Wachten in Gods wachtkamer

16

okt

Annika

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb een bloedhekel aan wachtkamers. Of het nu bij de huisarts, op het treinstation of op Schiphol is, de tijd die je er doorbrengt voelt als verspilde tijd. Veel liever zou ik in die tijd iets nuttigs doen en alvast mijn werk voorbereiden, iets leuks doen met vrienden of desnoods het huis schoonmaken. De tijd die je moet wachten duurt voor mijn gevoel vaak zo lang…

Twee woorden, negen letters…

Niet alleen in dit soort praktische dingen kun je een keer een wachtkamer tegenkomen. Ook in wat grotere gebeurtenissen in ons leven kunnen we soms het gevoel hebben on hold te staan. Een berucht voorbeeld is het moment dat je klaar bent met je studie en wilt gaan werken. Niet iedereen vindt dan meteen een baan die past, soms is het zoeken en wachten tot er iets op je pad komt. Het kan ook zijn dat je al lange tijd ziek bent, en al die tijd bidt voor genezing, zonder dat er wat lijkt te veranderen aan de situatie. Ook dan kan het voelen alsof je in de wachtkamer bent geplaatst, terwijl de tijd voorbij kruipt.

Ik kan daar weleens gefrustreerd door worden. Waarom laat God me zo lang op een antwoord wachten? Waarom duurt het zo lang voordat ik een leuke baan vind, en blijf ik maar tijdelijke oplossingen houden? Waarom…?

Koning David

Ook David moest lang wachten tot hij z’n aangewezen baan kon gaan vervullen. In zijn tienerjaren werd hij door God uitgekozen als koning, maar moest vervolgens meer dan 10 jaar wachten tot zijn tijd als koning aanbrak.

“David was 30 jaar oud toen hij koning werd. Hij heeft 40 jaar geregeerd. In Hebron regeerde hij zeven jaar en zes maanden over Juda, en in Jeruzalem 33 jaar over heel Israël en Juda.”
(2 Samuel 5:4-5, BasisBijbel)

En ondanks die lange tijd dat hij moet wachten, blijft David op God vertrouwen. Zeg nou zelf, als jij 10 jaar zou moeten wachten tot je eindelijk de baan vindt waar je naar zoekt, zou je dan onderweg niet een keer moedeloos worden en de hoop opgeven? Of gaan twijfelen aan Gods belofte? ‘Misschien heb ik het wel verkeerd begrepen…’

David zal die momenten misschien ook wel gehad hebben. Ondanks dat schrijft hij in Psalm 27:14:

“Wacht op de Heer, wees dapper en vastberaden, ja wacht op de Heer.”

Wacht op de Heer. Maar hoe dan?

Klinkt allemaal best mooi, blijven wachten en vertrouwen op God. Heel mooi, totdat je het in de praktijk moet brengen. Want eerlijk is eerlijk, lang ziek zijn is niet leuk. En lang op een baan wachten ook niet.

1. Word niet passief, maar blijf zoeken naar Gods plan
Betrek God steeds bij je leven, zoek naar zijn plan met je en vraag om duidelijkheid. Ook al geeft Hij het niet meteen, vragen mag altijd!

2. Wees niet bang om initiatief te nemen
Wachten op God betekent niet ‘niets doen’. Je mag best blijven zoeken naar een geneesmiddel voor de ziekte die je hebt. Je mag ook best op zoek gaan naar een tijdelijke baan, de hypotheek moet tenslotte ook betaald worden. Dan is het misschien niet de droombaan die je voor ogen had, als tijdelijke oplossing kan het prima werken.

3. Verlies het vertrouwen niet
Het moeilijkste van alles: vertrouwen houden. Zoals David meer dan 10 jaar moest wachten op zijn roeping, zo moeten wij soms ook wachten. Maar lang wachten betekent niet dat het niet mogelijk is, of dat het nooit meer gaat gebeuren. Blijf bidden, blijf vertrouwen. En hoe moeilijk ook, soms gebeuren dingen niet zoals wij ze willen. Hoe graag we ook willen, hoe hard we ook bidden, soms genezen we niet van ziektes. Ook dan mogen we naar God toe gaan, met onze vragen en ons verdriet.

