Voorgoed te laat – of toch niet?

Ik wist niet dat Hij mijn voeten wassen zou. De hele dag had het gestormd in mijn hoofd; de hele week was het daar al onrustig geweest. Nachtenlang had ik wakker gelegen. Wat is het beste om te doen? Zou ik…? Zou ik echt…? Voor- en nadelen had ik gewogen, en nu ik gekozen had, was het stil in mijn hoofd. Eindelijk rust. Ik wist het ineens heel zeker: verraden zou ik Hem. Uitleveren aan de hogepriesters.

We zaten aan de maaltijd. Mijn hart sloeg weer onrustig. Wat ik op dat moment voelde voor mijn Meester wist ik niet. Liefde en haat liggen dicht bij elkaar. Soms denk ik dat ik van Hem hield, soms denk ik dat iets in mij Hem haatte. Ik wist niet wanneer het moment gekomen was om het te doen. Nu misschien? Maar net toen ik op wilde staan om weg te lopen, stond Jezus op. Hij deed Zijn bovenkleed af. Ik fronste mijn wenkbrauwen.

Met grote verbazing zag ik hoe Hij een waskom met water vulde en neerknielde bij Johannes’ voeten. Dit was raar. Dit was voor mij een bevestiging dat hij geen koning zou worden. Hij leek nu eerder een slaaf. Eén voor één werden onze voeten met water besprenkeld en niemand waagde het erop om iets te zeggen. Behalve Petrus. Hij zei: ‘U wilt toch niet mijn voeten wassen, Heere? Nee, mijn voeten zult U niet wassen. Nooit.’ Maar toen zei Jezus: ‘Als ik ze niet mag wassen, kun je niet bij Mij horen.’

Ik hoorde niet meer wat ze verder tegen elkaar zeiden. In mijn hoofd weerklonken Zijn woorden als een echo. Bij Mij horen. Bij Mij horen. Bij Mij horen. Hoorde ik nou wel of niet bij Jezus? Ik wist het niet meer. Wilde ik nog bij Hem horen? Had ik niet al tegen Hem gekozen? Ik zou Hem gaan verraden – of… zou ik er toch voor kiezen om bij Hem te blijven?

Mijn hoofd draaide overuren, mijn hart ging als een razende tekeer. Zou ik zeggen: ‘Mijn voeten hoeft U niet te wassen hoor, want ik wil toch niet meer bij U horen.’ En zou Hij me dan overslaan? Ik wou dat ik een kind was, dat niet diep nadacht, maar zich overgaf. Maar ik was een man geworden, van binnen gekrenkt, hard geslagen door het leven, en mijn keuze stond vast. Toch?

Toen knielde Jezus voor mij neer. Aangekeken had Hij me nog niet. Rustig gingen Zijn handen door het water. Ik aarzelde. Voeten terugtrekken of niet. Voeten terugtrekken of niet. Voeten terugtrekken of…

Hij hief ineens Zijn hoofd omhoog. Keek me recht in de ogen. Hij weet het, schoot het door mijn hoofd. Hij weet dat ik twijfel. En Hij weet ook waarover ik twijfel. Hij weet alles; welke keuze ik gemaakt heb, hoe ik daarover geworsteld heb en…

“Mag Ik het doen, vriend?” Ik versteende. Vriend, zei hij. Hij had me lief. Hij had me nog altijd lief. Mijn voeten terugtrekken lukte gewoon niet meer. Ik voelde het reine water over mijn vuile voeten gaan. Zijn handen masseerden mijn enkels. En even leek ik weer het kind wat ik wenste te zijn, dat zich overgaf aan een moeder die waste. Het duizelde in me.

Zijn handen pakten de doek die over Zijn schouder hing. Hij droogte mijn voeten en daarna kwam Hij overeind. Zijn gezicht was dicht bij het mijne. Ik aarzelde of ik hem een vriendschapskus zou geven. Maar toen kwam er een stem in mijn hoofd, die zei: ‘Goed idee Judasje. Geef hem een kus. Maar niet uit liefde. Je moet Hem verraden met een kus. Dat zou nog eens een goeie zijn.’

