Ruth: de HEERE ziet om naar Zijn volk!

Deze week lezen we samen het bijbelboek Ruth: een geschiedenis die begint met een hongersnood. Ook tegenwoordig lezen we regelmatig nieuws over hongersnoden. Bij het nieuwsbericht staat soms een foto van arme kinderen met bolle buikjes en dunne armen en benen. Ik vind het altijd naar en confronterend om die foto’s te zien. Wat zou het mooi zijn als er op een dag met hoofdletters op de voorpagina van de krant zou staan: “DE HONGERSNOOD IN ETHIOPIË IS VOORBIJ!” Guess what? Precies zúlk nieuws staat in Ruth 1!

Het bijbelgedeelte voor vandaag is Ruth 1:1-14.

Vluchten voor de hongersnood

Het bijbelboek Ruth begint niet met heel mooi nieuws. Het begint met het nieuws dat er een hongersnood is uitgebroken in Israël. Een reden voor het gezin van Naomi om de spullen te pakken en te vluchten naar de vlakten van Moab. Ik snap die keuze wel. Ik zou niet weten welke andere opties ik heb als ik een jong gezin zou hebben en we allemaal dreigen om te komen van de honger.

Jarenlang verblijft Naomi’s familie in Moab. Haar kinderen groeien hier op. Ze leren de taal van de Moabieten spreken. Ze krijgen zelfs allebei een Moabitische vrouw. Toch kan ik me voorstellen dat Naomi moeilijk kan aarden in Moab. Ze houdt vast al het nieuws over Israël in de gaten.

In Moab gebeuren allerlei verdrietige dingen. Naomi’s man en haar twee zonen sterven. Vluchten voor hongersnood kan, maar vluchten voor verdriet kan helaas niemand.

Groot nieuws!

Maar op een dag… Op een dag bereikt verbazingwekkend nieuws Naomi’s oren. De hongersnood in Israël is voorbij! Zou Naomi op dit nieuws gewacht hebben? In elk geval lezen we dat ze de spullen weer inpakt. Ze wil terug. Terug naar haar vaderland Israël.

Toen maakte zij zich met haar schoondochters gereed en keerde terug uit de vlakten van Moab, want zij had in het land Moab gehoord dat de HEERE naar Zijn volk omgezien had door hun brood te geven.
– Ruth 1:6 (HSV)

Wauw! Besef je wel wat hier staat? In Moab hadden ze destijds geen kranten. Geen Facebook of Instagram. Geen telefoons en geen mail of WhatsApp. Communicatiemiddelen waren er amper. En toch bereikt het nieuws dat de HEERE naar Zijn volk heeft omgezien Moab. En vast niet alleen Moab, maar ook andere landen.

De HEERE ziet om naar Zijn volk

De HEERE staat in dit vers geschreven met hoofdletters. Dat is niet toevallig. Dit is de volledige naam van God: JHWH in het Hebreeuws, maar dan in Nederlandse letters. De naam die de Joden niet uit mogen schrijven uit eerbied voor Hem. De Naam waarmee God Zich aan Mozes openbaarde bij de brandende braambos (Exodus 3:14). De Naam waarmee God wilde zeggen dat Hij volkomen betrouwbaar is. Die Naam is “Ik ben en Ik zal er zijn”.

God is trouw. Hij keek naar Zijn volk om, door hen brood te geven. Hij keek naar ons om, door ons het levende Brood te geven: Jezus. Dit levende Brood kwam voor een ieder die hongert naar gerechtigheid en reinheid. God is nog steeds de HEERE die om wil zien naar Zijn kinderen. Hij is nog steeds de ‘Ik Ben’. Dat heeft Hij door heel de geschiedenis bewezen. En Hij belooft je vandaag: Ik zal er zijn.

Aan de slag!

Zing het lied ‘God van trouw’.

Pas las ik op internet: “De alarmbellen voor hongersnood staan op rood in Afghanistan, Ethiopië, Nigeria, Somalië, Zuid-Sudan en Jemen.”
Vandaag is het Dankdag voor Gewas en Arbeid. Wat een tegenstrijdigheid tussen onze overvloed en de hongersnood die zo velen op deze wereld ervaren. We mogen God zó dankbaar zijn voor deze zegen, die te vaak als vanzelfsprekend wordt ervaren. Wil je een land kiezen en meebidden of God, net als destijds naar Israël, naar dit land wil omzien door het brood te geven?

Deze week lezen we samen het boek Ruth. Heb je een overdenking gemist? Je leest hem terug in het overzicht van de Themaweek: Ruth.