Wat zegt de Bijbel over het zetten van tatoeages?

Ik herinner me een Skype gesprek met mijn vriendin een aantal jaar geleden. “Saar,” zei ze, “ik heb wat nieuws en ik weet dat je het niet leuk gaat vinden.” en ze keek me met lachende ogen aan. Mijn vriendin en ik zijn zusjes in Christus, maar verschillen soms als dag en nacht van elkaar. Ik wist wat ik kon verwachten. Met een ‘big smile’ liet ze trots haar nieuwe tatoeage zien.

Mijn gedachten schoten naar mijn zus, die baalde van haar tatoeage toen ze na haar pubertijd weer bij Jezus wilde horen. Mijn gedachten schoten ook even naar mijn gelovige moeder, die heel verdrietig zou zijn als ik een tatoeage zou zetten. Toen keek ik weer naar mijn vriendin. Op haar pols stond duidelijk een kruis getatoeëerd met daaronder “Jeremia 29:11”. Ik zag hoe blij ze er mee was. Voor altijd stond er een Bijbeltekst op haar arm! Is dit nu verkeerd? Hoe kan het toch dat we zo’n verschillende kijk hebben op tatoeages? Wat heeft de Bijbel hierover te zeggen?

Mijn lichaam is niet van mij

Het is dus wel duidelijk dat er heel veel verschillende meningen zijn over tatoeages, ook onder christenen. Misschien wel vooral onder christenen, want christenen kijken niet alleen naar wat zij mooi vinden, maar naar wat God mooi zou vinden, toch? Christenen zijn geen ‘baas in eigen buik’ en ook geen baas over hun eigen arm of enkel. Ons lichaam hebben we van God gekregen en als we God willen volgen, willen wij dat ook met ons lichaam, als een tempel van de Heilige Geest (1 Kor. 6:19). Het is daarom alleen maar logisch dat we onze antwoorden zoeken in de Bijbel als het gaat om hoe we met ons lichaam omgaan. Sommige dingen zijn ten behoeve van het leven dat God gaf, zoals een operatie aan je knie. De vraag of iets goed is, wordt veel ingewikkelder als datgene wat je wilt doen helemaal niet nodig is, zoals een tatoeage, oorbellen of andere piercings. Die zijn allemaal niet echt nodig, maar je wilt het omdat je het leuk of mooi vindt.

Wetten voor Israël

In de wetten van het volk Israël zijn veel regels te vinden over het behandelen van hun lichaam. Zo staat er in Leviticus 19: 28: “U mag vanwege een dode geen inkerving in uw lichaam maken en geen tatoeages bij uzelf aanbrengen. Ik ben de HEERE.”. Toen Israël deze wetten kreeg, was tatoeëren blijkbaar in zwang bij de volken om hen heen. Dit hoorde hoogstwaarschijnlijk bij de afgodendienst en rituelen rondom het vereren van doden. Zo was het in Egypte normaal om een tatoeage van een Egyptische godheid aan te brengen op bijvoorbeeld je arm. God maakte keer op keer duidelijk dat Hij wilde dat de Israëlieten anders zouden zijn dan de volkeren om hen heen. Zij dienden God zonder afbeeldingen van Hem te maken en hadden respect voor hun lichaam (zo waren bijvoorbeeld mensenoffers of andere verminkingen van het lichaam ook nadrukkelijk verboden).

Om deze reden waren de Israëlieten verboden tatoeages bij zichzelf aan te brengen. Uit andere teksten in de Bijbel blijkt dat we goed voor ons lichaam moeten zorgen. Paulus noemt het lichaam een ‘tempel van de Heilige Geest’ (1. Kor. 6:19) en het is duidelijk dat we niet alleen met onze ziel, maar ook met ons lichaam zullen opstaan uit de dood (Fil. 3:21)! God schiep zelfs eerst Adams lichaam en blies toen Zijn levensadem in zijn neus (Gen. 2:7). Je lichaam heb je dus van God gekregen en hoort net zo goed bij jou als je ziel. Ook in de Psalmen komen we dit tegen. Zo schrijft David: “U hebt mij in de schoot van mijn moeder geweven.” (Psalm 139:13) en “Hij heeft ons gemaakt” (Psalm 100:3). David wist dat God zijn lichaam gemaakt had en dat hij zijn lichaam ook tot eer van God moest gebruiken. Mogen we ons lichaam dan zomaar veranderen?

