Met je feestjurk tussen de beestenpoep

‘t Is druk in de Jumbo. Mensen verstopt in dikke winterjassen haasten zich om de laatste kerstinkopen te doen. Boven mijn hoofd schittert de kerstverlichting. Vrolijke kerstmuziek dringt mijn oren binnen. En vóór mijn neus staat een schap vol chocoladekerstmannetjes. Ik kijk even om me heen. Wat houd ik hier van! Ik geniet altijd van de gezellige sfeer die rondom kerst hangt. Ik wrijf eens over mijn buik. Die zit nog steeds propvol van al de lekkernijen van gisteren. Wat was het gezellig. En toch… toch vergeet ik bijna iets.

Die nacht was heilig en uniek

Ik vergeet bijna dat kerst niet draait om gezelligheid. Want laten we het even real houden. Er hing helemaal geen versiering op de plaats waar God door een smalle opening de wereld binnengleed. Wie kan ooit begrijpen hoe dat moment moet zijn geweest? De hemel die de adem inhield toen Maria perste. God die happend naar adem Zijn eerste kreetjes liet horen.

Geen lied zou ooit het zingen van de engelen kunnen evenaren. Geen stem zou ooit kunnen vertellen over de manier waarop de herders midden in de nacht de huizen van Bethlehem langs gingen, op de ramen bonsden en riepen dat de Redder was geboren.

Die nacht was heilig en uniek.

En wie zou kunnen begrijpen wat de wijzen bewoog om te vertrouwen op een ster? Wie weet hoe verlegen Maria zich moet hebben gevoeld toen deze wijzen het voorbeeld gaven en op gebogen knieën vol verwondering staarden naar de piepkleine teentjes en het wonder van een God die mens werd?

Ik besef niet hoe het moet zijn geweest om regelmatig een engel in je droom te zien – zoals bij Jozef dat gebeurde. Ik besef evenmin hoe donker en duister de stemmen rond het hoofd van Herodes hebben gefluisterd.

Misschien kúnnen we het niet meer goed begrijpen. Misschien heeft de kerstboom en de warme chocolademelk ons wel weggejaagd bij de vieze beestenstal. Weggejaagd bij een naakte baby. En weggejaagd bij God vandaan.

De rauwe rand van kerst

Ik hoor je denken: maar kerst ís toch ook een feest? We mogen toch uitbundig de geboorte van de Heere Jezus vieren? Je hebt gelijk. Maar willen we ook nog stilstaan bij de rauwe rand van kerst?

Want… kerst gaat over onze schuld. Kerst schuurt. Een Koning zonder kleren. Een God die in een mensenhuid kruipt. Dat deed God niet voor de lol. Dat moest gebeuren vanwege ons grote probleem met de Vader.

Dus zullen we nog één keer die overbekende kerstbijbeltekst lezen? Maar ik daag je uit om deze keer stil te staan bij de pijn die achter alle woorden schuilt:

En het geschiedde, toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden dat zij baren zou, en zij baarde haar eerstgeboren Zoon, wikkelde Hem in doeken en legde Hem in de kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de herberg. – Lucas 2:6-7 (NBG51)

Zie je wel? Geen beschuit met muisjes. Geen schattige kleertjes of mutsjes. En ook geen prachtige koninklijke wieg. Slechts een kribbe. Weet je wat dat is? Een voerbak voor de dieren. En nee, destijds was een voerbak niet een hoge bak op poten. Het was een bak laag bij de grond. God sliep in een bak op de grond. Sommige uitleggers zeggen zelfs dat het een gat in de grond was. Shocking hè? En tegelijkertijd: wat een liefde schuilt daarachter!

Op bezoek in de beestenstal

En nu de vraag: ben je al bij die kribbe, bij dit arme Kindje op bezoek geweest? Of heb je daar nog geen tijd voor genomen? Vier weken lang hebben we gewacht totdat het kerst werd. Maar… weet je dat God ook wacht? God wacht op jou. Al eeuwenlang.

Vandaag mag je naar Hem toe. Je kan de vieze beestenstal zo binnenlopen. Tja, daar wordt je prachtige kerstjurk wel vies… En heerlijke parfum wordt daar overstemd door een geur van beestenpoep. Maar dat geeft niet. Je mag komen zoals je bent. Dit Kindje wil door smerige handen vastgehouden worden. Hij wil geaaid worden door knoestige handen vol eelt. En Hij legt Zijn hoofd ten ruste tegen gebroken harten.

Zie je Hem liggen? Toe, pak Hem op. Hij wil zo graag teder door je vastgehouden worden. Je zal er voor door de knieën moeten gaan, want Hij ligt laag bij de grond. Aai zacht over Zijn goddelijke huidje. Een duur cadeau verlangt Hij niet van je. Een lied zingen is genoeg. Je hart geven is genoeg. Een kus geven op Zijn voorhoofd is genoeg. Hij zal Zijn ogen openen en naar je lachen.

En Zijn glimlach zal dit kerstfeest pas echt tot een feest maken.

Aan de slag!

Gisteren heb je misschien uitbundig kerst gevierd. Ik wil je vandaag uitdagen om op een sobere of alternatieve manier kerst te vieren. Hoe?

• Koop kerstkransjes en eet ze samen met een dakloze man/vrouw bij de supermarkt op. Zij staan misschien nog wel het dichtst bij het kerstverhaal. Omdat zij weten hoe het is als mensen hun deur sluiten en lekker gaan eten, terwijl ze zelf buiten in de kou staan.
• Bezoek een boerderij, kijk in een voederbak en ervaar hoe het moet zijn geweest om een kind te baren/geboren te worden tussen de beestenpoep.
• Bedenk zelf iets!

En ja hoor, je feestjurk mag je bij dit alles gewoon aanhouden als je dat durft 😉

Ps: Deel jij met ons wat je naar aanleiding van deze overdenking gaat doen? Je kan ons bijvoorbeeld op Instagram taggen. Vinden we leuk!