Tegeltjeswijsheden – wat heb je eraan?

Tegeltjeswijsheden. Je kent er vast wel een paar. Tegenwoordig misschien eerder via een tekst van Loesje of Visje, maar mijn oma had er vroeger één op de wc hangen: Denk niet bij het laatste vel, die na mij komt die redt het wel!

Mijn andere oma had ook een tegeltje aan de muur hangen. Als kind heb ik deze tekst vaak gelezen en steeds als ik het las voelde ik: ‘Dit gaat over mij.’ Terugdenkend vind ik dat bijzonder omdat het een gebed is dat door vaders en moeders gebeden wordt. Ik kan het haar niet meer vragen en destijds dacht ik er niet over na, maar ik hoop eigenlijk dat ze dit gebed aan de muur had hangen voor haar kleinkinderen. Ik besef nu welke impact zulke ‘kleine’ dingen kunnen hebben op je leven en doe dit nu ook voor mijn eigen kinderen in de hoop dat ze zich dat zullen blijven herinneren.  

Gebed voor mijn kinderen

Ik leg de namen van mijn kinderen
in Uw handen
graveer Gij ze daarin
met onuitwisbaar schrift.
Dat niets of niemand
ze meer ooit daaruit kan branden,
ook niet als satan
ze straks als de tarwe zift.

Houdt Gij mijn kinderen vast
als ik ze los moet laten
en laat altijd Uw kracht
boven hun zwakheid staan.
Gij weet hoe mateloos
de wereld hen zal haten
als zij niet in het schema
van de wereld zullen gaan.

Ik vraag U niet mijn kinderen
elk verdriet te sparen,
maar wees Gij wel hun troost,
als ze eenzaam zijn en bang
Wil om Uws naams wil hen
in Uw verbond bewaren
en laat ze nooit van U vervreemden
nooit, hun leven lang.

Laat altijd uw kracht boven onze zwakheid staan.

Opgroeien in deze tijd

Misschien vind je de tekst ouderwets en dat is het ook wel een beetje, maar het verwoordt precies dat wat ik echt belangrijk vind voor mijn kinderen. Het is niet afhankelijk van mij. Ik hoef alleen maar de namen van mijn kinderen in Gods handen te leggen. De eenvoud daarvan overstijgt mijn zorgen. Dat klinkt mooi en tegelijkertijd blijft het loslaten moeilijk. Onze kinderen groeien op in een wereld waarin ze een steeds grotere minderheid vormen. Er is veel verleiding en afleiding. God lijkt steeds verder weg. Ik vind het verdrietig dat ik ze nu niet mee kan nemen naar de kerk en dat het vanzelfsprekende daarvan iets van vroeger lijkt te worden.

De eenvoud van gebed overstijgt mijn zorgen.

Geheiligd

Wat mij hierin bemoedigt is het verhaal van de vier vrienden die hun zieke vriend bij Jezus brengen. Jezus was in Kafarnaüm waar hij de heilsboodschap verkondigde. Er waren zoveel mensen op afgekomen dat er geen plaats meer was.

Er werd ook een verlamde bij hem gebracht, die door vier mensen gedragen werd. Omdat ze zich niet door de menigte konden wringen, haalden ze een stuk van het dak weg boven de plaats waar Jezus zat, en toen ze een opening hadden gemaakt, lieten ze de verlamde op zijn draagbed naar beneden zakken. Bij het zien van hun geloof zei Jezus tegen de verlamde: ‘Vriend, uw zonden worden u vergeven.’
– Marcus 2: 3-5 (NBV)

En vanaf vers 10 (NBV):
Ik zal u laten zien dat de Mensenzoon volmacht heeft om op aarde zonden te vergeven. Toen zei hij tegen de verlamde: ‘Ik zeg u, sta op, pak uw bed en ga naar huis.‘

Deze tekst gaat over verschillende aspecten van het leven. Het gaat over je plek bij Jezus vinden, over echte vriendschap, over doorzettingsvermogen, over vergeving én genezing, maar wat ik eerder nog niet besefte werd mij duidelijk in een preek waarin de nadruk werd gelegd op het geloof van de vrienden

‘Bij het zien van hun geloof zei Jezus tegen de verlamde: Vriend, uw zonden worden u vergeven.’

Jezus ziet het geloof van de vrienden, maar nergens staat iets over het geloof van de verlamde man. Wat overblijft zijn de vier mannen die hun vriend bij Jezus brengen. Wat een vriendschap! Zij leggen zijn naam in de handen van Jezus en dat is genoeg. De verlamde man ontvangt genezing van lichaam en ziel door het geloof van zijn vrienden. Wat een geschenk! Wat een geruststelling! Dan kan en mag ik ook loslaten wanneer ik de namen van mijn kinderen in zijn handen leg. In Gods handen zijn zij veilig. Veilig zijn betekent voor mij: dat ze door mij (of misschien ondanks mij) toevertrouwd zijn aan God. En met de namen van mijn kinderen leg ik ook de namen van vrienden, familie, collega’s en buren in zijn handen.

Aan de slag!

Bedenk vandaag welke namen jij in de handen van Jezus wilt leggen. Luister daarna nog eens naar de woorden van dit gebed.