Voelt God stil? Deze les in geloof ligt op je te wachten!

Wat doe jij als God stil voelt? Je angstig afvragen wat er mis is met je geloof? Met God? Haastig om je heen grijpen, om maar iets van vastigheid en controle te ervaren? I’ve done it all! Maar wat als Gods stilte niet betekent dat je iets in je geloof mist? Dat er iets niet klopt? Ik geloof dat stiltes perioden mogen zijn, waarin we ons geloof mogen versterken. Niet door te voelen, maar door te wéten.

We kennen ze allemaal: perioden dat God heel stil is. Bijvoorbeeld nadat je zijn aanwezigheid een tijd lang wél hebt gevoeld. Opeens kun je Hem niet meer vinden. Iets waar ik steeds meer van overtuigd raak en waar ik troost uit put is dit: mijn gevoel is geen betrouwbare leidraad. Ook al vóelt God ver weg, dat wil niet zeggen dat Hij het ook is.

Natuurlijk is het ontzettend fijn om God te ervaren – en soms ook broodnodig – maar de afwezigheid ervan maakt niet dat ons geloof niks waard is. Onze redding, dat waar we ons geloof op baseren, hangt er bijvoorbeeld niet vanaf.

Het is onze verantwoordelijkheid ‘ja’ of ‘nee’ te zeggen tegen God, maar of we zijn genade ontvangen is puur en alleen van Hem afhankelijk. Hing het van ons af, dan waren we niet gered. Onze relatie met Hem bestaat dankzij zijn genade. Ja, het is belangrijk Hem vast te houden – maar houdt Hij ons niet vast? Dan is alle zekerheid verloren.

Het komt aan op wat je wéét, niet op wat je voelt

Snap je waar ik heen wil? Het gaat niet alleen om ons gevoel, om de mate waarin we God ervaren. Het gaat om de zekerheid en het geloof dat Híj ons heeft gered. Dat Híj van ons houdt. Dat Híj voor ons kiest. En voelt Hij afwezig of staat je geloofsgevoel op een laag pitje? Dan mag je jezelf die waarheden inprenten. Preek ze naar jezelf (is dat een ding? Bij deze!), zoals de Amerikaanse predikant John Piper zo mooi kan zeggen. “Preach them to yourself until your heart sings with confidence, that you are new and cared for.” (“Preek ze naar jezelf totdat je hart zingt van het vertrouwen dat je nieuw bent en er voor je gezorgd wordt.”)

Soms voel je het gewoon niet. Maar dat wil niet zeggen dat je geen geloof hebt, of dat God er niet is. Soms komt het aan op wat je wéét, wat je gelooft, en niet op wat je voelt. Want laten we eerlijk zijn, als het van onze gevoelens zou afhangen zou het een schommelschip van jewelste zijn. Als je het niet voelt, wéét dan wat God belooft. Hoe Hij over je denkt. En wacht totdat je hart je hoofd heeft ingehaald en deze waarheden weer gaat voelen.

“Het geloof is de zekerheid dat de dingen die we verwachten, ook werkelijkheid zullen worden. Het is het bewijs van de dingen die we nog niet zien.”
(Hebreeën 11:1, BasisBijbel)

Iets in deze tekst doet me daaraan denken. De dingen die we nu nog niet zien (of voelen) worden gedragen door ons geloof, door wat we wéten. Wat we nu nog niet altijd ervaren wordt straks werkelijkheid. Ons geloof (en niet ons gevoel) is de zekerheid die we hebben dat wat we geloven écht gaat gebeuren. Straks zullen onze gevoelens niet meer zo wispelturig of afwezig zijn. Zullen we Hem voor altijd ervaren!

Aan de slag!

Je mag de perioden dat je je geloof minder voelt, gebruiken om je weten te versterken. Daar ligt een schat aan geloofswaarde op je te wachten! Hoe? Door Gods beloften in te prenten. Door te lezen wat Hij in de Bijbel zegt en de woorden tot je te nemen. Een simpele manier is door bijbelteksten uit je hoofd te leren en die voor jezelf te herhalen op momenten dat je overtuiging nodig hebt. Kies bijvoorbeeld bovenstaande tekst uit Hebreeën, schrijf ‘m op meerdere briefjes, hang die door je huis en zet ‘m in je telefoon. Leer de tekst uit je hoofd en pak ‘m erbij zodra je merkt dat je gevoel je in de steek laat.