Kom je even opladen? 

25

jan

Marianne de Bart-van der Lee

Hoe gaat het met je? Voel je je goed of is het gewoon oké? Of voel je je geleefd? Ben je moe na een drukke feestmaand? Ga dan mee naar een fijne plek, om even stil te zijn en op adem te komen. Laten we even zitten aan Zijn voeten. Kom en ga mee! 

De HEERE is mijn Herder, mij ontbreekt niets. Hij doet mij neerliggen in grazige weiden, Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren. Hij verkwikt mijn ziel, Hij leidt mij in het spoor van de gerechtigheid, omwille van Zijn naam. Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij.
– Psalm 23:1-4 (HSV)

Stel je deze plek eens voor. Hoor je het water, het kabbelende beekje? De vogels die fluiten? Het getik van de herdersstaf op het door groen omgeven pad? Zie je alle mooie bloemen? Er is er geen één hetzelfde. Ruik je dat? Ruik je de frisheid van Zijn schepping? Dat wat je ruikt als je door het bos loopt. Of als het net geregend heeft. 

Vind rust bij Mij

Misschien denk je wel: rustig meekomen? Kabbelend beekje? In mijn leven is het chaos! Maar als je vandaag één ding mag leren is dat je in die chaos altijd rust kunt vinden bij Hem. Al is het maar voor vijf minuten. Ga even zitten. Adem diep in en denk je in dat je aan het stille water bij Hem zit. Bij Hem vind je voedsel en rust om weer vooruit te gaan. Dit stille water verfrist en herstelt. Denk maar aan een plens koud water in je gezicht in de ochtend. Of een duik in het zwembad op een warme dag. Of misschien logischer in januari: een lekker warme douche of bad na een lange dag.

Zachtjes

Hij leidt je vandaag zachtjes naar dat water toe. Dat woord ‘zachtjes’ is ook zo mooi. Als een soort hand in je rug, die je rustig naar je plek leidt. Alsof God ermee zegt: “Kom maar, Ik breng je wel.” 

Hier, op de plek van Psalm 23, mag je even opladen. En dat is in een tijd als deze soms zo nodig. Waar je geneigd bent door te rennen – want niets is ooit klaar – is het juist zo belangrijk om iedere dag je Herder weer te ontmoeten. Als je momenteel veel verdriet hebt om wat voor reden dan ook, is hier jouw Vader om je te troosten. En als je ‘gewoon’ geniet van vandaag, deel die vreugde dan met Hem nu je hier bent. Want dit water verfrist niet omdat het gewoon water is, maar omdat het Zijn levende water is. En je ziel verkwikt niet omdat jij nu besluit te gaan zitten, maar omdat Hij je hier herstelt. Hij leidt jou niet op de rechtvaardige weg omdat het gaat om jouw naam, maar om de Zijne. 

Gevaar

Leven met God betekent niet dat je vrij bent van gevaar. Maar als je straks je weg weer vervolgt, ben je zeker van Zijn nabijheid. Met Hem hoef je niet meer bang te zijn. Want jouw Herder zal je nooit verlaten. Zoals Psalm 139:8 zo mooi zegt: “Al steeg ik op naar de hemel, U bent daar; of legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar.” (HSV)
Wat een troost!

Aan de slag!

Blijf nog even zitten en luister het nummer “Psalm 23” van Phil Wickham. En ga dan weer (hopelijk verkwikt) op weg!

Deel deze overdenking

  1. Gea De Rooij schreef:

    Wat een prachtige overdenking, je verwoordt het zo mooi
    Dankjewel

  2. Gea vd Berkt schreef:

    Lieve allemaal
    Zo mooi, zo rustig, zo tot rust komen . Dit is de enige plek voor ware rust in deze drukke wereld. En dan valt er een vrede over je heen die alle verstand te boven gaat. Een vrede soms midden in het rumoer. Een onbegrijpelijke vrede. Een vrede midden in ziekte of andere omstandigheden die eigenlijk niet fijn is maar waar je bovenuit getilt wordt daar aan die grazige weiden. Prachtig. Ik geniet van jullie schrijven. Bedankt

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap