Vergeven en vergeten

Ruzie, echt knállende ruzie heb je gehad. Oké, jij bent ook geen heilige, maar deze keer was hij toch echt degene die fout zat! Woedend stamp je de trap op en gooi je je kamerdeur achter je dicht. Hij zit fout. Hij had dat niet moeten zeggen! Eerst voel je woede, dan verdriet. Na een tijdje hoor je voetstappen op de trap. ‘Kom eens hier,’ hoor je hem zeggen. Hij schraapt zijn keel en zegt: ‘Sorry.’

Soms word je gekwetst, krijg je littekens door ruzie, door bepaalde woorden of opmerkingen. Vergeven is niet altijd makkelijk, zeker niet als iemand jou echt iets heel ergs aan doet. Nadat de ander dan ‘sorry’ heeft gezegd, kun je meestal weer samen verder. Maar soms is dat erg lastig. We proberen misschien wel te vergeven, maar vergeten kunnen we in ieder geval niet.

Als jullie de mensen vergeven wat ze verkeerd doen, zal jullie hemelse Vader jullie ook vergeven wat jullie verkeerd doen. (Matteüs 6:14)

Deze tekst over vergeving is best lastig, vind ik zelf. We moeten anderen vergeven, dán zal God ons vergeven. Ergens is het best logisch, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Wat nou als iemand jou iets onvergeeflijks heeft aangedaan?

Er bestaan bijvoorbeeld filmpjes van mensen die oog in oog komen te staan met de moordenaar van hun kind. Sommige mensen kunnen de moordenaar absoluut niet vergeven, anderen wel. Hoe doen ze dat? Is hun hart groter dan het hart van de gemiddelde mens? Wat moet je als je verkracht bent? Als je mishandeld bent? Als je wordt gepest of als je een oorlog meemaakt? Hoe kan je de ander dan vergeven? Kán je de ander dan überhaupt nog vergeven?

Iedereen is wel eens gekwetst, op wat voor manier dan ook. De een misschien wat erger dan de ander, maar iedereen heeft wel eens voor de keuze gestaan om iemand al dan niet te vergeven. Misschien ben je zó erg gekwetst dat je de ander niet eens wil vergeven. Laat staan dat je het zou kunnen. Vergeving lijkt soms zo onmogelijk. Soms vragen mensen het letterlijk: “Wil je me vergeven?”

Vergeven zeg je? Dat kunnen we helemaal niet. Maar als Christus in je leeft, kan je dóór Christus anderen vergeven. Als Hij in je woont, is vergeven mogelijk. In Galaten 2:20 staat hierover een mooie tekst:

“Want ik ben samen met Christus gekruisigd. Toch leef ik! Dat komt doordat niet meer mijn eigen ‘ik’ leeft, maar Christus leeft in mij. En zo lang ik nog in dit lichaam leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God. Want Hij houdt heel veel van mij en heeft zijn leven voor mij geofferd.”

Mooi hè? Jezus is gestorven, voor jou. Omdat Hij van je houdt. Hij wil in je wonen. Misschien moeten we proberen te stoppen met dingen te willen doen die we niet kunnen. Wij zijn immers God niet?

Oké, vanuit onszelf vergeven kunnen we dus niet. Maar als je Jezus in jou laat wonen, dan kan je de mensen om je heen vergeven, ongeacht wat zij jou hebben aangedaan. Vergeving betekent voor ons mensen niet automatisch dat we het ook vergeten. Dat maakt het soms moeilijk om daarna weer samen verder te gaan. Wij mensen zijn geneigd om oude koeien uit de sloot te halen, gewoon, omdat dat nou eenmaal zo gaat. Vergeven, oké, maar vergeten? Dat nooit. Zelfs al zouden we het willen.

Het bijzondere is dat God dat wel doet. Hij vergeeft ons niet alleen, Hij vergeet het ook. Het is bijna niet te bevatten. Lees maar wat er staat in Micha 7:19:

“U zal medelijden met ons hebben en weer voor ons zorgen. U zal alles wat wij tegen U verkeerd hebben gedaan, wegdoen. U zal het in de diepste zee gooien.“

God gooit onze zonden in de diepste zee. Als wij weer naar Hem toe gaan nadat we voor de duizendste keer dezelfde fout hebben gemaakt, dan hoeven we niet te zeggen: ‘Heer, daar ben ik weer. Ik wil U om vergeving vragen omdat ik voor de zoveelste keer (…)’ Vul maar in.

Als jij elke dag dezelfde fout maakt en elke dag weer naar God toe gaat om vergeving, dan vergeet Hij het ook. Als jij berouw toont en nadert tot Hem, dan mag je er op vertrouwen dat Hij zal antwoorden: ‘Huh? Hoezo de zoveelste keer?’ Voor Hem zal het zijn alsof je dezelfde fout weer voor het eerst maakt. Is dat niet ongelooflijk? Toen dat voor het eerst tot me doordrong, kon ik het echt niet bevatten. God is zoveel groter dan wij. Hij heeft zoveel genade voor ons. Denk niet te klein over Hem.

Aan de slag!
Zijn er mensen die je nog niet hebt vergeven? Of heb je zelf andere mensen iets aangedaan? Probeer te beseffen dat Jezus’ genade groot genoeg is voor jou en voor die ander! Probeer elke dag een beetje dichter bij Jezus te gaan leven, zodat Hij in je woont, zodat je werkelijk vrij kan zijn en vergeving niet meer onmogelijk is!

Naar: “Onbelast” van Miroslav Volf