Jubel hemel, jubel aarde

‘Jubel hemel, jubel aarde!’, zingt mijn oma wanneer wij door het Achterhoeks landschap rijden. Ik zie haar genieten van dit maandelijkse autoritje door haar eigen omgeving. Sinds ze is verhuisd van een boerderij naar een ouderenwoning, is het weerzien van deze weilanden een verademing. Ze brengt mij weer even met beide dankbare voeten op de grond, want ben ik nog net zo dankbaar voor de ‘gewone’, ‘kleine’ dingen in het leven?

De hele schepping prijst God 

Diezelfde avond dacht ik na over mijn oma’s gejubel. Jubelen betekent overigens ‘vreugdekreten aanheffen’. Om te kunnen jubelen moet je dus intense vreugde ervaren. In verlangen naar dezelfde dankbare, vreugdevolle houding, sloeg ik de Bijbel open bij psalm 148. Ik wil je vragen om deze psalm door te lezen in je eigen Bijbel of via deze link.

Laat alles en iedereen de Heer prijzen. 
Want Hij is de allerhoogste Koning. 
Hij alleen heerst over de aarde en de hemel. 
– Psalm 148: 13 (BasisBijbel) 

Deze psalm raakte mij, ieder schepsel looft God. Ieder schepsel op zijn eigen wijze. Toen ik de eerste keer deze tekst las, zag ik alles in een soort tekenfilm. Waarin de maan met zijn armen in de lucht God prijst en de bergen opeens dansende voetjes hebben. Maar is dit de realiteit? Nee, maar hoe geven deze dingen in de natuur God dan eer? Wat doen de wolken, de dieren, de sneeuw en de sterren? Ze doen waar ze voor gemaakt zijn, daarin brengen ze God eer. Ieder op een eigen wijze en unieke manier, omdat ze allemaal met een andere bedoeling zijn gemaakt. Ik geloof dat wij net als de rest van de schepping zijn gemaakt om Hem te verheerlijken op onze unieke wijze. De één door te schilderen, door te luisteren naar Gods stem, door te dansen, door te helpen of te zorgen, door te zingen, door voorbede te doen, door te rusten in stilte, maar ook door ons (school)werk te doen alsof je het voor God doet.  

Een orkest vol lof 

In The Passion Translation wordt er in psalm 148 over een orkest vol van lof gesproken. Wanneer ieder instrument zijn eigen plaats inneemt, zijn wij gezamenlijk een concert voor God. In een orkest is het van belang dat we naar elkaar luisteren, om zo onze eigen inbreng erop te laten aansluiten. Hoe vaak luister ik bewust naar de dankbaarheid die uit de monden komt van de mensen om mij heen? Luister ik naar het dankbaarheidslied van het vogeltje voor mijn raam in de ochtend? Zie ik het viooltje tussen de stoeptegels dankbaar bloeien? Ik moet eerlijk zijn dat ik soms zo door het leven word meegevoerd, dat ik alleen maar gefocust ben op mijn eigen melodie. Hierdoor kan ik snel uit de toon vallen en teleurgesteld zijn. Wanneer ik ervoor kies om deel te zijn van een orkest, kan dit mij bemoedigen om te spelen op de juiste toon.  

Let them all join in with this orchestra of praise. 
For the name of the Lord is the only name we raise! 
– Psalm 148: 13a (The Passion Translation)

Een hoger perspectief 

His stunning splendor ascends higher than the heavens. 
(Zijn pracht/praal/luister stijgt hoger dan de hemelen!)
– Psalm 148: 13b (The Passion Translation)

Ik vergeet nooit meer het moment dat ik voor het eerst boven de wolken was. De dag na mijn laatste examen van de HAVO, ging ik voor het eerst met het vliegtuig op vakantie. Het was een spannende tijd geweest en de examens hadden best wat stress met zich meegebracht. In afwachting van de uitslag, had ik bedacht er even tussen uit te gaan. Ondanks dat ik dankbaar was dat het voorbij was, lukte het mij nog niet om de vakantiestemming te omarmen, stel dat ik niet geslaagd was?  
Dit veranderde toen ik door het vliegtuigraampje keek en het uitzicht bewonderde. Het leek alsof God tegen mij zei: ‘Yael, wat is nou echt belangrijk?’ Hij zette alles weer in perspectief, in een hoger perspectief.  Wanneer je je ogen opent voor Gods grootheid om je heen, kan je in elke situatie of omstandigheid God danken in vreugde.  Om iets van dit moment vast te leggen, schreef ik het volgende gedicht:

Verheven boven de wereld beneden 
de oppervlakte even vermeden 
gestegen boven omstandigheden 
In overgave overgeven aan de piloot 
om mee te gaan in het opstijgen naar hoger perspectief 
daar gezeten lijkt al het andere relatief 
 
Verwondering 
adem losgelaten 
zie je draderige straten 
waar je onrust is achtergelaten.
Zwevend boven gewolkte luchtkastelen 
lijkt Gods glorie en grootheid je hart te strelen 
 
Zijn creatie, een onbeschrijfelijk meesterwerk 
de gedachte dat de Maker van dit alles je vasthoudt, maakt je sterk  
 
Je geeft je over 
laat je vallen  
in het hemelkussen 
waar God je tot rust kan sussen.
Een glimp van het hemels perspectief heeft je als een handkus bevlogen 
liefde zo wijds met een diep vermogen 
Dat dit moment je aardse bestaan is binnengevlogen 
Dankbaar zend je een lach en een kus naar boven  

Toen ik dit gedicht weer tot mijn hart liet doordingen, kwam dit vervolg met als inspiratie de eerder gelezen psalm: 
 
Met het verlangen om dit te delen 
vraag je Hem om je als instrument te bespelen 
dan kunnen anderen het horen  
zal jouw voorbeeld hen aansporen 
om aan te sluiten bij het loforkest voor Hem 
gedigereerd door de kracht van Zijn levensadem 

Aan de slag! 

Juich, hemel! Jubel, aarde! Bergen, breek uit in gejuich! De HEER heeft zijn volk getroost, hij heeft zich over de armen ontfermd. — Jesaja 49:13 (NBV)

Zelfs als je in verdriet of pijn leeft op dit moment, mag je weten dat God zich over jou wil ontfermen. Vraag God jouw ogen vandaag te openen voor zijn perspectief. Waar jubelt jouw hart van dankbaarheid vandaag over? Deel het met ons! Laten we samen God verheffen als een orkest vol van dank en lof.  

Verlang jij, net als ik, dat God jou gebruikt als zijn instrument om Hem te vereren en tegelijk anderen te bemoedigen?