Herfst in je leven – wat jou dit leert over loslaten

Het is weer die tijd van het jaar: de bomen zien er prachtig uit, soms word je net op het verkeerde moment verrast met een regenbui, het wordt wat kouder. Ik heb het dan over de herfst. Ik kan er erg van genieten, van een echte herfstdag. Lekker binnen zitten met een goed boek erbij, of juist een wandeling maken in het bos wat zo mooi in kleur staat. Ik vind het bijzonder om te ervaren wat seizoenen doen met de natuur, maar ook voor mij persoonlijk. De natuur kan ons veel lessen leren over het leven.

Ik merk dat ik in de herfst wat meer nadenk over de periode die achter mij ligt en mij klaar maak voor de tijd die gaat komen. Misschien herken je dit wel? Ik zorg ervoor dat ik ‘winterproof’ ben, klaar voor de kou en het donker wat gaat komen… Lees je verder over dit seizoen van transitie?

Bladeren loslaten is nodig

Toen ik ging nadenken over de herfst, zag ik meteen een bos voor mij, helemaal in andere kleuren, het ziet er prachtig uit. Maar soms zijn er ook bomen waar geen mooie bladeren meer aan zitten, die bladeren liggen op de grond. Het is een tijd van overgang, dingen loslaten.

Na een klein biologielesje over waarom bomen nou eigenlijk hun bladeren loslaten, kwam ik erachter dat het eigenlijk heel wonderlijk in elkaar zit. Een boom laat dus zijn bladeren los, om zoveel mogelijk vocht vast te houden. Wanneer het koud is, kunnen de wortels namelijk niet gemakkelijk vocht opnemen; de boom heeft al het vocht nodig dat het maar kan krijgen. De bladeren verdampen normaal veel vocht, dus daarom laat de boom die gaan. De boom laat dingen los, zodat hij de winter kan overleven. Bijzonder hoe dit werkt, vind je niet?
Dingen loslaten om beter te kunnen leven, met God, voor God, zou dat ook niet wat voor ons zijn?

Bladeren loslaten doet pijn

Loslaten is moeilijk. Soms zitten dingen zo in ons denken verweven dat het veel pijn doet om het los te laten. Een boom wil liever ook zijn bladeren niet verliezen, maar het is essentieel om de winter te overleven. Gelukkig hoeven we dit proces niet alleen te doen, maar is daar de hand van de Vader die ons vasthoudt en troost als het moeilijk is. Het is zoals Toon Hermans het prachtig verwoordt in een gebed:

Heer, er valt geen blad van een boom buiten U om.
U bent aanwezig in alle leven en in de loop der dingen.
U weet van mijn vreugden, van mijn beproevingen en van mijn tranen.
Laat die gedachte mijn troost zijn.
U raapt op wat is gevallen en maakt het nieuw.

Het geeft mij veel troost te weten dat God elk blad ziet dat valt. Hij ziet alles wat ik loslaat. Ik mag het aan Hem geven, zodat Hij er iets nieuws van kan maken. Ik ben er dan klaar voor als het winter wordt in mijn leven, ik kan dan het Licht zien als het donker is. Dan komt er ruimte voor nieuwe dingen, die ik mag doen voor zijn Koninkrijk. Dan is het zoals Paulus in 2 Korinthe 5:17 schrijft: Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden.  (HSV)

Dat is wat ook de herfst is, dat het oude voorbij gaat. Hoe graag willen we dat ‘oude’ soms niet blijven vasthouden, hè? Maar er komt ook een tijd aan, dat alles weer nieuw wordt. Daar mogen we dan weer naar uitkijken met een groot verlangen.

Bladeren loslaten is een kunst

Als ik voor mijzelf spreek hou ik vaak veel dingen vast. Ik neem niet echt de tijd om ze te verwerken, om erover na te denken, om dingen los te laten. Zo kun je heel lang met bepaalde gedachten en gevoelens rondlopen! Ik denk dat ik het zelf wel kan en luister niet naar de roepstem van Jezus. Ik verspil dan veel vocht aan bladeren die ik eigenlijk los zou moeten laten.

Maar dan komt daar de winter aan. In een tijd waarin het letterlijk veel donker is, kun je soms dingen wat minder rooskleurig inzien. De twijfel slaat dan toe, veel vragen in mijn hoofd: ‘Ben ik wel echt Gods geliefde kind? Zijn die bepaalde zonden wel vergeven? Ben ik wel “goed genoeg” als christen? Zal God wel voorzien in de dingen waar ik mij zorgen om maak?’
Als ik deze twijfels en zorgen al eerder aan God had gegeven, had losgelaten, dan was het nu in de winter niet zo donker geweest in mijn hoofd. Herkenbaar, misschien wel?

Dat loslaten is dus echt een kunst, het vraagt moed om echt in je binnenste te kijken, want wie weet wat je dan tegenkomt?  Maar om weer ‘nieuw’ te worden is het wel nodig.

Aan de slag!

• Welke dingen moet jij loslaten voordat het winter wordt? Geef deze dingen in gebed aan God.
• Wat doet het met je als je mag weten dat God elk blad ziet dat valt?