Ik gun je de kunst van het verliezen. Durf jij het aan?

Wanneer heb jij diepe vreugde ervaren in je geloofsleven? Als ik deze vraag zelf zou moeten beantwoorden, zou ik zeggen: ‘De momenten dat ik wist dat mijn leven niet van mijzelf maar van Hem is. Dat ik diep weet dat ik álles voor en aan Hem wil geven.’ Hoe raar is dat? Het is totaal niet gelijk aan het gedachtegoed van de maatschappij waarin ik opgroei. Daar moet ik vreugde in mezelf vinden. Ik moet mezelf ontplooien, mijn leven in gaan richten zoals ik het wil, dát zou mij de hoogste vreugde geven. Maar, zijn dat ook de woorden van Jezus?  

Het levensverhaal wat mij afgelopen tijd opnieuw bij de vreugde van het verliezen liet stil staan was het levensverhaal van Keith Green. Het doel van deze jonge kerel was om het helemaal te gaan maken in de muziek-business. Hij had veel talent voor schrijven en componeren. Een vraag hield hem echter bezig: ‘Wat is de waarheid!?’ Hij zocht het in spirituele ervaringen, drugs en allerlei religies. Totdat hij rust vond in Jezus. Hij zag direct in dat het volgen van Jezus werkelijk consequenties heeft voor élk gebied van je leven. Zijn liederen werden als het ware radicale preken die de mensen stilzetten. Hij nam zijn eigen leven scherp onder de loep en liet zijn hart veranderen door de radicale genade van Jezus. Dit bleef niet onopgemerkt. Een van die momenten heeft Melody Green, de vrouw van Keith, opgeschreven in het boek ‘no compromise’. Dit wil ik graag met je delen. 

Keith Green staat op een groot christelijk festival. De jonge mensen zingen luid, de muziek doet emotioneel goed zijn werk. Maar, of de jongeren ook werkelijk beseffen wat het betekent om gered te zijn en te leven in gehoorzaamheid? Op het moment dat Keith het afsluitend concert gaat geven, begint hij te spreken:  

‘Er staat ergens in het Oude Testament: ‘Deze mensen eren Mij met hun lippen, maar hun hart is ver van Mij.’ Ik heb hier geluisterd naar het zingen van prachtige lofpijzingsliederen. Niemand anders verdient lofprijzing en aanbidding dan Jezus. Het is schitterend. Maar stel je voor dat je vrouw zei: ‘Ik hou van je’, terwijl je wist dat zij in haar hart je niet eerde en liefhad. Dat je voor haar niet de allerbelangrijkste persoon in de wereld was. En dat ze zelfs een paar andere mannen had aan wie ze vaker dacht dan aan jou. Zou het je niet misselijk maken als ze zei: ‘Lieve schat, ik hou van jou!’ wat betekenen de woorden: ‘ik hou van je’ eigenlijk? Als je Jezus met je mond prijst en aanbidt, maar je leven prijst en aanbidt Hem niet, dan is het volslagen verkeerd. Ik wil niet dat je hier weggaat met een gevoel van veroordeling. Maar ik wil dat je verbroken wordt voor Gods aangezicht, want Hij kan je pas heel maken op de manier zoals Hij dat wil wanneer je een gebroken vat voor Hem bent geworden.’ 

En nu ik?!  

Keith’s levensverhaal raakt mij. We kunnen tig concerten af gaan, allerlei vrouwenconferenties bezoeken of op elke avond van de kerk aanwezig zijn en de naam van christen dragen. We kunnen emotioneel geraakt worden door een lied en massaal onze handen opheffen en weggaan met een vrolijk gevoel, zonder dat het gevolgen heeft voor ons dagelijks leven. Zijn we bereid om na het zingen van het lied en het horen van zijn woorden, afscheid te nemen van roddel en onze eindeloze blik op Netflix of andere lege websites?  

Ik vraag mij af hoe ik zou hebben gereageerd als ik in die menigte stond waar Jezus tot sprak:  

“En vele menigten trokken met Hem mee, en terwijl Hij Zich omkeerde, zei Hij tegen hen: Als iemand tot Mij komt en niet haat zijn eigen vader en moeder en vrouw en kinderen en broers en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn.  En wie zijn kruis niet draagt en achter Mij aan komt, kan geen discipel van Mij zijn.” 
(Lukas 14: 25-27, HSV)  

Haten is niet het haten waar wij in eerste instantie aan denken, maar het onderschikken aan Jezus. De liefde van je leven niet hoger stellen dan Jezus. Alles ónder Hem plaatsen. Misschien ben je ooit naar voren gelopen toen je werd opgeroepen om je leven aan Jezus te geven, of ben je een keer diep geraakt tijdens een preek. Wat is er daarna gebeurd? Heb je alles nog vastgehouden, je zonden en oude levensgewoontes die niet spreken van leven maar van afsterven?  

Impopulaire vreugde 

Een boodschap zoals die van Jezus is allesbehalve populair. We zijn er ook vandaag toe geroepen om ons te spiegelen aan deze woorden. Zelfontplooiing is in de Bijbel niet groeien, maar sterven. Het betekent niet meer, maar minder houden van de verlangens van de wereld en ons vlees. Wanneer heb je voor het laatst alles opengegooid en tegen God gezegd dat Hij wel mag laten zien waar het bij jou aan schort, welke donkere plekken er verlicht moeten worden?  

Welke zonden moet je loslaten in je leven? Kom op, gooi de afgoden in je leven weg. Jij weet welke dingen je van Jezus afhouden. Alles wat we boven God zetten is een afgod. Is God je dat waard? Kijk in de ogen van Jezus, zie zijn leven, sterven en opstanding. Leven ná Pasen vraagt wat van ons, maar het geeft ons dan ook alles. Alles verliezen geeft werkelijke vreugde. En ik blijf mij verbazen dat christelijke vreugde, de vreugde van het verliezen is. En op een onverklaarbare wijze gun ik dat iedereen. Want:  

“Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden. Want wat baat het een mens, als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt? Of  wat zal een mens geven als losprijs voor zijn ziel? Want de Zoon des mensen zal komen in de  heerlijkheid van Zijn Vader, met Zijn engelen, en dan zal Hij ieder vergelden naar zijn daden.”
(Mattheüs 16: 24-27, HSV)  

Gehoorzaamheid geeft vreugde. Hij laat je niet met vreugdeloze lege handen staan. Het doet ertoe hoe je leeft. Leef in de vreugde van het verliezen! Als je naar Jezus kijkt, durf je het aan. 

Aan de slag!  

Luister dit lied.