Jezus huilt. Mag Gods verdriet jou raken?

Ik lees in de Bijbel het verhaal over de feestelijke intocht van Jezus in Jeruzalem, het verhaal waarin Jezus als Koning onthaald wordt. Wat een uitbundigheid, wat een feest! Jezus laat de profetie uit Zacheria 9:9 uitkomen: ‘Jubel en juich, bewoners van Jeruzalem! Kijk, jullie koning komt naar jullie toe. Hij is rechtvaardig en Hij zal jullie redden. Hij is bescheiden en rijdt op een jonge ezel.’ Jezus rijdt Jeruzalem binnen op een ezel, een rijdier van iemand die vrede brengt, en niet op het gebruikelijke militaire rijdier, een paard. Als ik het verhaal van de intocht lees, stel ik me zo voor dat het er heel feestelijk en uitbundig aan toe ging. En dan ineens lees ik in datzelfde verhaal dat Jezus begon te huilen. Het raakt me… Jezus die huilt. Het verbaast me… Jezus die huilt? Ja, Hij huilde, maar waarom? 

De intocht in Jeruzalem 

Het Pesach-feest is over een week en Jezus en zijn discipelen zijn, net als vele Joden, onderweg naar Jeruzalem om daar volgens de traditie Pesach te vieren. Jezus wist ook dat de tijd van zijn lijden en sterven nabij was. Hij zond twee van zijn discipelen vooruit om een jonge ezel, waar nog geen mens op gereden heeft, te halen. Jezus vertelde precies waar ze de ezel konden vinden, en wat ze moesten zeggen als iemand hen vroeg waarom ze de jonge ezel wilden meenemen. Jezus liet hier zien dat Hij voorkennis heeft van wat er allemaal stond te gebeuren. 

De discipelen gingen op pad en vonden, precies zoals Jezus gezegd had, het veulen en namen het dier mee, vervolgens wierpen ze hun mantels over de rug van het veulen en zetten Jezus daarop. Zo ging in vervulling wat al eerder was geprofeteerd door Zacharia.
In het Mattheüs-evangelie kunnen we lezen dat Jezus deze profetie zelf ook aanhaalt. Jezus verklaart hier openlijk dat Hij de Koning is, dat Hij rechtvaardig is en komt om de mensen te redden. Een groot deel van de mensen spreidt hun mantels voor Hem op de weg uit, als eerbetoon en teken van onderwerping aan Jezus als Koning. De mensen waren uitbundig en blij, en begonnen God te prijzen, ze riepen: ‘Gezegend is de Koning, Die daar komt in de Naam van de Heere. Vrede in de hemel en heerlijkheid in de hoogste hemelen.’ 
In de evangeliën van Mattheüs en Markus kunnen we lezen dat de mensen ook met palmtakken zwaaiden, kortom: de mensen waren uitzinnig en blij! Want hier was hun Koning, Degene die hen zou redden en bevrijden van de Romeinen en vrede zou brengen. Vaak stopt hier het paasverhaal over de intocht in Jeruzalem, en denken we na over hoe teleurgesteld het volk geweest moest zijn dat het plan anders liep dan ze voor ogen hadden, maar dat God een nog groter bevrijdingsplan had. Dit vertalen we dan naar ons eigen leven, waarin we weleens teleurgesteld zijn in God, maar ook mogen leren dat God altijd een groter plan heeft. Of we staan aan de hand van dit verhaal stil om na te denken in hoeverre we Jezus als Koning in ons eigen leven, ons hart, hebben binnen gelaten?
Dit keer las ik verder en nam de Bijbel me mee naar het punt dat Jezus aankwam boven op de Olijfberg en uitkeek over het mooie Jeruzalem, en dan staat er: 

“Toen Jezus nog dichter bij Jeruzalem was gekomen en de stad zag, moest Hij huilen.”
(Lukas 19:41, BasisBijbel) 

Jezus huilt om Jeruzalem 

Jezus huilt… we lezen het alleen in het Lukas-evangelie, maar het raakt me. Jezus die huilde, Hij huilde niet omdat Hij wist dat het nu niet lang meer zou duren voordat Hij zou lijden en sterven. Jezus huilde omdat Hij een intens verdriet had over Jeruzalem. 

“Hij zei:“Och Jeruzalem, als jij vandaag nu maar begreep wat je nodig hebt om vrede te vinden. Maar je kan het nu niet begrijpen. Er zal een tijd komen waarin je vijanden je zullen aanvallen en omsingelen. Ze zullen je van alle kanten bedreigen. Ze zullen je bewoners vertrappen en geen steen op de andere laten, omdat je niet hebt opgemerkt toen God je wilde redden.””
(Lukas 19: 42-44, BasisBijbel) 

Jezus huilt en laat hiermee ongetwijfeld in het hart van God kijken, wanneer Hij ziet hoe zijn volk zijn profeten en zijn Zoon verwerpt.

Zie jij wat Jezus’ betraande ogen zien? 

Jezus huilt hier over Jeruzalem, over het feit dat velen van zijn volk Hem af zullen wijzen en ze niet inzien dat Hij het is die hemelse vrede en redding brengt. Hij huilt om de verwoesting die zal plaatsvinden in Jeruzalem. Tranen uit liefde om wat verloren dreigt te gaan. 

Jezus kijkt niet veroordelend naar Jeruzalem, wijzend met een vingertje, hard schreeuwend dat ze zo dom zijn om Hem af te wijzen, of de fouten die ze maken. Nee! Met zijn vinger haalt Hij de tranen van zijn gezicht, Hij huilt omdat Hij zoveel van de mensen houdt. 

Zie jij om je heen mensen die verwoest zijn, of verloren dreigen te gaan? Die niet de vrede kennen die Jezus ze wil geven? Zie jij wat Jezus’ betraande ogen zien? Mag het jouw hart raken? 

Aan de slag! 

Het is bijna Pasen, en dan gedenken we in het bijzonder dat Jezus is opgestaan uit de dood. Dat Hij, de Vredevorst, heerst voor eeuwig. We jubelen en juichen om de Zoon die redding bracht. Maar mag het zo zijn dat je ook mee huilt met Jezus? Dat je oprecht bewogen bent over zijn volk, over Jeruzalem? Maar ook dichterbij, er zijn nog zoveel mensen die niet de echte vrede kennen die Jezus voor hen heeft. Mensen die gebukt gaan onder verdriet, schuld en schaamte, om wat ze gedaan hebben of wat hen overkomen is. Mensen die denken Jezus niet nodig te hebben in hun leven, mensen die verwoest lijken te worden en verloren dreigen te gaan. 

Mag het jouw hart raken? Bid er eens voor, met wie wil jij deze Pasen de vrede van Jezus delen? Op welke manier zou je iets van die vrede kunnen delen?