Ik wist wie dat zei in mijn hoofd. En ik had kunnen zeggen: ‘Jezus, help me. Bevrijd me van die stem! Ik wil bij U horen.’ Maar ik zweeg. En dat is de domste keuze die ik ooit gemaakt heb.

Nu is mijn plan geslaagd. Jezus hangt aan een kruis. Ik heb mijn loon ontvangen. Wat heb ik er eigenlijk aan? Ik heb Hem die kus gegeven, een verraderskus, en ik voel me er laf over. Verschrikkelijk laf. Vergeving zal voor mij wel niet meer mogelijk zijn.

Mijn Meester gaat binnen een dag dood. En een slaaf is niet meer dan zijn heer, had Hij die ene avond gezegd. Daarom heb ik een nieuwe keus gemaakt. Ik zal Hem volgen, de dood in. Voor mij is het te laat.

Nooit te laat

Ooit voelde ik me zoals Judas. Ik dacht dat er geen vergeving meer mogelijk was voor bepaalde zonden die ik had begaan. Misschien voel jij je op dit moment ook wel zoals Judas. Dat je denkt dat het te laat is. Vandaag is dit Gods boodschap voor je: bij God is het nooit te laat. Never nooit.

Jezus had Zijn discipelen tot het einde toe lief, en daar hoorde ook Judas bij. Hij wist dat Judas Hem zou gaan verraden, en toch waste Hij zijn voeten. Hij weet ook dat jij Hem hebt verraden, of in de toekomst ooit gaat verraden. Want Hij weet wat van Zijn maaksels is te verwachten. Maar onthoud: het is nooit te laat.

Dus geef niet op. Maak niet de keuze die Judas aan het einde van zijn leven heeft gemaakt. Er ís hoop. Ja, ook voor jou, lieve lezer. Vlucht naar Hem. Ook al kan je het bijna niet geloven: de Vader staat op de uitkijk. Hij wil je steeds opnieuw ontvangen, tegen Zijn hart drukken en fluisteren hoeveel Hij van je houdt.

Aan de slag!

• Ga naar Jezus toe met de zonde die jou dwarszit of met je twijfels of je Hem nog wel wilt dienen.
• Luister naar dit lied en laat de lyrics tot je hart doordringen:

Meet me in the garden                                                Ontmoet me in de tuin
My love                                                                        Mijn liefde
Meet me there at midnight                                         Ontmoet me daar om middernacht

At the place only we know                                           Op de plek die alleen wij kennen
My love                                                                         Mijn liefde
A kiss awaits tonight                                                     Vanavond wacht er een kus

In the darkness between the flowers                            In de duisternis tussen de bloemen
My love                                                                         Mijn liefde
In the shadows of the moon                                         In de schaduwen van de maan

Your lips will tear the pretense                                      Jouw lippen zullen de schijn

like the curtain tomorrow afternoon                             Net zo scheuren als het gordijn morgenmiddag

And so the glow of approaching torches                      Dus de gloed van naderende fakkels
Makes the darkness dance like black flames                 Laat de duisternis dansen als zwarte vlammen
Ever faster to the music of every heart                          Steeds sneller op de klop van elk hart

that refuses to be saved                                                 Dat weigert gered te worden

I prayed this could be different                                      Ik bad dat dit anders kon zijn
That my death could save you too                                 Dat mijn dood jou ook kon redden
But your choices are your own                                       Maar jouw keuzes zijn van jou
Now my friend, do what you came to do                       Nu mijn vriend, doe wat je kwam doen

Bronnen:
Dit zelfbedachte verhaal is gebaseerd op de gebeurtenissen uit Johannes 13, Mattheüs 26:14-16 en 47-50, Mattheüs 27:1-10.