Wat onkruid wieden je kan leren over geloven

Het voorjaar kwam dit jaar langzaam op gang, maar inmiddels is alles weer uitgelopen en kan het tuinieren niet langer worden uitgesteld. Voor de één een rustgevende en ontspannen bezigheid, voor de ander een uitdaging die je het liefst uit de weg gaat! Persoonlijk vind ik het heerlijk om buiten te zijn met mijn handen in de aarde, maar soms is het ook wel balen hoe snel onkruid altijd weer lijkt te groeien en je nooit klaar bent. Op een keer kreeg ik tijdens het onkruid wieden het advies van een voorbijganger om er maar mee te stoppen, want het zou toch zó weer aangroeien. Dit advies leek mij niet alleen ontmoedigend, maar vooral ook misleidend. Het zette mij aan het denken, want onkruid wieden en geloven hebben meer met elkaar te maken dan je misschien zou denken!

De opmerking van de voorbijganger legde bij mij de link dat zonden net zijn als onkruid: het steekt telkens weer de kop op! De vraag of we maar moeten stoppen met onkruid wieden blijkt dan ineens belangrijk. Want wat gebeurt er als ik het onkruid ongehinderd door laat groeien? Dan zal het de tuin overnemen! Onkruid staat erom bekend dat het een eigen leven leidt en de neiging heeft om alles te overwoekeren. Als ik mij erbij neerleg dat onkruid telkens weer terugkomt (of dat het toch wel een schattig bloemetje heeft) en daarom maar stop met onkruid wieden, zal dat grote gevolgen hebben.

Zonden zijn net als onkruid

En zo is dat ook met het doen van zonden. Er zijn mensen die niet langer hun best doen om niet te zondigen vanuit de overtuiging dat het ze toch niet gaat lukken om het te laten. Waarom zouden we ons nog langer verzetten als het zo moeilijk is te onderdrukken? Of we praten het goed: het valt wel mee, zo ben ik nou eenmaal. Er zijn zelfs gelovigen die denken dat ze gewoon kunnen zondigen omdat ze al vergeven zijn door het bloed van Jezus. Waarom zouden ze zich druk maken en weerstand bieden? Ze leven uit genade!

Het toelaten van de zonde is echter net zo gevaarlijk als geen onkruid wieden: het gaat je leven overnemen, het ‘gezonde’ wordt verstikt. Zonde is het ingaan tegen Gods wil en als je dat jezelf toestaat kom je niet tot je doel, maar zul je God, jezelf en misschien ook wel anderen, tekortdoen. Paulus spreekt duidelijke taal in Romeinen 6 als het gaat over zonde(n). Ik wil je adviseren om het te lezen. Hij legt uit dat wij dood zijn voor de zonde (en daarom niet hoeven te zondigen) en levend in Christus voor God. Zo moeten we onszelf zien.

Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade toeneemt? Volstrekt niet! Hoe zullen wij die aan de zonde gestorven zijn, nog daarin leven? Of weet u niet dat wij allen die in Christus Jezus gedoopt zijn, in Zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat evenals Christus uit de doden is opgewekt tot de heerlijkheid van de Vader, zo ook wij in een nieuw leven zouden wandelen.
– Romeinen 6: 1-4 (HSV)

Geestelijk onkruid wieden

Jezus is gestorven om voor eens en altijd een einde te maken aan de zonde, waardoor het mogelijk is dat wij geen zonden meer doen, we mogen in een nieuw leven wandelen. Toch zal dat inspanning vergen, net zoals het onkruidvrij houden van een tuin.

Laat de zonde dan niet heersen over uw sterfelijk bestaan, geef niet toe aan uw begeerten. Stel uzelf niet langer in dienst van de zonde als een werktuig voor het onrecht, maar stel uzelf in dienst van God.
– Romeinen 6: 12-13a (NBV)

Paulus adviseert ons om de tuin van ons hart zondenvrij te houden, en niet te laten overwoekeren, dus dat betekent dat we geestelijk onkruid moeten wieden! Kies ervoor om heilig te wíllen leven, om af te rekenen met zondige gewoonten en om zonden niet goed te praten. Span je in om de zonden te laten. Niet vanuit een krampachtig ‘moeten’, maar vanuit liefde en dankbaarheid voor Hem die het offer voor de zonde bracht, zodat we vrucht zullen dragen voor Hem (Romeinen 7:4b), zodat we tot ons doel komen.  

Om het concreet te maken: wij zijn dood voor de zonden en kunnen onszelf hieraan herinneren op de momenten dat we geneigd zijn om te zondigen. ‘Wacht eens even, ik ben toch dood voor de zonde? Stop ermee, want het hoort niet meer bij je huidige leven, je bent een nieuw mens, geleid door de Heilige Geest!’ De zonde heeft geen macht meer over ons; door Jezus hebben wij juist macht over de zonden!

Na onkruid wieden komt genieten!

Vaak is onkruid wieden een klus waar je je toe moet zetten, maar wat is het genieten als de tuin onkruidvrij is en zoveel beter tot z’n recht komt. Als je weet dat je goed bezig bent geweest en je trots kunt zijn op je inspanningen en het resultaat. En hoe beter je het bijhoudt, hoe meer het onkruid wegblijft. Zo zal het ook zijn als we geestelijk onkruid wieden en afrekenen met zonden in ons leven: het geeft voldoening om te doen wat God van ons vraagt en het resultaat zal er zijn!

Maar nu, bevrijd van de zonde en in dienst van God, oogst u toewijding aan Hem en zelfs het eeuwige leven. Het loon van de zonde is de dood, maar het geschenk van God is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.
– Romeinen 6: 22-23 (NBV)

Aan de slag!

• Lees Romeinen 6
• Groene vingers of niet: overdenk of het nodig is om geestelijk onkruid te wieden in de tuin van je hart. Maak daar werk van als dat nodig is door zonden te belijden en nieuwe keuzes te maken.