Psalm 130: wachten op God

20

feb

Anne-Saar Kunz

‘Wacht op de Heere. Ja, mijn ziel, wacht op de Heer.’ Het zijn de woorden van de dichter van Psalm 130. Wachten. Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik ben er zelf geen ster in. Al snel probeer ik het op een andere manier op te lossen. Maar Psalm 130 speekt over het wachten op God. Over God verwachten en over hopen op Hem.

Ik verwacht de Heere,
mijn ziel verwacht Hem
en ik hoop op Zijn woord.
Mijn ziel wacht op de Heere,
meer dan wachters op de morgen,
wachters op de morgen.
– Psalm 130:5 – 6 (HSV)

Deze psalm begint vanuit de diepten. De dichter roept tot God. Vanuit het duister roept hij naar boven. Hij vraagt of God naar hem wil luisteren of zijn oren opmerkzaam mogen zijn. Deze dichter weet wat donkerste is. Hij roept vanuit de diepten tot God.

En daar blijf het niet bij. De dichter kijkt omhoog en verwacht het van God. Hij begint tegen zichzelf te spreken. Hij spreekt zichzelf in het donker aan: mijn ziel verwacht Hem! Verwacht die God, waarvoor de morgen een symbool is. Elke morgen nieuw, groot is Zijn trouw.

Ik las ergens over Psalm 130: in een wereld waarin mensen onderweg zijn, komen we in Psalm 130 iemand tegen die verloren was maar heeft gevonden. Ik vond het een treffend beeld. Het duister is verslagen, kerst is geweest, Gods geliefde zoon is gekomen. En we mogen het tegen elkaar zeggen, juist nu én juist in die diepten. Ziel, verwacht Hem! Wacht op de Heere. Hoop op de Heer! Hopen, dat doen we tegen de verdrukking in. Het wachten van Psalm 130 is geen passief wachten. Het wachten is een reikhalzend uitzien naar dat wat komt. En in dat geloof en in dat vertrouwen spreekt de dichter zichzelf toe.

Hoe zit dat bij jou? Hoe zit dat bij mij? Spreken we onszelf nog toe? Vanuit de diepten, vanuit al je zorgen, je angsten, je twijfels mag je naar God roepen. En vanuit het vertrouwen dat Hij de aanwezige is – hoe dan ook – mag je tegen jezelf zeggen: wacht op de Heere, mijn ziel. Hoop op Hem! Klamp je vast aan zijn belofte dat hij de eerste en de laatste is, het begin en het eind. Hij zal zijn werk voltooien, hoe dan ook.

Aan de slag!

De woorden wacht op de Heere heb ik regelmatig tegen mijzelf gefluisterd. Soms, en juist, tegen de tranen in. Fluister je mee? En zing je dan ook mee?

Ik zie uit naar de Heer.
Ik zie uit naar de Heer.
Mijn ziel ziet uit naar Hem en verlangt naar zijn Woord.

Wij verwachten vol verlangen de Heer.
Hij is onze hulp en ons schild.
Ja, om Hem is ons hart verblijd,
Op zijn heilige naam vertrouwen wij.

(Verwachten, Sela)

Wil je gebruik kunnen blijven maken van onze gratis overdenkingen? Steun ons werk dan met een eenmalige gift! Onze dank is groot.

[paytium name=”Zij Lacht” description=”Donatie” button_label=”Yes, ik steun Zij Lacht!”]
[paytium_field type=”dropdown” label=”Bedrag” options=”5/10/15/20/50/100″ options_are_amounts=”true” /]
[paytium_total /]
[/paytium]

Deel deze overdenking

  1. Evelien de Lange schreef:

    Dank voor de mooie overdenking! Het is hoopvol en troostrijk! We maken moeilijke tijden mee de laatste maanden. Gisteren hebben we mijn lieve schoonvader naar de Hospice gebracht omdat hij ernstig ziek is. Wat waren de afgelopen dagen de overdenkingen treffend voor onze situatie. En natuurlijk voor vele anderen!
    Dank voor jullie prachtige werk en website.
    Hartelijke groet Evelien

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap