Psalm 77 – gekrenkt, benauwd, maar verlost

Muziek maken is verhalen vertellen: verhalen, gebeurtenissen en gevoelens die recht uit het hart komen en zich vertolken in melodieën en woorden. Vertellende klanken. Zo vertelt elke psalm ook zijn eigen verhaal. Vandaag wil ik jullie mee laten luisteren naar een van die verhalen. Een verhaal van iemand die de hemel bestormt met vragen. Iemand de ondanks zijn gevoelens van benauwdheid terugvalt op verlossing uit Gods hand. Lees je mee met psalm 77?

´Mijn stem klinkt tot God en ik roep, mijn stem klinkt tot God en Hij zal mij aanhoren. Op de dag van mijn benauwdheid zocht ik de Heere, mijn hand was ‘s nachts uitgestrekt en verslapte niet, mijn ziel weigerde getroost te worden. Dacht ik aan God, dan kermde ik; peinsde ik, dan bezweek mijn geest. Sela´
– Psalm 77: 2-4 (HSV)

Een schreeuw om hulp

De schrijver van deze psalm is hoogstwaarschijnlijk Asaf of een nakomeling van Asaf (vers 1). Voor het gemak zal ik hem de dichter noemen. De dichter van psalm 77 valt namelijk met de deur in huis. Meteen begint hij met de staat waarin hij verkeerd. En dat ziet er niet al te best uit. Wanhopig roept hij tot God. Het woord voor ´roepen´ wat hier wordt gebruikt kun je ook vertalen met schreeuwen, luid roepen, kermen of jammeren. In de dag van zijn benauwdheid schreeuwt hij het uit naar God, en niet zomaar één keer. Nee, onophoudelijk richt hij zijn stem naar de hemel. Hij bestormt de hemel. En blijkbaar krijgt hij van God geen of niet het gewenste antwoord, want hij weigert zich te laten troosten. En waar het denken aan God juist hoop en troost moet bieden, biedt het de dichter niet de troost die hij nodig heeft. Sterker nog, zijn geest bezwijkt eronder.

´Zou de Heere dan in alle eeuwigheid verstoten en voortaan niet meer goedgezind zijn?
Houdt Zijn goedertierenheid voor altijd op?
Komt aan Zijn toezegging een einde, van generatie op generatie?
Heeft God vergeten genadig te zijn?
Of heeft Hij Zijn barmhartigheid door toorn afgesloten? Sela
Toen zei ik: Dit krenkt mij, maar (dat) de rechterhand van de Allerhoogste verandert´.
– Psalm 77: 8-11 (HSV)

Vragen

Zijn hemelbestorming gaat verder en de dichter vuurt zijn vragen richting omhoog. Hij worstelt met de vragen of God nu dan toch definitief een einde heeft gemaakt aan zijn verbond. ´Is het nu dan toch echt afgelopen met Gods goedheid?´ Hij lijkt in een vicieuze cirkel te zijn beland waarin hij vastloopt in zijn vragen. Maar hij blijft wel vragen. En dat onderdeel van zijn strijd is zó belangrijk. Ondanks dat hij niet direct antwoord krijgt op zijn vragen, hij geen enkele troost ervaart, blijft hij roepen. Hij blijft God opzoeken. Met als conclusie van zijn vragenvuur: ´Dit krenkt mij’.

Wat krenkt hem? Dat het lijkt alsof Gods rechterhand, Gods macht verandert. Dat het lijkt alsof Hij niet meer de God is die Hij voorheen was.

En nu? Einde verhaal?

´Ik zal de daden van de HEERE gedenken, ja, ik zal denken aan Uw wonderen van oudsher.
Ik zal al Uw werken overdenken en over Uw daden spreken.
O God, Uw weg is in het heiligdom. Wie is een God zo groot als God?
U bent de God Die wonderen doet, U hebt Uw macht bekendgemaakt onder de volken.
U hebt Uw volk door Uw sterke arm verlost, de nakomelingen van Jakob en van Jozef. Sela
De wateren zagen U, o God, de wateren zagen U, zij beefden, ook de diepe wateren sidderden.
De wolken goten water uit, de hemel gaf geluid, ook vlogen Uw pijlen overal heen.
Het geluid van Uw donder klonk in het rond, de bliksemflitsen verlichtten de wereld, de aarde sidderde en beefde.
Uw weg was door de zee, Uw pad door grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend.
U leidde Uw volk als een kudde door de hand van Mozes en Aäron.‘
– Psalm 77: 12-21 (HSV)

Ik zal Zijn daden gedenken

Ondanks zijn gevoel van Godverlatenheid, zijn benauwde en terneergeslagen geest waar een tal van twijfels en vragen ronddwalen, blijft hij de daden van de HEERE gedenken. Ondanks dat het lijkt alsof de grote God die hij in vers 12-21 beschrijft niet meer de God is waar hij nu mee te maken heeft, blijft hij denken aan alles wat zijn God heeft gedaan.

Hij valt terug op de verlossing. De verlossing van Israël uit Egypte. De tijd dat God zijn volk door het pad door de zee en woestijn leidde. Deze psalm eindigt misschien niet in majeur. De persoonlijke verlossing uit de toestand van deze dichter blijft uit. Maar deze psalm geeft een eerlijke kijk op de manier hoe een gelovige kan worstelen met geloofsvragen.

En wat deze dichter niet weet is dat zijn God niet veranderd is. De dichter weet zich getroost door Gods daden uit het verleden, maar weet nog niet dat God zijn beloftes allesbehalve vergeten is. Dat jaren nadat deze woorden uit de mond van de dichter hebben geklonken, God zijn eniggeboren Zoon naar de aarde zal sturen waar hij volkomen verlossing zal bieden aan alle volken en naties. 

Maar daarmee mag zijn lied, zijn verhaal er wel zijn. Zijn twijfels en aanvechtingen mogen klinken. Zelfs duizenden jaren later. Zodat wij hier troost uit mogen halen. Mogen putten uit Gods grote daden. Mogen terugvallen op de verlossing. Ja, ik voel me soms benauwd. Ik voel me soms gekrenkt, teleurgesteld en vertwijfeld. Maar bovenal weet ik mij verlost.

Aan de slag!

Nog even terugkomend op de hemelbestorming, hoe zit dat bij jou? Bid jij net al de dichter van psalm 77 onophoudelijk voor wat je bezighoudt. Of geef je het na een tijd toch maar op? (No judgement)

God vindt al jouw vragen en smekingen belangrijk. Daarom wil ik jou (en mezelf) uitdagen weer voor de dingen te gaan bidden waar je inmiddels niet meer voor bidt.

Wil je gebruik kunnen blijven maken van onze gratis overdenkingen? Steun ons werk dan met een eenmalige gift! Onze dank is groot.

[paytium name=”Zij Lacht” description=”Donatie” button_label=”Yes, ik steun Zij Lacht!”]
[paytium_field type=”dropdown” label=”Bedrag” options=”5/10/15/20/50/100″ options_are_amounts=”true” /]
[paytium_total /]
[/paytium]