Waar ben je, geliefde dochter?

17

dec

Ramona Muilwijk

16 jaar was ik, toen ik van de ene op de andere dag radicaal tot bekering kwam. Van jongs af aan kwam ik al in de kerk, maar het was op mijn 16e dat God zich aan mij openbaarde en het geloof pas echt ging leven. De Heilige Geest ging in mij werken en veroverde mijn hart. Het was iets wat mij overkwam en absoluut geen verdienste van mijzelf. God zocht mij op. Waar ik nooit een lezer ben geweest, kon ik niet ophouden met het lezen in de Bijbel. Zelfs in de watertaxi op weg naar het MBO, ging mijn Bijbel mee in mijn tas, zodat ik ook onderweg kon lezen in Gods Woord. Al gauw daarna besloot ik belijdenis te gaan doen en na een half jaar catechisatie mocht ik dan eindelijk. Zo dicht bij God… dit zou nooit meer overgaan, ik wist het zeker! 

Maar God, de Heer, riep de mens: ‘Waar ben je?’
– Genesis 3: 9 (NBV).

De drukte van het leven trok mij met zich mee

Toen ik 17 jaar was kreeg ik verkering met mijn man. Net zoals ieder ander van die leeftijd was het rennen, hollen en vliegen. School, stage, bijbaantje, sociale contacten en stappen. De weken vlogen voorbij. Een paar jaar later kochten we een huis, klusten flink, trouwden, en weer later kregen we kinderen. In de tijd die volgde, vroeg ik mij af waar mijn verlangen naar God was gebleven. Er waren de afgelopen jaren zoveel dingen gepasseerd, dat het geloof inmiddels missschien wel op de vierde plaats stond. Aanwezig dat zeker, maar lang niet meer zo vurig als toen ik tot geloof kwam. Waar was God gebleven, vroeg ik mij af? 

Mijn verlangen groeide om opnieuw in vuur en vlam voor de Heer te staan en steeds meer kwam het besef: het was niet God die verdwenen was. Nee, ik was ‘verdwenen’. Het was niet God die was weggegaan, ik was het zelf, die weinig tot niks meer van mij liet horen naar Boven. En op het moment dat ik mij afvroeg waar God gebleven was, was het net of God tegen mij zei: ‘Ramona, waar was jij?’  

God zoekt je op!

Misschien herken je je wel in mijn verhaal. Eens op de toppen van je geloof, alsof je net als Adam en Eva in de hof van Eden wandelde met God. Niks zou er tussen jou en God kunnen komen. Maar toen…, toen kwam het leven in àl zijn volheid aan je voorbij. Werk, relaties, een huis, kinderen… of misschien wel een onverwachte wending in je leven die je helemaal in beslag nam. Een scheiding, een ziekte, werkeloosheid… Je wilde het wel, maar op de een of andere manier lukte het maar niet om te bidden. Lukte het maar niet om in de Bijbel te lezen. Lukte het maar niet om je aandacht erbij te houden in de kerk. En voor je het wist was de passie die je eens had voor God, bijna volledig verdwenen. 

Wat mij zo raakt als ik lees in de Bijbel, is dat ik telkens weer bepaald word bij het feit dat het God is, die naar óns op zoek is. In 1 Johannes 4: 19 lezen wij: 

Wij hebben lief omdat God ons het eerst heeft liefgehad.
(NBV)

Eerder in dit hoofdstuk, in vers 10 kun je lezen: 
Het wezenlijke van de liefde is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden.
(NBV)

De reden dat jij en ik geloven en God liefhebben is omdat Hij ons éérst liefhad. Is dat niet wonderlijk? Elke dag weer zoekt God ons op.  

Waar ben jij?

En dan nu terug naar het heden. Jij en ik. Hoe zit het met jou, waar ben jíj lieve, mooie vrouw die deze overdenking leest? Wandel je met God? Of ben je misschien wel gestopt met wandelen? Werd je meegesleurd door het leven met al zijn drukte? Of kwam er een situatie op je pad waardoor je misschien vergat om te wandelen met God? Waar ben jij? 

Ook vandaag komt God naar je toe met deze vraag. Hij zoekt je op. Vol liefde en zonder veroordeling. Hij deed het gisteren en zal het ook morgen weer doen. Vol verlangen om in contact met jou te zijn, om te weten wat er in je omgaat, om te helpen met de obstakels op je weg, om je te vormen tot de vrouw die Hij voor ogen heeft. Zijn liefde gaat naar je uit, zijn liefde zal àltijd naar je uitgaan. Pak jij zijn hand opnieuw, lieve zus? Maak je vandaag opnieuw de keuze om je hart door Hem te laten veroveren? Mag Hij opnieuw de eerste plaats in je leven? Hij zal je niet teleurstellen. Beloofd! 

Aan de slag!

Beluister hetlied Herstel mijn eerste liefde van Reni & Elisa Krijgsman.

Deel deze overdenking

  1. Maaike schreef:

    Heel mooi! ♥️

  2. Ada schreef:

    prachtig

  3. Carola schreef:

    Mooi!
    En ook zo de boodschap van Kerst.. God die in al zijn kwetsbaarheid zichtbaar werd als baby. Liefde die neerdaalde tussen de mensen, de mens die Hij zo lief had. Hij kwam om onder de mensen te wonen, Immanuel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap