Lees je Bijbel, bid elke dag dat je moedig wacht

Mijn zoon en ik, wij houden van zingen en dat doen we dan ook vaak. Sinds hij op school zit kent hij steeds meer liedjes. Eenvoudige liedjes, maar als je goed luistert, met een heldere boodschap. Wonderlijk hoe bepaalde liedjes soms een onverwachte wending krijgen. 

Onverwacht 

Zoals van de week aan de tafel. We zongen ‘lees je Bijbel, bid elke dag’, maar hij zong: ‘lees je Bijbel, bid elke dag, dat je moedig wacht, dat je moedig wacht, dat je mooooeeeedig wacht’, enzovoorts.
Moedig wachten, moedig zijn, moed houden. Wat is dat eigenlijk en wat zegt de Bijbel erover? Moedig zijn en wachten lijkt haaks op elkaar te staan. Moedig zijn lijkt om actie te vragen terwijl wachten iets van stilstand in zich heeft. 

Wachten lijkt op het eerste gezicht niet moeilijk. In elk geval niet iets waarvoor je moed hoeft te verzamelen. Wachten heeft meer te maken met geduld opbrengen. Toch denk ik dat je moed nodig hebt om op de goede dingen van het leven te wachten. In de Bijbel wordt ook veel gewacht en vaak heeft dat ook te maken met verwachten. Ook wij leven in een tijd van verwachting en om dan het goede van God te blijven verwachten heb je moed nodig. 

Dat gold voor Abraham en Sara die lang op een zoon moesten wachten maar ook voor Mozes die veertig jaar in de woestijn moest wachten voordat het volk het beloofde land in mocht gaan. Simeon en Anna hadden gewacht op de komst van de Messias, de geboorte van Jezus. Simeon had als een wachter uitgezien naar de vervulling van Gods beloften. En zie, er was een man in Jeruzalem, van wie de naam Simeon was, en die man was rechtvaardig en godvrezend. Hij verwachtte (!) de vertroosting van Israël en de Heilige Geest was op hem (Lukas 2: 25). Ook Anna was er, een profetes. Zij was op hoge leeftijd gekomen. Zij was een weduwe van ongeveer 84 jaar, die de tempel niet verliet en met vasten en bidden God dag en nacht diende. En zij kwam er op dat moment bij staan en beleed eveneens de Heere, en zij sprak over Hem tot allen die de verlossing in Jeruzalem verwachtten (!) (Lukas 2: 36-38). 

Vervulling van de belofte 

Ten tijde van de Hemelvaart gaf Jezus de apostelen een opdracht. Op de dag dat Jezus naar de hemel ging, zei hij tegen de apostelen: “jullie moeten in Jeruzalem blijven. Blijf daar wachten (!). Want mijn Vader heeft beloofd om jullie de Heilige Geest te geven. Dat heb ik jullie al verteld (BGT: Handelingen 1: 4). Toen vroegen de apostelen aan Jezus: ‘Heer, is dat dan het moment waarop u koning van Israël zult worden?’ Jezus antwoordde: ‘Jullie hoeven niet te weten wanneer dat zal gebeuren. Dat weet alleen mijn Vader. Maar jullie zullen kracht (moed) krijgen van de Heilige Geest. En daarna moeten jullie over mij vertellen. En in heel Judea en Samaria, en overal op aarde (BGT: Handelingen 1: 6-8).  

Dat (ver)wachten had allemaal niets met stilstaan of niks doen te maken, integendeel. Abraham moest wegtrekken uit het land waar hij geboren was. Later moest hij zijn familie achterlaten in Haran en tenslotte moest hij voor zijn neef Lot op oorlogspad. Mozes moest het volk van God uit Egypte leiden en veertig jaar lang allerlei ontberingen doorstaan en van Simeon en Anna weten we dat ze op leeftijd waren en godvrezend leefden. 

Tot slot volgt dan nog de opdracht aan de apostelen. Ze moeten wachten maar dat niet alleen ze moeten overal op aarde vertellen over Jezus. In deze opdracht hoor ik ook een oproep aan mezelf. Zij, Abraham & Sara, Mozes, Anna & Simeon, moesten allemaal wachten op de vervulling van Gods beloften. Ze moesten wachten maar dat wachten ging gepaard met het (on)gewone leven dat er bij hoorde. Met verlangen naar en verwachten van.  

Het ging verder dan even wat geduld opbrengen. Ze wisten immers niet wanneer de belofte in vervulling zou gaan en hadden daarom absoluut moed nodig om het goede van God te blijven verwachten. Ze moesten hun gemoedstoestand steeds weer op God af blijven stemmen. 

‘Stem je gemoedstoestand af op God’ 

Als ik nadenk over mijn eigen gemoedstoestand en over verlangen naar en wachten op dan klinkt daar ook iets van je laten vormen in door. Psalm 27 vind ik daarin beMOEDigend. Alleen die titel al. Een psalm van David – STERK IN DE HEERE- En dan vers 14: Wacht op de Heere, wees sterk (moedig) en Hij zal uw hart sterk (moedig) maken: ja, ik wacht op de HEERE. Wachten vraagt een bepaalde gemoedstoestand, maar voor wie moedig wacht zal God het goed maken. En dus zing ik: “lees je Bijbel bid elke dag dat je moedig wacht” en geloof ik dat ik daarin groeien mag. 

‘Voor wie moedig wacht zal God het goed maken!’ 

Aan de slag!

Verzamel 3 Bijbelteksten waarin zowel wachten als moed naar voren komt. Schrijf ze op, bewaar ze, leer ze desnoods uit je hoofd om jezelf er mee bemoedigen!