Levensles uit de natuur – ga je mee?

Het water is gitzwart, vlak en reikt zo ver als ik kan kijken. Alles is stil om me heen en zachtjes kabbelen de golven het strand op. Aan de horizon komen de inktzwarte zee en de donkere lucht samen en versmelten tot één geheel.  Ik hef mijn hoofd omhoog en zie de sterren schitteren aan de hemel. Zachtjes, als gefluister, klinkt een lied binnen in mij.

“O Heer mijn God, wanneer ik in verwondring, de wereld zie die U hebt voorgebracht.  

Het sterrenlicht, het rollen van de donder! Heel dit heelal dat vol is van Uw pracht  

Dan zingt mijn ziel, tot U o Heer mijn God! Hoe groot zijt Gij! “ 

Wandeling 

Vandaag wil ik je meenemen. De natuur in. Zie het als een wandeling samen!  We gaan genieten van één van Gods grote, bijzondere en mooie geschenken aan ons: de schepping!  God heeft de schepping, de natuur, zo ingenieus gemaakt. Al heb je geen Bijbel, al heb je nooit over God of Jezus gehoord, dan kun je toch aan de natuur zien dat er een God bestaat.  Zoveel beelden uit Gods schepping laten een beeld zien van de mens, het geloof, het leven en Jezus Christus zelf.  We kunnen zoveel levenslessen uit de natuur halen! Ik wil je vandaag een levensles uit de natuur meegeven en je uitleggen waar het beeld voor staat en wat het voor ons kan betekenen.  

De steen 

We beginnen onze wandeling hoog in de bergen. Het smalle pad dat we volgen, slingert door de hoge rotsen. Rechts van ons rijst de hoge rotswand op en links gaapt een diep ravijn. Beneden in het ravijn trekt een kabbelend beekje een grillig spoor door de bergen heen.  Je staat stil om van het uitzicht te genieten, bukt en raapt een steen op. Overal langs het pad liggen afgebrokkelde stukken rots, stenen. Met veel kracht gooi je de steen het ravijn in, richting het beekje. Je hoort de steen eventjes suizen door de lucht en daarna niets meer. Het ravijn is te diep om te zien of de steen ook daadwerkelijk in het beekje valt. Je vervolgt je weg en geniet van de prachtig bloeiende rotsbloemen en van de schepping om je heen. Gods schepping.  

Ondertussen volgt de steen die jij net naar beneden gooide óók een weg, een weg die heel wat langer duurt als de jouwe. De steen plonsde met veel gespetter in het water. Het was een steen die in de palm van je hand paste en dus best zwaar is. Té zwaar om door het rustig kabbelende beekje meegenomen te worden. Maar dan wordt het zomer. De gesmolten sneeuw uit de bergen zoekt een weg en het smalle beekje wordt steeds breder en het water vloeit met veel meer kracht door het ravijn. De herfst komt en de storm zweept het water op! En op een dag wordt de steen, die jij zoveel maanden geleden naar beneden gooide door het water meegenomen. Op reis!  

Een lange reis  

De steen wordt door het ruwe water voortgeduwd. Het hotst en botst tegen de kade en heeft het met elke klap flink te verduren! De steen brokkelt af en wordt kleiner en kleiner. Het fijne zand op de bodem schuurt de steen langzaamaan glad en rond. Tijdens deze lange reis verandert de grove steen in een glad rond kiezelsteentje dat uiteindelijk belandt op de diepe bodem van de zee.  

Levensles uit de natuur 

De reis die de steen aflegde kun je vergelijken met het leven. Met jouw leven.  

De steen, dat ben jij. En het kabbelende beekje waarin de steen terecht kwam is jouw leven.  

Je groeit op en begint aan de reis van je leven. Een reis die je vormt, die je verandert. Elke gebeurtenis die je meemaakt (hotsen en botsen), elke keuze die je maakt, alles wat je overkomt, vormt je. Het verandert je van de ruwe steen in een steeds ronder steentje.  

Misschien zit je nu in een moeilijke situatie en vraag je je af waarom je deze weg moet gaan. Misschien draag je veel bagage mee uit het verleden en vraag je je af waarom je al die dingen zijn overkomen. Spreuken zegt daarover: 

“De weg van een mens wordt bepaald door de HEER, wie weet zelf welke richting hij gaat?” 

Wij kunnen onze vragen hebben bij ons leven, maar we zien maar een klein stukje. Vroeger en nu. De toekomst zien wij niet, dus wij weten niet wat de toekomst ons brengt en waarom dingen ons overkomen. Maar God wel. Hij ziet ons hele leven én onze toekomst. Daarom bepaalt Hij onze weg. Sidney Wilson had een prachtige uitspraak: 

“Je zult dáár zijn, wat God híer van je heeft kunnen maken.” 

Wanneer je, door genade, Gods dochter bent, dan leidt Hij niet alleen jouw leven, maar vormt Hij jou ook. Als je zijn eigendom bent, dan wil Hij het liefst zien dat Jezus in ons is. Dat wij aan zijn Zoon gelijk worden.  

“En als wij kinderen zijn, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God en mede-erfgenamen van Christus.”
– Romeinen 8:17 (HSV).

En daar vormt Hij ons naar. Stukje bij beetje schaaft Hij ons bij, om het beeld van zijn Zoon zichtbaar te laten worden.  

Het kiezelsteentje komt tot rust 

De steen heeft een lange, pittige reis achter en rug. Geschaafd en geschuurd komt het kiezelsteentje uiteindelijk tot rust in de diepe, grote zee. Jouw leven, jouw reis én jouw God vormen je. Ze maken van een grove steen, een prachtig, glad kiezelsteentje dat uiteindelijk tot rust komt. Dáár, waar jouw Maker is. Dáár, in de hemelse heerlijkheid, bij de glazen zee kom je tot rust. Voor eeuwig en altijd.  

Aan de slag! 

Herken jij jezelf in deze levensles uit de natuur?  

Kun je voor jezelf gebeurtenissen of keuzes aanwijzen die je gevormd hebben?