Aan de slag!

Heb jij weleens het gevoel dat je in je leven in een wachtkamer zit? Wat doe je in die situatie? Kun jij vasthouden aan de drie punten die ik hierboven noemde?

Deel je tips met ons!

Deel deze overdenking

  1. Jorien schreef:

    Ik begrijp niet het wachten van David.. Hij was 30 jaar en ging vervolgens 40 jaar regeren.. Dat is toch niet 10 jaar wachttijd…?
    Mooie les verder.. Bedankt 😊

  2. Bep schreef:

    Ik moest tot mijn 40e wachten op mijn man, maar heb in 20 jaar single zijn veel mogen doen en betekenen voor anderen en veel geleerd wat ik nodig had in mijn huwelijk met hem, om hem en zijn gezin met 4 opgroeiende kinderen te kunnen opvangen. Beide periodes waren niet altijd even makkelijk, maar in vertrouwen op God kon ik het toch aan. Zoals in de bergsport, de voeten stevig op de grond en een hand omhoog aan het touw,(Gods hand). Als je vertrouwt op Gods plan met jouw leven, kun je je weg blijmoedig gaan, ook als het anders loopt dan jij gedacht had, dat goed voor je zou zijn. Ook al komt die droombaan of dat huwelijk of de genezing niet, waar je om vraagt. Uw wil geschiedde… is een bede die in je leven veel rust kan geven…zonder zelf willoos te zijn. Ga met God!

  3. Jannie schreef:

    Hallo Jorien,
    Misschien een antwoord op jouw vraag. David werd al gezalfd, uitgekozen tot koning, toen hij jong was ( 1 samuel 16: 13). Fijne dag.

  4. Sanne schreef:

    Ja, de wachtkamer van God is ook voor mij erg herkenbaar.
    Na de nodige jaren met mijn HBO studie bezig te zijn geweest, heb ik de deadline van mijn scriptie niet gehaald. De geldigheid van mijn cijfers zijn verlopen waardoor ik me uit heb moeten schrijven van de opleiding. Op 20 studie punten na, de eindstreep net niet gehaald. Het geeft me enorm veel kracht om te weten dat God bij dit proces is. Loslaten doet pijn, maar ik weet dat Hij goed is. Zijn plan voor ons leven ook goed. Ook al lijkt het alsof het mistig is om je heen, er komt een tijd dat Zijn licht weer helder zal schijnen. Daar mogen we aan vasthouden. Be blessed lieve zusters

  5. Jo schreef:

    Ik worstel zelf ook met dit wachten. En wat je daarbij ook aanhaalt: ‘Of gaan twijfelen aan Gods belofte? ‘Misschien heb ik het wel verkeerd begrepen…’
    Ik geloof vast dat God doet wat Hij beloofd. Al moet het jaren duren, net als bij Abraham. Ik wacht nu al ruim een jaar.. en dan komen er inderdaad gedachten bij mij op van: misschien heb ik het wel verkeerd begrepen.. en dat ik het dan misschien maar moet loslaten. Maar tegelijk knaagt het dan aan mij: ‘stel, dat ik het niet verkeerd had begrepen, en Gods belofte “laat gaan”, dan doe ik Zijn trouw teniet. Dus het is echt een strijd tussen: was het wel of niet Zijn belofte?
    Ik vraag me dan ook tegelijk af: kan je Zijn belofte überhaupt wel verkeerd begrijpen? En anders toch niet voor zo’n lange tijd? In combinatie met dat je altijd maar bid of Hij je op de andere weg leid, als dit niet Zijn weg zou zijn. Of Hij het dan maar wegneemt. En als dat niet gebeurt. Dan moet het haast toch wel Zijn beloften zijn? Moeilijk. Bedankt voor de herkenning in het stukje. Groet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap