Mandy
12
jan
Mandy
Op God vertrouwen is een mooi principe, maar in de praktijk best wel eens lastig. Daarom gaan we er vandaag en morgen dieper op in: waarom zou je Hem vertrouwen en, misschien wel handig, kun je het ook oefenen? Lees mee in Habakuk.
Al zal de vijgenboom niet in bloei staan
en er geen vrucht aan de wijnstok zijn,
al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen
en zullen de velden geen voedsel voortbrengen,
al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn
en er geen rund in de stallen over zijn –
ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen,
mij verheugen in de God van mijn heil.
De HEERE Heere is mijn kracht,
Hij maakt mijn voeten als die van de hinden,
en Hij doet mij treden op mijn hoogten.
Voor de koorleider, bij mijn snarenspel.
– Habakuk 3:17-19 (HSV)
Kun jij deze tekst nazeggen?
Misschien is het wat ingewikkeld om je deze situatie voor te stellen. Zullen we ‘m wat hedendaagser maken?
‘Al zijn de supermarkten leeg
en staat er niets meer op mijn bankrekening,
al is mijn huis verwoest
en heb ik mijn baan verloren,
al kan ik nergens aankloppen
voor onderdak of eten –
ik vind tóch vreugde in God. Hij is mijn redding en mijn kracht. Hij maakt alles dragelijk.’
Eerlijk gezegd komt die herschreven versie wat harder binnen. Dit is een situatie waarin je echt níets meer hebt. Durf je dan nog steeds deze woorden te zeggen? Dit vertrouwen in God te laten zien? Waarom zou je, als Hij je alles heeft afgenomen?
Dat laatste is precies de klacht van de vrouw van Job, nadat hij nog steeds zijn geloof uit in God. ‘Wat heeft het voor zin, Job? Laat Hem maar gewoon los.’
Ja, wat heeft het voor zin? Is het niet veel makkelijker om de andere kant op te lopen dan tegen alles in geloven dat God nog steeds voor je is?
Habakuk en Job leren ons in hun lijden hetzelfde principe: durf vragen te stellen. Eerlijk te zijn. Niets verbloemen van de pijn die je ervaart. God kan het aan. Want: Hij is degene de álles maakte. Bij wie kan je anders terecht? Als alles en iedereen je loslaat, is Hij degene die achterblijft.
Is dat ook niet het belangrijkste punt waar het in een relatie om gaat? Blijven. Voor elkaar vechten. Het niet opgeven. In al je menselijke relaties doe je dit (tot op zekere hoogte) ook. Erop vertrouwen dat je allebei blijft, ook als het moeilijk wordt. Als je de minder mooie kanten laat zien of je samen voor een heftige situatie komt te staan.
Maar hoe kom je, als je dat wilt, tot dat punt? Het punt waarop je de woorden van Habakuk – of mijn 2023 versie – uit de grond van je hart kunt zeggen?
Wie kunnen dat beter uitleggen dan degenen die het al hebben gedaan? Deel, als je dat wilt, jouw verhaal over hoe je hebt vertrouwen met God in de reacties. Zo bemoedigen en leren we van elkaar.
En eerlijk gezegd weet je het natuurlijk pas zeker als het moment daar is. Als je, onvermijdelijk, een keer aan de rand van een afgrond staat en moet beslissen: waar ligt mijn vertrouwen? Daar kun je je nooit helemaal op voorbereiden.
Maar gelukkig wel dééls. Door kleine stapjes van vertrouwen te zetten, om dit vermogen te rekken en te strekken. Daar gaan we het morgen over hebben.
En voor nu? Is het genoeg om het te willen. Het verlangen om God te vertrouwen, zoals Habakuk hierboven beschrijft. Wil je dat? Zing dan mee met het lied ‘Trust’ van Hillsong Young & Free.
‘Jesus I will trust You
I will trust You
I know You never fail.’
vorige post
volgende post
Foto's door Inge Kooiman Fotografie
© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap
Ja Hem vertrouwen ook als alles tegen lijkt te lopen, en achteraf het beter krijgen dan gedacht. Dat iseen les in loslaten en leren volgen en vertrouwen.
Ondanks tegenslag op tegenslag..geen zicht op hoe het verder moet. Ondanks dat het soms haast niet te dragen is. En geen hand voor ogen zie. Kan ik zeggen ; ik begrijp God niet , maar vertrouw Hem wel! Hij blijft dezelfde !