Apart gezet

De Bijbel spreekt over onze levensstijl (en daar hoort onze fysieke uitstraling bij) als christen en dat wij anders zijn dan de anderen. Net zoals dat de Israëlieten anders moesten zijn dan de volken om hen heen, moeten we als christenen anders zijn dan de wereld om ons heen (Ex. 19:5-6). Petrus grijpt hier ook op terug en zegt over de gemeente van God: “Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilig volk, een volk dat God Zich tot Zijn eigendom maakte.” – 1 Petrus 2:9 (HSV). Heilig betekent hier ‘apart gezet voor God’. ‘Wat heeft dit met tatoeages te maken?’ zou je kunnen denken. Nou, je zou je kunnen afvragen: bij welke wereld horen tatoeages? Welke cultuur hoort daarbij? Jezus zegt over Zijn kinderen: “Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben.” (Joh. 17: 18). Als christen willen we het liefst ver wegblijven van culturele uitingen die iets anders uitzenden dan ‘Ik ben christen’.

Maar tatoeages nú dan?

Wat als het vandaag de dag anders is? Wij gebruiken meestal geen tatoeages om doden te vereren en de cultuur rondom tatoeages verandert ook steeds meer. Vroeger was het misschien zo dat alleen bepaalde types tatoeages durfden te zetten, maar tegenwoordig hebben veel nette meisjes ook gewoon een subtiele tatoeage op hun pols. In Amerika is het vrij normaal voor christenen om ergens een Bijbeltekst getatoeëerd te hebben. En trouwens… ook in de Bijbel kunnen we zien dat bepaalde inkervingen wel geoorloofd waren, zoals oorbellen bij slaven die er voor kozen bij hun meester te blijven (Deut. 15:17) en in Ezechiël staat zelfs met beeldspraak beschreven dat God glorie gelegd heeft op Zijn volk door hen “een ring door de neus en oorbellen aan de oren” te doen (Ezech. 16:12, hoewel vanuit het Hebreeuws ook te vertalen als ‘ring aan de neus’).

Jouw lichaam tot eer van God

De Bijbel is in ieder geval duidelijk over dat we ons lichaam tot eer van God moeten gebruiken. Daarom schrijft Paulus aan de gemeente in Rome: “Ik roep u ertoe op, door de ontfermingen van God, om uw lichamen aan God te wijden als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk: dat is uw redelijke godsdienst.”- Rom 12:1 (HSV). Wat een mooi beeld hè? Een levend offer! Zo kunnen we God ons lichaam en alles wat we daarmee doen, aanbieden aan God als een offer waar we Hem mee willen eren en verblijden.

De Bijbel waarschuwt ons ook voor het gebruiken van ons lichaam tot eer van onszelf. Zo schrijft Petrus bijvoorbeeld specifiek aan vrouwen: “Uw sieraad moet niet bestaan in iets uiterlijks: het vlechten van het haar, het dragen van gouden sieraden, of het aantrekken van mooie kleren; maar uw sieraad moet zijn de verborgen mens van het hart, met het onvergankelijke sieraad van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is voor God.” – 1 Petrus 3: 3-5 (HSV). Zegt hij hiermee dat een gouden ketting fout is? Nee, er zijn ook teksten in de Bijbel die positief spreken over sieraden. Petrus weet wel dat veel vrouwen een onzekerheid hebben en mooi en leuk gevonden willen worden. Hij zegt: draag geen sieraden voor mensen om je heen, maar draag het sieraad dat kostbaar is voor God! Wat bijzonder dat een zachtmoedige en stille geest voor God een sieraad is. Gods gedachten zijn zo veel hoger dan onze gedachten.

Aan de slag!

In deze blogs hebben we verschillende Bijbelse lessen geleerd die wat te zeggen hebben over tatoeëren. Bijvoorbeeld dat ons lichaam niet van onszelf is, maar van onze Schepper en dat we als christenen anders zijn dan de andere bewoners van de aardbol, omdat we apart gezet zijn voor God. Deze lessen zijn terug te leiden tot één hoofdsgedachte: eer God met je zijn. Met andere woorden: “Heb de Heere, uw God, lief, met heel je hart, heel je ziel en heel je verstand” (Mattheüs 22: 37). Daarbij hoort dus ook ons lichaam!

Bedenk voor jezelf hoe jij vandaag met je lichaam en hele zijn God kunt eren en probeer je hier vandaag van bewust te zijn.