Ruth: ‘Waar u heengaat, zal ik ook gaan.’

Sommige momenten in het leven zijn donker en intens pijnlijk. Je zit in de put en bent uitgeput. Je hebt niets meer te geven. Het lijkt alsof alles je ontnomen is. Je voelt je niet goed genoeg voor de ander en niet voor God. Je zit vol pijn, verdriet en angst. Soms raak je zelfs verbitterd. Je kunt de neiging hebben jezelf af te sluiten en terug te trekken. Je weet dat je je geliefden niet kan geven wat je ze graag zou willen geven en daarom stoot je ze af. Zo mogen ze je niet zien. Wanneer je zelf niet in staat bent om te geven, voel je je het ook niet waard om te ontvangen. Wat heb je ten diepste nodig op zulke momenten?

In het boek Ruth staat een soortgelijk verhaal over Naomi.
Naomi heeft bijna alles verloren. Ze heeft niets meer te geven. Ze vraagt alleen gelaten te worden, omdat ze denkt dat dit het beste is voor iedereen. We lezen vandaag Ruth 1:15-22.

Naomi rouwt om haar familie

Het is het meest pijnlijke en diepste punt van Naomi’s leven. Haar man en twee zonen heeft ze zien sterven aan de hongersnood. Naomi kan deze pijn amper dragen. Haar hart is gebroken, haar pijn is voelbaar tot in haar botten. De grote ‘waarom’-vraag zal continu door haar hoofd hebben gespookt. Waarom mijn man? Waarom mijn zonen? God heeft alles wat ik liefheb van mij afgenomen; wat moet ik nu? Wie zal er voor mij zorgen? Waar moet ik naartoe? Hoe moet ik nog verder leven zonder mijn geliefden? Naomi blijft alleen achter met haar twee schoondochters, Ruth en Orpa.

Terug naar Juda

Naomi besluit om terug te keren naar het land Juda. Ruth en Orpa gaan mee. Maar Naomi, in al haar pijn en verdriet en bittere rouw, wil niet dat haar schoondochters met haar meegaan. Of wilde ze dat diep van binnen wel?
Naomi moest haar schoondochters wel adviseren om terug te keren. Uit de liefde in haar hart wenste zij hen het beste toe en ze wist dat zij dat niet kon geven. Ze wilde haar schoondochters niet met haar mee laten lijden, een onbekende toekomst in zonder zicht of hoop op iets beters. Ze wilde haar schoondochters een kans geven op een beter leven, een nieuwe man, een toekomst waarin er voor hen gezorgd zou kunnen worden. Naomi was hiertoe niet in staat. 

Naomi was een oude vrouw die de pijn in haar hart elke stap van de weg moest leren dragen, niet wetende hoe ver zij nog zou komen. Zou Naomi nu niets liever willen dan zichzelf ter aarde gooien? Niet meer doorgaan, niet meer voelen, niet meer lijden. Is er iemand die naar haar omkijkt? Iemand die, zelfs wanneer zij niets kan geven en zichzelf niets meer waard voelt, toch blijft om voor haar te zorgen en haar te steunen?

Ruth’s liefde voor Naomi

Beide schoondochters hebben een keuze: kiezen we voor onszelf? Blijven we in ons vertrouwde vaderland Moab, voor een betere toekomst? Of gaan we met Naomi mee naar haar land? Delen we in het lijden en slaan we ons er samen doorheen? Orpa kiest ervoor te blijven. Ruth kiest ervoor om met Naomi mee te gaan.

Dring mij er niet langer op aan u te verlaten en terug te gaan, bij u vandaan. Want waar u heengaat, zal ik ook gaan, en waar u overnacht, zal ik overnachten. Uw volk is mijn volk en Uw God mijn God. Waar u sterft, zal ik sterven, en daar zal ik begraven worden. De Heere mag zó en nog veel erger doen: voorzeker, alleen de dood zal een scheiding maken tussen mij en u.
– Ruth 1:16-17 (HSV)

Deze woorden zitten vol ware liefde. Een liefde die zichzelf opoffert, omdat het meer houdt van de ander dan van zichzelf. Een liefde die zich niet weg laat sturen. Liefde die standhoudt. Een liefde die in alle momenten zal blijven. Niet alleen op de goede momenten, nee, juist op de meest diepe, donkere en pijnlijke momenten.

Dit is de liefde zoals God die bedoeld heeft. Dit is de liefde van God, die Ruth belichaamt. Zoals Ruth bij Naomi blijft zonder voorwaarden, zonder iets terug te verwachten, zo blijft God altijd bij ons. Zonder voorwaarden, zonder iets terug te verwachten. Juist daar, in onze diepste pijn, is Hij dichtbij en verlaat Hij ons nooit.

Aan de slag!

Luister het nummer ‘O, I love you’ van Essie Jain. Dank God dat Hij altijd dicht bij de gebrokenen van hart is en dat Hij ons nooit alleen laat in onze pijn. Breng je pijn maar bij Hem. Hij zorgt voor je.

Deze week lezen we samen het boek Ruth. Heb je een overdenking gemist? Je leest hem terug in het overzicht van de Themaweek: Ruth.