Roep jouw jubeljaar uit!

09

apr

Nienke Alblas

Jezus kwam om een jubeljaar uit te roepen. Een jubeljaar? Is dat een jaar waarin we heel veel feestelijke liedjes zingen en het uitjubelen? Of een soort jubileum van iets of iemand? En was dat jubeljaar dan afgelopen met het sterven van Jezus? Nee, nee en nee. Het jubeljaar staat symbool voor iets groters dan een feestje. Het is meer dan één jaar. Met de aankondiging van de komst van de Messias, Jezus Christus, gebruikt Jesaja al veel eerder de woorden voor het jubeljaar: “Laat de bazuinen blazen om het vreugdevolle, vrolijke jaar van vrijheid aan te kondigen die onze Verlosser ons gegeven heeft!”

De Geest van de Heere HEERE is op Mij,
omdat de HEERE Mij gezalfd heeft
om een blijde boodschap te brengen aan de zachtmoedigen.
Hij heeft Mij gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart,
om voor de gevangenen vrijlating uit te roepen

en voor wie gebonden zaten, opening van de gevangenis;
om uit te roepen het jaar van het welbehagen van de HEERE

en de dag van de wraak van onze God;
om alle treurenden te troosten;

– Jesaja 61: 1-2, (HSV)

Een heilig jaar

Een jubeljaar kan ook wel een sabbatsjaar, genadejaar of een heilig jaar genoemd worden. In Jesaja 61 noemt Jesaja het het jaar van ‘het welbehagen van de HEERE’. God verlangt ernaar om bevrijding en recht te brengen. Om ‘wraak’ te nemen en wat slecht is weg te vagen, om zijn schepping te herstellen.

God zegent in Genesis 1 al de zevende dag als rustdag. We zien keer op keer terugkomen dat de Heer zijn kinderen wil zegenen met rust. Deze rust is onderdeel van een stukje rechtvaardigheid wanneer het gaat over het jubeljaar. In een jubeljaar werden alle bezittingen teruggegeven aan de rechtmatige eigenaar, hetzelfde gold voor land. Daarnaast werd er in dat jaar niet gewerkt. Mensen rustten. Misschien ken je het nu nog wel wanneer iemand zegt: ‘Ik neem een sabbatical.’ Dit is het Engelse woord voor sabbatsjaar. Iemand kiest voor een tijd van rust. Wacht: kíézen voor rust?

Ja. Rust is een keuze. Misschien voel je je niet rustig, maar het nemen van rust is een keuze. Ik kan er doekjes om winden, maar je hebt toch echt zelf de keuze hoe je je tijd indeelt. Als je kinderen hebt en een baan zijn er uiteraard veel momenten die zich automatisch inrichten en opvullen, maar in principe ben jij zelf de baas van jouw tijd. Jij committeert je aan dingen, jij zegt ja en kan ook nee zeggen. Maar neem jij bewust de tijd om rust te nemen? Wat als je rust zou nemen van al je zwoegen en werken voor een heel jaar?

Soms bekruipt mij het gevoel om alles te laten vallen, een ticket te boeken naar een natuuroord en daar een jaar lang op bed te liggen, te schrijven, te bidden en te aanbidden. Ik zie een soort ‘eat-pray-love’ voor me of een ‘into the wild’, zonder alle niet-christelijke aspecten (ik vraag me af wat er dan eigenlijk overblijft, maar goed). Wie de films heeft gezien, weet dat het gaat over jonge mensen die overal aan willen ontsnappen. Maar waar komt die drang vandaan?

Ik denk uit een overwerkt hart dat geen grenzen aan kan geven. Bam! Die staat. Sorry, dat was vrij hard van mij om het zo te stellen. Maar zo herken ik dit gevoel wel bij mezelf. Ik heb soms last van faalangstige gedachten. Op die momenten dat ik het gevoel heb tekort te schieten, of dit nu is op gebied van relaties of mijn werk, dan wil ik wegvluchten. Weg naar een oord waar ik niets hoef van niemand niet en het liedje ‘Op een onbewoond eiland’ zing van Kinderen voor Kinderen.

Jouw jubeljaar is hier

Maar het volk van Israël ging niet een jaar lang op vakantie wanneer het jubeljaar werd uitgeroepen. Ik denk zelfs dat het best veel gedoe was om alles naar de rechtmatige eigenaar terug te brengen en dat hier heel wat geschillen om ontstonden. Ik denk dat mensen soms in de stress zaten over of ze wel rond zouden komen in dat jaar en dat een jubeljaar een flinke les in afhankelijkheid zal zijn geweest.

Mijn verlangen is te leven alsóf het een jubeljaar is. Mijn verlangen is om mijn rechtmatige land in te nemen. In te nemen wat God voor mij in petto heeft, het te verkennen én daarbij terug te geven aan anderen waar zij recht op hebben. Ik wil leren meer afhankelijk te zijn van God in de voorziening. Dingen te nemen zoals ze te komen en te leven van wat je hebt opgebouwd in de tijden dat je wel hebt gewerkt.

Maar wat komt hier dan tussen te staan? Vaak komt angst of twijfel voort uit een overtuiging van hoe God is. Geloof je dat God écht voor je zal zorgen? Geloof je dat wat je hebt genoeg is? En geloof je dat er een land aan jou is toegewezen, dat je ‘recht’ hebt op een stukje Hemels Koninkrijk op aarde? Het zijn vragen om je hart mee te toetsen.

Ik geloof dat Jezus is gekomen om een eeuwig jubeljaar uit te roepen. Om een tijd uit te roepen waarin de kinderen van God hun land terugnemen. Ik geloof dat die tijd nu is. Nou bedoel ik niet dat jij je baan op moet zeggen en naar een onbewoond eiland moet gaan om te rusten voor een jaar (als God je hier wel toe roept, stuur me een kaartje!). Maar de vrijheid, rechtvaardigheid, en voorziening is nú van kracht. Door wat Jezus voor ons heeft gedaan aan het kruis. We hebben recent Pasen gevierd. Een moment van herinnering aan het goede wat Jezus voor ons deed aan het kruis en aan de kracht van zijn opstanding.

Jouw jubeljaar is hier! Durf jij dit uit te leven?

Aan de slag!

Hoe ziet jouw ideale jubeljaar eruit? Waar komt dit verlangen vandaan? Ga hierover in gebed, laat God jouw hart raken.

Deel deze overdenking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap