Tijd met God – Ben jij als een boom of een struik?

Het kan lastig zijn om tijd vrij te maken voor God, maar misschien is het soms nog lastiger om er op die momenten ook helemaal te zijn. Als je gedachten constant over elkaar heen tuimelen en er geen einde aan lijkt te komen. Het is een goede stap om de deur dicht te doen, je Bijbel te pakken, rustig te gaan zitten om te bidden of naar je kerk te gaan. Maar waarom is het belangrijk om tijd met God door te brengen? Om hierover na te denken, wil ik met je kijken naar Jeremia 17:5-8, waarin we volgens mij iets mogen zien van wat tijd met God en Zijn aanwezigheid doen in ons leven.

Ver weg

Ik geloof dat God graag met ons wil wandelen, ons hele leven door. Ik zie het zo voor me zoals ik mensen buiten zie lopen, pratend, om zich heen kijkend in verwondering. Net als bij een goed gesprek, is het nodig om actief tijd met God door te brengen. In Jeremia 17:5-6 wordt verteld wat er gebeurt als we ervoor kiezen om ver weg te blijven van God en volledig op iets anders vertrouwen dan op Hem, zoals op andere mensen (17:5). We mogen communiceren en relaties hebben met andere mensen, dat is ontzettend belangrijk en deel van ons menszijn! God heeft ons echter ook bedoeld om in relatie met Hem te leven en als we dat niet doen, mist er iets. In vers 6 wordt iemand die zijn vertrouwen op iets anders dan God stelt, vergeleken met een struik:

Hij is als een struik in een dorre vlakte,
en hij merkt de komst van de regen niet op.
Hij staat in een steenwoestijn,
in een verzilt en verlaten land.

– Jeremia 17:6 (NBV)

De omstandigheden voor deze struik zijn verre van optimaal. De omgeving is een dorre, droge woestijn van stenen en bovendien is het er nog verlaten ook. Geen grondwater of voedingsstoffen om nog even op door te gaan, geen mensen die even wat water uit hun veldfles delen met de plant. Meer dan wat dan ook heeft de struik regen nodig van buitenaf, van bovenaf. Als die regen dan eindelijk komt, merkt de plant het niet eens!

Het beeld dat in deze verzen wordt geschetst, vertelt ons iets belangrijks over wat er gebeurt als we ver van God blijven. In de zware omstandigheden kan het zijn dat hetgeen dat we zo nodig hebben, Gods aanwezigheid, er wel is, maar dat we niet zien wat het doet in ons leven en dat het niets lijkt te veranderen aan onze omstandigheden. De struik is er niet op ingesteld dat er regen zou komen. In plaats daarvan lijkt er niets te veranderen voor de struik en staat hij daar nog steeds in de barre omstandigheden.

Dichtbij

Wat een verschil zien we in het beeld van vers 7 en 8! Wie op de Heer vertrouwt en God ziet als toeverlaat (17:7), lijkt meer op deze boom:

Hij is als een boom geplant aan water,
zijn wortels reiken tot in de rivier.
Hij merkt de komst van de hitte niet op,
zijn bladeren blijven altijd groen.
Tijden van droogte deren hem niet,
steeds weer draagt hij vrucht.

– Jeremia 17:7-8 (NBV)

Deze boom gedijt goed aan de waterkant. Wat opvalt, is dat er niet staat dat de boom geen barre omstandigheden kent. Ook de boom krijgt te maken met droogte en met hitte, maar de uitwerking ervan is anders. Door de plek waar de boom staat en het water waar deze altijd toegang tot heeft, kan de boom groen blijven en vrucht blijven dragen. Dit beeld doet me denken aan uitspraken die Jezus deed, zoals dat Hij levend water heeft dat mensen nodig hebben (Johannes 4:13-14) en dat ieder die vermoeid is bij Hem mag komen en rust mag vinden (Matteüs 11:28-29).

In zowel de beelden van de struik en de boom als in Jezus’ woorden, komt naar voren dat God de bron is waar we altijd toegang tot mogen hebben. En ook in Jezus’ opmerking over rust vinden bij Hem en drinken van water dat leven geeft, komt naar voren dat het ons wordt aangereikt, maar dat we wel zelf de keuze moeten maken om het aan te nemen.

Onze keuze

We mogen zelf kiezen waar we gaan staan, aan de waterkant of in een dorre vlakte, in de buurt van een bron of ver weg ervan. We mogen zelf kiezen of we God willen opzoeken en tijd met God willen doorbrengen of niet. Soms zien we niet dat we onszelf onbewust hebben verplaatst van de ene plek naar de andere en druk aan het zoeken zijn naar die langverwachte regen, terwijl er een hele rivier klaarligt! En hoe verfrissend is het dan om weer te mogen putten uit de bron die we zo gemist hadden. Zoals Jezus laat zien in het verhaal van de verloren zoon, we mogen altijd terugkomen, hoe vaak we onszelf ook verplanten of hoe ver weg we ook zwerven. God staat te wachten met open armen.

Aan de slag!

Put je uit de rivier die God aanbiedt of ben je zelf op zoek naar water? En kun je je momenten herinneren waarop je het verschil merkte tussen die twee? Sta daar vandaag eens bij stil en praat erover met God.