Nieuwe Garderobe? Ja graag!

“Mogen we u geheel gratis een nieuwe garderobe aanbieden?” Het vraagt het vrouwenvolk weinig bedenktijd om deze vraag volmondig met een ‘eh… ja!’ te beantwoorden. Het praktisch uitleven van dit verlangen bracht ik in het klein tot uitvoering door toch dat ene jurkje in de kerstuitverkoop in handen te nemen. En ja, opééns liep ik met een plastic tasje  naar huis. Zucht… wat beschaamd beaam ik: vrouwen houden van mooie, én nieuwe dingen!

“Ik was echt toe aan iets nieuws”, ook zoiets wat ik de moderne vakvrouw steeds vaker hoor zeggen. Of eh, toch overstag gaan om dat ene snuisterijtje af te rekenen. Helemaal niet nodig. Maar ja, het kleurtje matcht toch wel weer érg leuk bij de fotolijstjes boven de bank.

Even wat minder materialistisch bekeken: het nuttigen van degelijk geestelijk voedsel is wél dagelijkse noodzaak. Dus, hoppa, de nieuwste prekenserie van John Piper komt ook op de bestellijst. En hoe goed we onszelf ook om de tuin kunnen leiden, wanneer we het eenmaal in huis hebben gehaald, beginnen we opnieuw te dromen. Naar nog meer. Nog meer nieuws. Herken je het?

Het verlangen naar nieuwe dingen is ingebakken. De hoop om nu écht iets geweldigs gevonden te hebben. Maar verlangen we ten diepste niet naar de God van Hoop?

“May the God of Hope fill you with all joy and peace in believing, by the power of the Holy Spirit  (Rom. 15:12, AMP).”

Ons evangelie herinnert me er aan: we zijn gemaakt om te leven door hoop. Of beter gezegd: te leven door de God van hoop. Niet zozeer de hoop die ons doet afstevenen op een ideaal; ik weet het zeker, ik ga een geweldige partner ontmoeten, een schattig huisje met prachtige ornamentjes bewonen. Of later de oh zo geweldige en nog steeds hyper-hippe moeder worden van altijd luisterende kindjes (als je ondertussen koters de wereld in hebt mogen lanceren, heb je ontdekt dat dit ideaal sowieso kolder is!).

Ook ik moet wat bekennen. Want ik herken die zucht naar nieuwe dingen. Nog niet zo lang geleden hebben m’n man en ik een zendingsopleiding afgerond. En daarna dachten we oprecht: nu worden we uitgezonden. Nou. Mooi niet dus. Althans: nóg niet. Want op dit moment zitten we met ons goede gedrag en onze Friese nuchtere koppen, doodleuk onze studieschuld af te betalen. En ondertussen is het stil, want waar die roeping nu ligt, is opeens ook niet meer zo duidelijk. En toch, als iemand vraagt: “En wat zijn de plannen?” Dan antwoord ik vanuit m’n hoop: “Ja, we hopen als we de studie hebben afbetaald, uitgezonden te worden, naar ‘nog-geen-idee’.” Op zich niet slecht natuurlijk. Maar hoewel ik mag hopen op een mooie, hoopvolle toekomst, is dat ook niet alles. Want eenmaal wandelend in die droom, is ook dat niet meer zo interessant als dat het eerst leek.

En midden in dit hele proces heb ik het idee dat m’n Vader zegt: “Lieve schat, heb ik je juist niet ‘vandaag’ gegeven. IK-BEN vandaag. Vandaag is je kans om te leven. En vandaag is je kans om te dienen.”

Kies dan nu wie u wel wil dienen
(Joz. 24:15, NBV)

Of:

Kies dan heden wie gij dienen zult
(HSV)

Dus vandaag, nu, met de God van Hoop leven. En in die dagelijkse ontmoeting met deze God ontvangen we die ‘all joy and peace‘, de vernieuwing in ons hart. Door het geloof, niet door zelf maar krampachtig te hopen, maar door de kracht van de Heilige Geest (lees nog eens Rom. 15:13).

Een prachtige conclusie:

Elke morgen schenkt Hij nieuwe weldaden. – Veelvuldig blijkt Uw trouw
(Klaagliederen 3:22-23, BasisBijbel)

Ja, elke morgen schenkt Hij nieuwe weldaden. Maar het gaat erom dat we leren zien dat God een God van trouw is en dat we Hem daarom kunnen aanbidden.

Mijn hoop, liefde en levensvreugde ligt niet in nieuwe(re), mooie dingen, een (zendings)droom of ideaal. Het ligt in de Hoop, Jezus, die je ‘s ochtends weer een nieuwe dag geeft en bij je bed zegt: “Wakker worden, goedemorgen. Een nieuwe dag. Nieuwe cadeaus, nieuwe genade. Ik ben hier en Ik ben er speciaal voor jou.” Wat een nieuws! En wat een hoop op nieuwe ‘dingen’: de dingen van God en zijn Koninkrijk. Niet iets nieuws, eens in de zoveel tijd voor als de portemonnee het toelaat…maar elke dag, persoonlijk uit de hand van onze liefdevolle Vader! Onze God van zegen, die geniet om te blijven zegenen. Ook al merken we het niet eens op. Ook al zeggen we geen dankjewel. Alsnog, blijft Hij trouw, veelvuldig.

Trouwens, om nog even op dat onweerstaanbare nieuwe jurkje terug te komen: die is ondanks het minder leuke prijskaartje, na één wasbeurt al gaan pluizen. Dat heeft dus ook niet echt de ‘all joy and peace‘ gegeven, wat het me wel beloofde.

Aan de slag!

– Wat was je laatste aankoop, en wat motiveerde je ten diepste om dit aan te schaffen?

– Ervaar je God als de God van hoop?

– Waar hoop jij ten diepste op? En wat heeft misschien wel de plek van God ingenomen?

– Ook vandaag word je weer voor de keuze gesteld: wat of wie wil jij vandaag dienen? Wie wil jij vandaag ontmoeten? Wat of wie staat er bij jou op de planning?

God van hoop, U bent groter dan mijn verlangen en groter dan de dingen waar ik mijn hoop op stel. U leidt mij in deze waarheid, elke dag weer een beetje meer, zodat ik vandaag weer een beetje meer van U houd dan gister. Dank U dat U mij vandaag zult bemoedigen in dit proces, want U weet dat ik dat nodig heb.

 

Deze gastblog van vandaag werd verzorgd door Lianne. Lianne (30) deelt het leven samen met haar lieve man Arno, als moeder van twee lieve dochters. Met veel plezier is ze actief als jeugdwerker en ze vindt het om (vooral heel hard) te zingen!