Psalm 3: een blauwdruk voor omgaan met gevoelens

In de overdenking van gisteren ontdekten we dat de psalmen dé plek in de Bijbel zijn waar je met je gevoelens terecht kunt. Ze geven voorbeelden van hoe je met God kunt praten over wat er in je binnenste speelt. De komende twee dagen lezen we Psalm 3, waarin angst, hoop en vertrouwen in acht verzen worden samengevat.

Vandaag lezen we de eerste verzen van de psalm, waarin angst centraal staat. 

Een psalm van David, toen hij vluchtte voor zijn zoon Absalom.
– Psalm 3:1 (HSV)

De toon van de psalm wordt direct gezet: David bevindt zich in een angstige situatie. De StudieBijbel vertelt dat het niet per se betekent dat David deze psalm precies op dat moment samenstelde. Je hoeft je David niet rennend voor te stellen, terwijl hij deze zinnen opschreef. Wat het wél betekent, is dat je het kunt gebruiken als je je in een soortgelijke of andere angstige situatie bevindt. 

HEERE, hoe talrijk zijn mijn tegenstanders;
velen staan tegen mij op.
– Psalm 3:2 (HSV)

Herken jij jezelf in Davids angst?

Als David zegt ‘hoe talrijk zijn mijn tegenstanders’, weet hij waar hij het over heeft: zijn zoon staat hem naar het leven. Misschien herken je hier iets van door onenigheid in je eigen familie of met anderen. Je weet hoe diep dat kan gaan. Je voelt hoe dat je leven kan ontwrichten en allesoverheersend kan zijn. Een conflict in een relatie zet alles op zijn kop. Het geeft onzekerheid en maakt je angstig.

Dat is de toon waarmee David begint, het gevoel dat hij wil overbrengen. Vervolgens zegt hij:

Velen zeggen van mijn ziel:
Hij heeft geen heil bij God.
– Psalm 3:3 (HSV)

De angst gaat hiermee nog een stapje verder: er wordt van David gezegd dat hij niet gered kan worden. Davids leven is niet alleen in gevaar, maar zelfs zijn ziel. 

Je angst mag uitgesproken worden

Herken je je in deze eerste verzen? Dan mag je weten dat je niet alleen bent. Voordat we kijken naar de rest van de psalm – naar hoop en vertrouwen – is dit het gevoel waar we de nadruk op leggen. Je hoeft je angst niet uit de weg te gaan, het in een doos te stoppen en op zolder stof te laten verzamelen. Jouw angst mag uitgesproken worden; er is een plekje voor. David laat dat zien door de psalm ermee te beginnen. Het heeft niet voor niets een plaats in de Bijbel gekregen. Het is zelfs belangrijk om je angst te benoemen: dan wordt het concreet en kun je er iets mee. 

Aan de slag!

En dat is precies wat we vandaag doen: we maken het concreet. Neem iets wat zwaar op je drukt, waar je bang voor bent, en benoem het hardop. ‘Ik ben bang voor, ik ben bang om, ik ben bang dat…’ Kun je het niet hardop zeggen, omdat je bijvoorbeeld niet alleen bent? Schrijf het dan op. 

Voel je verschil? Voel je je lichter? Morgen bewegen we van die angst naar hoop en vertrouwen. Voor nu: voel je angst en weet dat het oké is om die te benoemen.