Oh mijn God, ik heb U nodig!

De Israëlieten dwaalden met het gehele volk veertig jaar lang in een bizarre tocht door de woestijn. God was bij hen, dag in, dag uit. God voorzag hen van voedsel door een regen van kwartels en manna neer te laten dalen, en van tijd tot tijd ontstond er stromend water uit een steen. Iedere dag opnieuw gaf God hen wat ze nodig hadden, zodat zij nooit gebrek zouden lijden. Zoals God voorziet in de behoeften zijn eigen volk, zo zorgt Hij ook voor dat wat zijn eigen kinderen nodig hebben – elke dag opnieuw staat Hij met een geduldige en liefdevolle houding op jou en mij te wachten om ons te voorzien in wat we nodig hebben. Zoek jij Hem op?  

In Exodus 16 lezen we over de manier waarop God voorzag in de woestijn. Het volk moppert aan alle kanten, ze hadden niet hier in de woestijn willen zijn. Sommigen stellen zelfs dat het beter was geweest om in slavernij in Egypte te blijven – want daar werd tenminste voor hen gezorgd! Maar ondanks hun negatieve en ondankbare houding, worden ze toch gezegend door God:  

Toen de laag dauw opgetrokken was, zie, over de woestijn lag iets fijns, iets vlokkigs, fijn als de rijp op de aarde. Toen de Israëlieten dat zagen, zeiden zij tegen elkaar: Wat is dat? Want zij wisten niet wat het was. Mozes zei tegen hen: Dit is het brood dat de HEERE u te eten gegeven heeft. Dit is het woord dat de HEERE geboden heeft: Ieder moet ervan verzamelen naar wat hij eten kan, een gomer per hoofd, naar het aantal van uw personen. Ieder moet het nemen voor hen die in zijn tent zijn. En zo deden de Israëlieten, zij verzamelden, de een veel en de ander weinig. Zij maten het met de gomer. Wie veel had verzameld, had niets over, en hem die weinig had verzameld, ontbrak niets. Ieder had zo veel verzameld als hij eten kon.
– Exodus 16: 14-19 (HSV).

God staat voor je klaar! 

Hoe mopperig en negatief de Israëlieten ook waren, en hoezeer ze ook verlangden om terug te gaan naar het slavernij-leven in Egypte – uiteindelijk ontdekten ze hoezeer God hen dag in dag uit weer voorzag van wat ze nodig hadden. Herken je dat? Soms zijn er momenten in je leven dat je in alle haast en stress niet door kan hebben, dat er een God die met open armen voor je klaar staat om je op te vangen.  

David schrijft in Psalm 31 hoe hij wegrent uit de hectiek van zijn leven naar God. David schrijft deze psalm op het moment dat zijn zoon Absalom Jeruzalem is binnengekomen met het doel om David, zijn vader, te doden. Tot U, HEERE, heb ik de toevlucht genomen. (Psalm 31:2a, HSV)
David is gevlucht naar God, want hij weet dat hij op God kan vertrouwen. Het voorbeeld van David is een situatie die je hopelijk nooit mee hoeft te maken. Maar het grotere idee erachter is iets wat we in ons dagelijks leven genuanceerder tegenkomen. David wordt van alle kanten gezien als een vijand, zijn eigen buren spannen tegen hem samen (31:12) en hij leeft in angst en verdriet (31:10-11). David is verlaten door alle mensen in zijn omgeving, zijn vrienden en vijanden achtervolgen hem, maar David gaat naar God, en kan zijn dagelijkse realiteit weer aan.  

Heb de HEERE lief, al Zijn gunstelingen, want de HEERE beschermt de gelovigen, maar vergeldt overvloedig wie hoogmoedig handelt.  
Weest sterk en Hij zal uw hart sterk maken, u allen die op de HEERE hoopt.  
– Psalm 31: 24-25 (HSV).

Aan de slag! 

De twee voorbeelden die we hierboven hebben gezien, draaiden beide om situaties waar mensen in een heftige situatie zaten: de Israëlieten zaten chagrijnig in de woestijn en David stond op het punt zijn leven te verliezen. In beide situaties voorzag God in dat wat zij nodig hadden om de dagelijkse realiteit weer onder ogen te komen: hij zegende in voedsel en in geestkracht. Als God zó zegent in deze situaties, dan staat Hij ook elke dag klaar om jou te geven wat je nodig hebt.  

Luister ‘Run to the Father’.  

De zanger zelf zegt over dit lied het volgende, neem dit mee terwijl je het lied ergens door de dag heen luistert:
‘Dit nummer draait eigenlijk om ieder moment dat je de behoefte hebt om naar de Vader te rennen. Ja, het kan draaien om redding, een groot onderdeel van het nummer, maar ook om een dagelijkse behoefte aan God. Zo vaak willen we wegrennen van God, maar in werkelijkheid staat God met open armen klaar. Hij is een liefhebbende Vader. Hij is vol liefde. Hij geneest. Hij is een vriend.’ (Cody Carnes)