Wanneer maak jij ‘alijah’?

Vandaag, 18 april, de tiende van de maand Nissan, gedenken we in Israël ‘yom ha’aliyah’. We staan stil bij iedereen die ooit ‘aliyah’ maakte naar Israël. Of ook wel degenen die terugkwamen naar Israël om daar een thuis te vinden. Bij wie kom jij thuis? 

Opgaan tot God

Ik zal u uit de heidenvolken halen en u uit alle landen bijeenbrengen. Dan zal Ik u naar uw land brengen.
– Ezechiël 36:24 (HSV)

Yom ha’aliyah is een recent toegevoegde herdenkingsdag. Het wordt nergens genoemd in de Bijbel. Toch is het voor sommigen wel een noemenswaardige dag. In de Bijbel komen we het woord ‘aliyah’ meerdere keren tegen. Allereerst wordt het gebruikt in Genesis 50, net nadat Jakob overlijdt. Jozef gaat samen met andere mannen letterlijk omhoog, naar het land Israël, om Jakob daar te begraven. 

In Exodus 19 wordt de werkwoordsvorm van het woord aliyah gebruikt om aan te geven dat Mozes opgaat tot God als hij de berg Sinaï beklimt. Hij gaat omhoog, God tegemoet. Dat is meteen ook de diepere betekenis achter het woordje aliyah. Het betekent niet zomaar ergens omhoog gaan, maar het mag ook gelezen worden als ‘opgaan tot God’. De laatste drie letters verwijzen dan naar Gods naam. 

Tegenwoordig wordt met aliyah vaak de terugkeer van Joden naar het land Israël bedoeld. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen veel Joden naar Israël. Ze probeerden zich thuis te voelen in een onbekend land vol vijanden. Ook vandaag komen er, God zij dank, steeds meer Joden thuis in Israël. Israël is als een veilige haven voor de Joden, vanwaaruit ze deze wereld aankunnen. Een plek waar ze zichzelf kunnen zijn, een plek waar ze niet veroordeeld worden. Een plek waar ze bemoedigd worden door God. Thuiskomen.

Toch is dat niet de enige betekenis die aan het woord aliyah gegeven wordt. In de synagoge wordt gevraagd wie er op wil gaan tot de Torah (La’alot l’Torah). Letterlijk gaat diegene op een klein podium staan, maar nog veel meer zet diegene op spiritueel gebied een stap omhoog, God tegemoet. De Torah-rollen gaan open en de woorden worden hardop uitgesproken voor de gemeente. Het antwoord van de toehoorders en het gebed stijgen op naar God. Het voelt als thuiskomen bij God. 

Thuiskomen bij God

Wie in de schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten, zal overnachten in de schaduw van de Almachtige. Ik zeg tegen de HEERE: Mijn toevlucht en mijn burcht, mijn God, op Wie ik vertrouw!
– Psalm 91:1-2 (HSV)

Wanneer maak jij ‘alijah’? Wanneer zoek jij God op? Ik hoop dat je mag ervaren, zoals zo mooi beschreven staat in Psalm 91, dat God jouw toevlucht en jouw burcht wil zijn. Misschien zijn er momenten waarop je tijdens gebed of Bijbelstudie maar niet tot een ‘alijah’ kan komen. Dat je voor je gevoel niet dichter bij Hem kan komen. Of misschien ben je het gevoel van thuiskomen bij God kwijtgeraakt. Misschien loop je al veertig jaar rond in de ‘woestijn’, op zoek naar God. 

Israël was geregeld dat gevoel van thuiskomen bij God kwijt. Door alle oorlogen en verdrukkingen is het soms behoorlijk lastig om echte rust te vinden bij God. Maar God was en is altijd bij hen. Dat is nooit afhankelijk van hoe zij zich voelen. Hij is een veilige haven, een burcht. Ook al voelt God ver weg, Hij blijft. Psalm 91 verzekert je ervan dat God in alle omstandigheden je vast zal houden en bij je zal zijn. Als jij even niet die stap omhoog kunt maken of als jij dat gevoel van thuiskomen bent kwijtgeraakt; je hele leven zal God er zijn. Een zeer betrouwbare schuilplaats, of zoals Mozes zei: ‘De eeuwige God is u een woning.’ (Deuteronomium 33:27, HSV)

Straks zullen we de laatste ‘aliyah’ maken en komen we voor eeuwig thuis bij Hem. Wat een vooruitzicht! 

Aan de slag!

Lees Psalm 91 eens helemaal. Op deze dag denk ik ook aan de vele vluchtelingen die in Nederland verblijven. Ken jij misschien mensen die zich recent hebben gevestigd in Nederland? Hoe zou jij ervoor zorgen dat zij zich thuis voelen?