Psalm 42 – Verlang jij naar God?

Psalm 42. Een lied van verlangen, verdriet, verlossing, hoop en vertrouwen. Vandaag lopen we langs de verzen van deze psalm en proberen we het te spiegelen en te verbinden aan ons eigen weerbarstige leven. Om uiteindelijk mee naar boven te kijken samen met de zanger van Psalm 42. Ik wil je vragen Psalm 42 nu eerst te lezen. Het liefst hardop.

Psalm 42

Voor de koorleider, een onderwijzing van de zonen van Korach.

Zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, zo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!

Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God. Wanneer zal ik binnengaan om voor Gods aangezicht te verschijnen?

Mijn tranen zijn mij tot voedsel, dag en nacht, omdat zij de hele dag tegen mij zeggen: Waar is uw God?

Hieraan denk ik en ik stort mijn ziel in mij uit: hoe ik meeging in de stoet en met hen optrok naar Gods huis, onder luide vreugdezang en lofliederen: een feestvierende menigte.

Wat buigt u zich neer, mijn ziel, en bent u onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem weer loven voor de volkomen verlossing van zijn aangezicht.

Mijn God, mijn ziel buigt zich neer in mij, daarom denk ik aan U vanuit het land van de Jordaan en het Hermongebergte, vanuit het laaggebergte.

Watervloed roept tot watervloed, terwijl Uw waterkolken bruisen; al Uw baren en Uw golven zijn over mij heen gegaan.

Maar de HEERE zal overdag Zijn goedertierenheid gebieden; ‘s nachts zal Zijn lied bij mij zijn, een gebed tot de God van mijn leven.

Ik zeg tegen God: Mijn rots, waarom vergeet U mij? Waarom ga ik in het zwart gehuld, door de onderdrukking van de vijand?

Met een doodsteek in mijn beenderen honen mijn tegenstanders mij, omdat zij de hele dag tegen mij zeggen: Waar is uw God?

Wat buigt u zich neer, mijn ziel, en wat bent u onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem weer loven; Hij is de volkomen verlossing van mijn aangezicht en mijn God.

Een diep verlangen

Zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, zo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!
– Psalm 42:2

Zie je dat hert gaan? Wanhopig zoekend naar stromend water. Verlangend naar het moment dat het zijn dorst kan lessen. Het leven van dit hert hangt ervan af, want zonder water zal het sterven. Zoals dat hert verlangt naar zijn eerste levensbehoefte, het stillen van zijn dorst, zó verlangt mijn ziel naar God. Sterker nog, schreeuwt naar God. Een sterk verlangen naar het levende water. Een geestelijke dorst naar de levende God. ‘Oh God ik heb U zo nodig. Wanneer mag ik U weer ontmoeten? Een ontmoeting in Uw huis, waar ik nu al zo lang niet kon zijn.’

Ken jij dat verlangen?

Of is het een eenzijdig verlangen van Gods kant? God wil jou ontmoeten. Wil jij dit ook?

Mijn tranen zijn mij tot voedsel, dag en nacht, omdat zij de hele dag tegen mij zeggen: Waar is uw God? Hieraan denk ik en ik stort mijn ziel in mij uit: hoe ik meeging in de stoet en met hen optrok naar Gods huis, onder luide vreugdezang en lofliederen: een feestvierende menigte.
– Psalm 42: 4-5

‘Waar is die God van jou?’

Ja, waar is God eigenlijk?

God niet ervaren is al moeilijk genoeg. Laat staan als iedereen om je heen je ook nog eens vraagt waar die God van jou nu is waar je zo op vertrouwt, waar je zo naar verlangt. De dichter van Psalm 42 graaft diep in zijn herinneringen. Hij stort zijn ziel voor zichzelf uit. Gedachten vol weemoed naar de tijd dat hij zingend en feestvierend optrok naar Gods huis. Verlangend terugdenken aan de tijd toen Gods aanwezigheid eenvoudig te ervaren was. In het heden kan hij God niet vinden, maar terugkijkend naar het verleden vindt hij het bewijs dat God er wel degelijk is. Zo vindt hij houvast voor zijn vertrouwen op God. En hij weet: zoals God in het verleden ervaren werd, zo kan Hij opnieuw ervaren worden. 

Diepe klacht en groot vertrouwen

Mijn ziel, mijn hart, waarom ben je zo somber? Waarom ben je zo onrustig?

Oh God, ik verdrink. Al Uw golven zijn over mij heen gekomen. Het geraas van het bruisende water verstikt mij. Daar waar het water eerst nog verkwikkend was, is het nu meedogenloos.

Maar lieve ziel, weet je het dat niet meer? Ben je het vergeten? Hoop toch op God! Want eens zal je Hem weer loven. Jouw neergebogen ziel, jouw onrustige hart zal Hem weer aanbidden. Want Hij zal weer stof tot vreugde geven. Kijk toch omhoog! Want waar kun je het anders zoeken? Hoe vaak heeft God jouw druk wel niet verwisseld in geluk? Ontelbaar veel keer. Zal het dan nu anders zijn?

Maar door al die tranen kan je zicht zo vertroebeld raken. ‘Oh God, Ik zie U niet.’ Maar horen kan ik wel. En dan klinkt het:

‘Maar de HEER zal uitkomst geven,

Hij, die ’s daags Zijn gunst gebiedt;

‘k Zal in dit vertrouwen leven,

en dat melden in mijn lied;

‘k Zal Zijn lof zelfs in de nacht,

zingen, daar ik Hem verwacht;

En mijn hart, wat mij moog’ treffen,

tot de God mijns levens heffen.

– Psalm 42:5 (berijmd)

God zal uitkomst geven en jij zal Hem weer loven. Zelfs in de nacht. Ook als dit nu niet lukt. Ook als Gods uitkomst misschien niet de uitkomst is waar jij op had gehoopt. Leef maar in dat vertrouwen, in dat verlangen. Leven met een niet te stillen dorst naar het Levende water.

Aan de slag!

Luister het lied ‘Mijn ziel verlangt naar U’ van Psalm Project.