Upgrade: van aardse tent naar hemels huis

Het is zomer. Op het moment van lezen ben je misschien wel op vakantie en heb je je huis ingeruild voor een hotel, stacaravan of camper. Of… een tent! Een plek om te verblijven wanneer je aan het reizen bent. In de tweede brief aan de gemeente van Korinthe vergelijkt Paulus ons lichaam met een tent. Maar dat niet alleen, hij heeft het ook over een hemels huis! Lees je mee?

Wij weten immers dat, wanneer ons aardse huis, deze tent, afgebroken wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen.
– 2 Korinthe 5:1 (HSV)

Een tent is een tijdelijke verblijfplaats. Het wordt door reizigers gebruikt als slaapplaats, door nomaden als plaats om in te wonen en door vluchtelingen als overbruggingsplaats totdat ze een nieuw en blijvend onderkomen gevonden hebben. God woonde in een tent onder de mensen, de tabernakel, totdat Salomo de tempel van God bouwde.

Ook wij leven in een tent: ons lichaam. Het is de plek waarin we mogen wonen gedurende onze tijd op aarde. Het is onze tijdelijke woonplaats. Want, zoals je een tent opbreekt om naar de volgende bestemming te gaan, zo zal ook ons lichaam opgebroken worden om naar een nieuwe, een eeuwige, bestemming te gaan: een hemels huis.

Een hemels huis is het lichaam dat we zullen krijgen wanneer ons huidige bestaan hier op aarde tot een einde komt, hetzij door sterven, hetzij door de wederkomst van Christus. Het is een nieuw, verheerlijkt en volmaakt lichaam. Niet met handen gemaakt, maar gemaakt door God. Dit hemelse huis zal, in tegenstelling tot ons huidige lichaam, blijvend zijn: het is een eeuwig huis, ons eeuwige leven. 

En tot die tijd dan?

Toch hebben we tot die tijd te maken met ons huidige lichaam. Een lichaam dat kwetsbaar is, gebreken kan hebben en ziek kan zijn. Een lichaam dat afbreekt en sterft. We hebben te maken met het huidige leven op aarde. Met psychische problemen en geestelijk lijden, met pijn en verdriet, met de gebroken wereld waarin we leven. En wat kan dat lastig zijn! Wat kan het ongelooflijk lastig zijn om te leven in een gebroken wereld. Wat kan het leven ons toch zwaar vallen en wat kunnen we dan naar dat nieuwe lichaam, naar dat nieuwe huis, naar dat nieuwe leven verlangen!

Want in deze tent zuchten wij ook, en verlangen wij er vurig naar met onze woning die uit de hemel is, overkleed te worden, als wij maar bekleed en niet naakt zullen bevonden worden. Want ook wij, die in deze tent zijn, zuchten omdat we het zwaar te verduren hebben; wij willen immers niet ontkleed, maar overkleed worden, zodat het sterfelijke door het leven wordt verslonden.
– 2 Korinthe 5:2-4 (HSV)

We zuchten. We zuchten, omdat het leven soms zo zwaar kan zijn. En we verlangen. We verlangen naar het moment dat het beter zal zijn, het moment dat ons huidige lichaam ingeruild zal worden voor een nieuw, volmaakt lichaam. De dag dat alle gebrokenheid, pijn en lijden zal verdwijnen. De dag waarop God alles nieuw zal maken. Maar tot die dag aanbreekt, mogen we onze ogen gericht blijven houden op God.

Daarom verliezen wij de moed niet; integendeel, ook al vergaat onze uiterlijke mens, toch wordt de innerlijke mens van dag tot dag vernieuwd. Want onze lichte verdrukking, die van korte duur is, brengt in ons een allesovertreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg. Wij houden onze ogen immers niet gericht op de dingen die men ziet, maar op de dingen die men niet ziet; want de dingen die men ziet, zijn van het ogenblik, maar de dingen die men niet ziet, zijn eeuwig.
– 2 Korinthe 4:16-18 (HSV)

Aan de slag!

Zucht je, omdat het leven je zo zwaar valt? Verlang je naar de dag dat God alles nieuw zal maken? Laat je dan vandaag bemoedigen door dit lied van Sela.

“Geef niet op en kijk vooruit.
Altijd is er hoop.

Jezus zal de koning zijn.
God maakt alles nieuw, alles wordt nieuw.”