Met God in de wereld

Wat voor mensen zijn wij? Wij, die midden in de wereld staan? Want we kunnen er niet omheen. Chaos in vluchtelingenkampen, een snel verspreidende epidemie*, oorlogen en ga zo maar door. Dit is de wereld, dit is de wereld waar we in leven. Word je soms ook niet moedeloos? Zucht je het ook niet mee: “o God…”
En dan is dit nog de ‘grote wereld’, maar misschien heb je in je eigen leven ook wel grote zorgen. Hoe moet je staande blijven?  

Ja, hoe dan? Hoe blijf je staande? Hoe blijf je overeind in deze wereld? En als je staat, hoe sta jij eigenlijk in deze wereld, als christen? Wat is je taak, waartoe ben jij geroepen?  

Toen ik over deze vragen nadacht, kwam ik uit bij 1 Petrus 4. Soms lijkt het wel alsof Petrus nu leefde. Want wat hij daar schrijft is zo zó toepasbaar op vandaag de dag. Hij roept ons op om te leven voor God. Want dat is onze roeping. Met alles wat er in deze wereld gebeurt: we moeten leven voor God. Met God, midden in deze wereld. En leven voor God, dat houdt volgens Petrus concreet het volgende in. Lees je mee?  

Het einde van alles is nabij. Kom daarom tot bezinning en wees helder van geest, zodat u kunt bidden. Heb elkaar vóór alles innig lief, want liefde bedekt tal van zonden. Wees gastvrij voor elkaar, zonder te klagen. Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt. Voert u het woord, laat dan Gods woorden doorklinken in wat u zegt. Helpt u anderen, doe dat dan vanuit de kracht die God u geeft. Want zo doet u alles tot eer van God, dankzij Jezus Christus, aan wie alle eer en macht toekomst, voor eeuwig. Amen.
– 1 Petrus 4: 7 – 11 (NBV)

Christus komt eraan  

In mijn Studiebijbel staat over de eerste tekst het volgende. “We should live expectantly because Christ is coming.” Vertaald: we moeten vol verwachting leven, want Christus komt eraan. Wat een krachtige oproep en een hoopvol beeld, hè? Christus komt eraan. Maar dat vraagt wel iets van ons. Nuchter blijven, helder van geest zijn, zodat je kunt bidden. ‘Onderschat de kracht van gebed niet,’ zei eens iemand tegen mij. Het is waar. En het moet ook gezegd worden. Want hoe vaak bidden we niet omdat we dat dan ook gedaan hebben. Hoe bid jij? Leg je werkelijk je leven – je zorgen, je angsten, je vragen, je verlangens, je hoop – bij Jezus neer?  

Heb elkaar innig lief  

En dan na het bidden, volgt een concrete opdracht van Petrus. Heb elkaar voor alles innig lief. Heb elkaar lief. Het klinkt zo makkelijk, maar het is in de praktijk soms zo moeilijk. Groei in de liefde voor God en voor de ander. Dat is ook de opdracht die Jezus zijn volgelingen meegaf, en ook ons meegeeft. Het is de samenvatting van de wet. “Heb de Heere uw God lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en het eerste gebod en het tweede hieraan gelijk is: heb uw naaste lief als uzelf.” (Mattheüs 22: 37-38, NBV) 

Naast het liefhebben roept Petrus ook op tot gastvrijheid. Omzien naar de ander. En verder: gebruik je talenten, de gaven, die God je heeft gegeven. Gebruik je gaven om anderen te helpen. En laat in alles Gods liefde doorschemeren. Opdat het mag zijn: alles tot eer en glorie van God.  

Aan de slag!  

Leven voor God. In de wereld waar we in leven lijkt het soms een onmogelijke opdracht. Hoe moeten we staande blijven? Hoe moeten we met God in de wereld staan? Maar te midden van alle onrust en alle vragen, roept God om het goede te doen. Om nuchter te blijven, want Jezus komt eraan. Hij roept ons op om te bidden, lief te hebben, gastvrij te zijn en de ander de dienen. Opdat door alles heen Jezus zichtbaar wordt in ons leven. Hoe kan je dat vandaag concreet doen, op de plek waar jij bent gezet?  

* deze overdenking is eind februari geschreven toen de corona-crisis nog voor de deur stond…