Nochtans van vreugde opspringen? Echt niet!

Soms heb je van die dagen dat alles een beetje grijs blijft. Ik vind het moeilijk om dat toe te geven. Liever zeg ik met een grote glimlach dat het altijd goed gaat. Een leugen, natuurlijk. De waarheid is dat ik soms hang in de grijze dagen. Dan kijk ik naar de straatstenen beneden me en heb ik geen zin om te schateren om een grap of om door een supermarkt vol bekenden te lopen. Op zo’n grijze dag las ik het. In de Bijbel, in het boek Habakuk. Een woord waarin ik geen zin had. Het woord: nochtans.

Dat woord las ik in het Bijbelboek Habakuk. Toevallig had ik daar mijn Bijbel bij opengeslagen. Ik las het woord en dacht meteen: Nee. Nee. Geen nochtans. Ik heb geen zin in nochtans.

Maar ‘nochtans’ ademde me tegemoet. Nochtans. En toch. Alsof het me mee wilde nemen uit de grijsheid naar iets moois, iets van goud, iets van omhoog.

Al zal de vijgenboom niet in bloei staan
En er geen vrucht aan de wijnstok zijn,
al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen
en zullen de velden geen voedsel voortbrengen,
al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn
en er geen rund in de stallen over zijn
Zo zal ik nochtans in den HEERE van vreugde opspringen,
ik zal mij verheugen in den God mijns heils.
De Heere HEERE is mijn Sterkte;
en Hij zal mijn voeten maken als der hinden,
en Hij zal mij doen treden op mijn hoogten.
Voor den opperzangmeester op mijn Neginoth.
– Habakuk 3:17-19 (HSV)

Oorlogstijd

Habakuk schrijft dit lied in oorlogstijd. Eerder in het Bijbelboek Habakuk lees je over de Chaldeeën. Dat is een andere naam voor de Babyloniërs. Koning Nebukadnezar verovert het ene land na het andere.

Habakuk ziet de legers van Nebukadnezar op zich afkomen. Donkere wolken hangen boven zijn hoofd. Elke dag kan de verwoesting komen. Misschien heb jij dat ook meegemaakt in jouw leven. Dat de donkere wolken zich boven je hoofd verzamelden en dat je al bang werd van het idee dat je alles zou gaan verliezen.

Van vreugde opspringen

Het lied van Habakuk gaat over the worst case scenario, om het zo maar te zeggen. Maar dan neemt het lied een vreemde wending. Want Habakuk zingt: Al zou ik alles kwijtraken, dan toch. Nochtans. Dan ga ik niet bij de pakken neerzitten. Maar spring ik op van vreugde.

Van vreugde opspringen… Misschien schud jij je hoofd. En denk je: Stop. Stop met je nochtans. Stop met je blij zijn. Hoe moet ik van vreugde opspringen in mijn situatie? Hoe moet ik mij verheugen als ik mijn wangen rood heb gehuild?

Wat valt er te nochtansen als mijn moeder te horen krijgt dat ze ongeneeslijk ziek is?

Wat valt er te nochtansen als mijn man zijn laatste adem uitblaast?

Wat valt er te nochtansen als ik voor de zoveelste keer een miskraam krijg?

Als ik vastloop met mijn baan? Als ik vastloop met mezelf? Als ik…

De God mijns heils

“Ik zal in den HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in den God mijns heils.” Dát zingt Habakuk. Niet zomaar blij zijn. Blij zijn in God. De God van mijn heil. De God die redt. Hij is bezig. Door alle tijden heen is Hij bezig.

Als ik mijn ogen sluit, zie ik Hem voor me. De Man die lijden kende. Ik zie Hem, de Man die alle worst case scenario’s kende. En ze droeg. Hij wist hoe het is om veracht te worden. En Hij was bekend met ziekte. Verwond werd hij, verbrijzeld. Zo diep wilde Hij gaan.

“Voorwaar, onze ziekten heeft Hij op Zich genomen,
onze smarten heeft Hij gedragen.
(…)
Maar Hij is om onze overtredingen verwond,
om onze ongerechtigheden verbrijzeld.
De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem,
en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen.”
– Jesaja 53: 4-5 (HSV)

Alles is gedragen

Ja – Jezus keek vérder dan al het lijden wat wij kennen. Hij keek naar de brón van het lijden: de zonde. Door Jezus’ sterven is de macht van de zonde en de dood tenietgedaan. Dat zien we nog niet, maar daar hopen we op.

“Ik vind het zo moeilijk dat ik het nog niet zie”, verzucht ik. “Want… mijn verdriet en pijn blijven… En het lijden dragen voelt zo zwaar…” Misschien zucht jij achter je beeldscherm wel met mij mee. “Je hoeft het niet alleen te doen”, fluistert een Stem. “Je hoeft het nooit alleen te doen. Ik heb alles gedragen. Niets kan jou scheiden van Mijn liefde.

En onthoud: Wie in Mij gelooft zal ooit weer lachen en dansen. Omdat Ik de straf gedragen heb. Je hart zal geheeld zijn en je voeten zullen als de hinden springen over de bergtoppen. Het duurt nog even. Houd vol.”

Aan de slag!

Zing mee met Habakuk.