Laat je schuld en schaamte los, het is volbracht!

Op Goede Vrijdag riep Jezus het uit: ‘Het is volbracht!’ De wereld veranderde voorgoed. Dat de zonde en de dood geen macht meer hebben, blijkt wel als Jezus drie dagen later opstaat uit het graf. Romeinen 6 zegt: ‘Hij is voor eens en voor altijd voor de zonde gestorven.’ Oftewel, jouw zonden zijn er voor Hem niet meer. Dat is best ingewikkeld, vind je niet? Juist omdat je dagelijks merkt dat je zondig bent. Ik leg vandaag twee keuzes aan je voor.  

Wij weten toch dat Christus, nu Hij is opgewekt uit de doden, niet meer sterft. De dood heerst niet meer over Hem. Want wat Zijn sterven betreft, is Hij eens en voor altijd voor de zonde gestorven, en wat Zijn leven betreft, leeft Hij voor God. Zo dient ook u uzelf te rekenen als dood voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus, onze Heere.
– Romeinen 6:9–11 (HSV)

De eerste keuze die we hebben

Toen Jezus op Goede Vrijdag riep: ‘Het is volbracht!’, zei Hij in feite dat Hij onze schuld heeft ingelost. Het is er niet meer. Het is voldaan. Maar wat betekent dat nou echt? Zie het als een rugtas waar je al je zonde, schuld en schaamte instopt. Je loopt je hele huis door en haalt alles van de plank af waar je zondig in bent geweest. Die serie die je eigenlijk niet moet kijken, maar die zo aan je trekt. De schaamte en schuld over dingen die je pas of vroeger hebt gedaan of gezegd. Vuile woorden die zo snel je mond ontglippen. Roddelen. Verslavingen. 

Als je met die overvolle rugtas naar Jezus gaat, zul je Hem vinden met Zijn doorboorde handen en de uitnodiging: ‘Geef die rugtas maar aan Mij.’ 
En weet je wat we vervolgens heel vaak doen? We doen de rugtas open, laten Jezus erin kijken, doen de tas weer dicht, hijsen hem op onze rug en strompelen weer naar huis. Om vervolgens alles weer uit te pakken en op dezelfde plek terug te zetten. Vast in schuld. Vast in schaamte.

De tweede keuze die we hebben

Ergens is het logisch dat we dit doen. We zijn mensen die steeds weer verkeerde dingen doen en dat zal zo blijven zolang we op deze aarde zijn. Maar Paulus is duidelijk in vers 11: ‘Zo dient ook u uzelf te rekenen als dood voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus, onze Heere.’ 

Wat gebeurt er als we daadwerkelijk die rugtas aan Jezus zouden geven? Psalm 103:12 zegt het ons: ‘Zo ver het oosten is van het westen, zover doet Hij onze overtredingen van ons.’ (NBV)
Kun je van het oosten helemaal naar het westen kijken? Nee, dat kan niet, het is onmetelijk ver. Hebreeën 10:17-18 zegt het ook: ‘Ik zal nooit meer aan hun zonden denken. Als de zonden vergeven en vergeten zijn, is er geen offer meer nodig.’ (HTB)

Het is volbracht!

Die rugtas vol? Alles wat erin zit is al gedragen door Jezus. Het is vergeven en vergeten. Hij stierf ervoor én stond op, om des te meer aan te geven dat de dood en onze zonden geen macht meer over ons hebben. De keuze om in schuld en schaamte vast te blijven zitten is daarom die van jou, niet die van Jezus. God zegt: ‘Ik denk er niet meer aan’, dus hoef jij ook niet steeds dezelfde rugtas weer bij God neer te zetten. Je hoeft Jezus niet te zoeken bij het graf, want daar zul je horen: 

Waarom zoekt u de Levende bij de doden? Hij is hier niet, maar Hij is opgewekt.
– Lukas 24:5-6 (HSV)

Jezus steekt vandaag Zijn doorboorde hand naar je uit. ‘Het is volbracht’, zegt Hij. De schuld is betaald en Ik heb de dood voor jou overwonnen. Leef! Door Jezus’ dood en opstanding ben je vrij. Zolang we hier zijn zullen we zonde doen, maar iedere keer mag je ze aan Hem geven én ze daar laten. En dan mag je, helemaal vrij, weer doorgaan. Je leeft! Door onze Heere Jezus Christus! Halleluja!

Aan de slag!

Voor welke keuze ga jij? Blijf je vastzitten in je schuld en schaamte? Of laat je het achter je en ga je leven door onze Verlosser Jezus Christus?