Waar is God? In de woestijn!

27

aug

Tirza Rots

Het zal je maar gebeuren: je bent gevlucht, teruggekeerd, vervolgens word je alsnog weggestuurd. Eenzaam en alleen dwaal je rond in de woestijn. Het weinige water dat je mee had is op. Je kind kwijnt weg in de verschroeiende hitte van de zon. Je gaat op een afstand zitten en wacht op de dood. Wanhoop overvalt je. Tranen stromen over je wangen. Waar is God?

Vandaag zoomen we in op Hagar. Abram is getrouwd met Sarai en Hagar is haar slavin. God belooft Abram een zoon en een ontelbaar groot nageslacht. De jaren verstrijken, maar Gods belofte is (nog) niet vervuld. Hier komt Hagar om de hoek kijken. Abram en Sarai nemen het heft in eigen handen en proberen via Hager een kind ‘te regelen’.  

Daarom zei Sarai tegen Abram: Kom toch bij mijn slavin (Hagar): misschien zal ik uit haar nageslacht krijgen. En Abram luisterde naar de stem van Sarai. Hij kwam bij Hagar en zij werd zwanger. Toen zij nu zag dat zij zwanger geworden was, was haar meesteres in haar ogen verachtelijk. Toen zei Sarai tegen Abram: De verantwoordelijkheid voor het onrecht dat mij wordt aangedaan, ligt bij jou.
– Genesis 16:1-2, 4-5 (HSV)

Het valt op dat de relatie tussen Abram en Sarai verandert. Ook de relatie tussen Hagar en Sarai verandert. Hager voelt zich gebruikt en minacht vanaf dat moment haar meesteres. Sarai vindt dit verschrikkelijk en klaagt hierover bij Abram. Waarop Abram antwoordt:

Zie, jouw slavin is in jouw macht. Doe met haar wat goed is in jouw ogen. Toen vernederde Sarai haar, zodat zij bij haar wegvluchtte.
– Genesis 16:6 (HSV)

Hagar kan de vernederingen van Sarai niet langer verdragen. Opnieuw de vraag: waar is God in dit alles? Hagar vlucht weg en komt terecht in de woestijn. Hier volgt een bijzondere ontmoeting:

De Engel van de HEERE vond haar bij een waterbron in de woestijn. Toen zei de Engel van de HEERE tegen haar: Ik zal uw nageslacht zeer talrijk maken, zodat het vanwege de menigte niet geteld kan worden. En zij gaf de HEERE, Die tot haar sprak, de naam: U bent de God Die naar mij omziet!
– Genesis 16:7, 9, 10, 13 (HSV)

Hagar ontvangt hoop voor de toekomst! En de opdracht om terug te keren naar haar meesteres (vers 9). Sara raakt vervolgens ook zwanger en Izak komt ter wereld. (Genesis 21:1,2)  Eind goed al goed zou je denken, maar de rivaliteit blijft tussen Izak en Ismaël en Sara en Hagar blijft. Op een dag besluit Sara dat Hagar en Ismaël voorgoed uit haar leven moeten verdwijnen. Abraham wil dit niet. God zegt echter dat Izak de zoon van de belofte is en Ismaël niet. En dat hij naar Sara moet luisteren. Wat afschuwelijk voor Hagar die al zoveel heeft moeten incasseren!

Toen stond Abraham ‘s morgens vroeg op, nam brood en een zak met water, gaf die aan Hagar en legde die op haar schouder. Hij gaf haar ook het kind en stuurde haar weg. Zij ging op weg en dwaalde rond in de woestijn. Toen het water uit de zak op was, wierp zij het kind onder een van de struiken. Zij ging op een afstand zitten want zij zei: Laat ik het kind niet zien sterven. Terwijl zij op een afstand zat, begon ze luid te huilen.

Toen hoorde God de stem van de jongen en de Engel van God riep tot Hagar vanuit de hemel en zei tegen haar: Wat is er met u, Hagar? Wees niet bevreesd, want God heeft naar de stem van de jongen, die daar ligt, geluisterd. Sta op, til de jongen overeind en houd hem met uw hand goed vast, want Ik zal hem tot een groot volk maken. God opende toen haar ogen, zodat zij een waterput zag. Zij liep ernaartoe, vulde de zak met water en gaf de jongen te drinken.
– Genesis 21:14-20 (HSV)

Hagar is dit keer niet gevlucht, maar weggestuurd. Haar vertrouwde plek, haar zekerheid is ze kwijt. Een kind en wat brood en water, dat is alles wat ze heeft. Opnieuw komt ze in de woestijn. Waar is God? vraag je je af…  Maar toch, in haar eenzaamheid, in haar verdriet is ze niet alleen! God ziet haar tranen. God hoort de roepstem van Ismaël!  En God is ondanks alles trouw aan Hagar. Hij is een God die ziet en ómziet! God is er, als jij geen toekomst ziet. God is trouw, ook aan jou! Net zoals Hij naar Hagar omzag in haar woestijn, zo ziet God ook om naar jou!

Aan de slag!

Kies ervoor te vertrouwen dat God je ziet en naar je ómziet in jouw woestijn.

Deel deze overdenking

  1. Nel schreef:

    Goedemorgen,, Wat is wachten en geduld steeds weer een strijd. De boze doet er alles aan om mij (ons) te bestoken met zijn vragen: waar is God nu waar je op bouwde, er komt niets van terecht en fluistert eigen inzichten in, en we gaan aan God twijfelen. Aan die God die gezegd heeft: Zal Ik het zeggen en niet doen. Wat is de mens geworden in de zondenval. En toch gaf Hij Zijn bloed voor mensen die het zelf niet meer weten en niet zonder Hem kunnen en WILLEN leven. Wat een houvast mogen we hebben in Zijn Woord. Een fijne dag en een goede zondag.
    Nel

  2. Tirza Rots schreef:

    Dankjewel Nel, voor je mooie en ware woorden! Gods Woord is inderdaad ons houvast. Daar kunnen we op blijven vertrouwen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap