaan met onze tijd en prioriteiten. Wat leer je hier van Jezus en hoe kun je dit vandaag in de praktijk brengen? Schrijf 1 ding op en probeer je de komende tijd er bewust aan te houden!