Witte veertjes en de last van God

‘Mijn juk is zacht en mijn last is licht.’ Wat een bijzondere tekst. Want zeg nou zelf: wie wordt er blij van een last die je met je meedraagt en van een juk dat op je schouders ligt? Toch is het deze tekst die mij te binnen schiet wanneer ik aan het wandelen ben. Zo vaak als het lukt ben ik even buiten om energie op te doen en sinds een aantal weken liggen er dan steeds hele kleine witte veertjes op mijn pad. Misschien is het de tijd van het jaar, ik weet het niet, maar gek genoeg denk ik steeds aan deze tekst. Mijn juk is zacht en mijn last is licht. Eerst zet ik het nog van mij af, maar uiteindelijk bedenk ik dat God me misschien wel iets duidelijk wil maken.

Deze tekst lezen we in het bijbelboek Matteüs, maar er staat meer.

Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.
– Matteüs 11: 28-30 (NBV)

‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.’

De eerste zin leest als een uitnodiging. Een uitnodiging van iemand die van je houdt en je wil helpen. Kom naar mij als je moe bent en onder zorgen gebukt gaat, ik zal je rust geven. De tweede zin is meer een opdracht. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Ik weet niet hoe jij dit ervaart, maar eerst mag je tot rust komen om vervolgens toch nog een opdracht te krijgen. Een opdracht van iemand die én zachtmoedig én nederig is én van wie je kan leren. Dat klinkt als iemand die weet waar Hij het over heeft. En natuurlijk is dat zo, want we hebben het hier over Jezus. Deze tekst eindigt met een belofte. Je zult werkelijke rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. Wat betekent dit juk en deze last?

In Matteüs volgen we Jezus van zijn geboorte tot het einde van zijn activiteiten op aarde. In de evangeliën ligt de nadruk op het doorgeven van de boodschap van Jezus, en op de oproep in Hem te geloven. En in de hoofdstukken 9, 10 en 11 van dit Bijbelboek bereidt Jezus zijn leerlingen voor op hun uitzending. Hij geeft ze instructies mee en waarschuwt hen voor wat ze te wachten staat. Zelf trekt Hij ook verder om les te geven en het goede nieuws te verkondigen. Overal waar Hij komt geneest Hij mensen van hun ziekten. Hij heeft medelijden met de mensen omdat ze er hulpeloos en uitgeput uitzien (Matteüs 9:36). Hij ziet dat de mensen gebukt gaan onder hun eigen juk en hun eigen last.

Ossen die gewend waren om de akkers te ploegen werden bij elkaar gehouden door een juk dat op hun nek werd gelegd. Jonge ossen werden samen met een oude, meer ervaren os, onder een juk gebracht om te worden getraind. Op die manier wordt de jonge os gedwongen in hetzelfde spoor te lopen als de ervaren os. Een os wordt gedwongen en heeft geen keuze, maar Jezus nodigt ons uit. Bij Hem is geen dwang. Wanneer wij het juk van Jezus op ons nemen kunnen we samen met Hem onze weg gaan. Niet steeds sneller of juist langzamer, niet van het pad af, niet steeds op eigen houtje je levensakker omploegen. Dat zorgt steeds weer voor vermoeidheid, frustratie en onzekerheid.

Neem mijn juk op u, en leer van Mij (zoals de ervaren os de jonge os leert). Ik leef vaak onder het juk van tijdsdruk en verwachtingen. Ik heb te weinig tijd voor de dingen die ik wil doen of ik wil teveel dingen doen in de tijd die ik heb en dat levert vaak gestress op. Er zijn allerlei verwachtingen waar ik (van mezelf) aan moet voldoen. Als ik niet uitkijk is dat het juk dat ik bijna dagelijks op mij neem.

En daarom zegt God: neem mijn juk en mijn last. Hij zegt daarmee: neem mijn rust en mijn bescherming. We staan er niet alleen voor, want Hij wil samen met ons dat span vormen. Dat maakt zijn juk zacht en zijn last licht, want wanneer wij niet meer vooruit kunnen, zal Hij het span trekken.

‘Kom naar mij, dan zal je werkelijk rust vinden.’

Nog even terug naar de witte veertjes. Het heeft niets met een span te maken en toch…? Ik pak één van die veertjes, het is zacht en licht en het zegt mij: Kom naar mij, dan zal je werkelijk rust vinden.

Aan de slag!

Als je vandaag de tijd hebt om naar buiten te gaan zoek dan een veertje. Neem het in je hand en doe je ogen dicht. Voel je hoe zacht en licht het is?