Jaag jij de goedkeuring van mensen of God na?

Misschien herken je het wel. Woorden in de Bijbel die je al zo vaak gehoord hebt, dat ze je helemaal niet meer opvallen. Of dat je denkt: ‘Dit heb ik nu al zo vaak gehoord’, en je vervolgens niet meer echt luistert in de kerk. De Tien Geboden zijn voor mij van die woorden. Woorden die in de kerk nagenoeg elke zondag verkondigd worden, maar waar je bijna als een gewoonte naar luistert en er vervolgens weinig mee doet. Zo van: ‘Nu weten we het wel. Ik heb niemand vermoord, ik ga niet vreemd, ik ben niet jaloers…’ Vandaag wil ik met je nadenken over het eerste gebod: “Vereer naast mij geen andere goden.”

Tijdens mijn stille tijd ben ik de Bijbel aan het doorlezen. Niet gemakkelijk, ik ben immers al ongeveer 8x begonnen in het Oude Testament en iedere keer wanneer ik dan aangekomen was bij Leviticus haakte ik af. Herkenbaar? Brandoffer, graanoffer, vredeoffer, reinigingsoffer, hersteloffer… Ik word er nu niet echt door bemoedigd of opgebouwd. En dus haakte ik weer af. Vier jaar geleden was ik een beetje klaar met dit ‘opgeefgedrag’ en probeerde ik het opnieuw, alleen begon ik toen in het Nieuwe Testament. En weet je, het lukte! Waar ik me er de eerste weken wel echt toe moest zetten om te gaan zitten en lezen, werd dit gaandeweg een verlangen. Het Woord ging leven en kreeg betekenis. God maakte mijn hart ontvankelijk voor de woorden die geschreven waren en er ontstond een honger naar zijn Woord. Na ongeveer 2 jaar kwam ik vanuit het Nieuwe Testament en Genesis opnieuw in Exodus terecht en stuitte ik in hoofdstuk 20 op de Tien Geboden. Zo vaak al gelezen, zo vaak al gehoord, maar inmiddels had ik door mijn stille tijd ook geleerd om op teksten te kauwen. En dus begon ik dit ook met de Tien Geboden te doen.  

Toen sprak God deze woorden: ‘Ik ben de Heer, uw God, die u uit Egypte, uit de slavernij, heeft bevrijd. Vereer naast mij geen andere goden. Maak geen godenbeelden, geen enkele afbeelding van iets dat in de hemel hier boven is of van iets beneden op de aarde of in het water onder de aarde. Kniel voor zulke beelden niet neer, vereer ze niet, want Ik, de Heer, uw God, duld geen andere goden naast mij.’
– Exodus 20:1-5 (NBV).

Afwijzing

‘God’, bad ik, ‘ik heb geen afgoden, toch? Sowieso heb ik geen beelden van andere ‘goden’ zoals een boeddha, maar verder geloof ik ook niet dat ik ze heb? Dat er iets in mijn leven is dat een grotere plaats inneemt dan U? Dit gebod zit wel goed toch?’  Na dit uitgesproken te hebben las ik verder, leefde ik verder. Tot op een dag, niet lang na dit gebed, God mij bewust maakte van mijn afgod. In de periode dat ik meer de Bijbel ging lezen, liet God mij steeds weer bijzondere dingen meemaken. Hoe meer ik las, hoe meer ik van God zag in het dagelijks leven. Wanneer ik dit wilde delen met mensen uit mijn directe omgeving, christenen, stuitte ik diverse keren op ongeloof, ongemak of afwijzing. Pijnlijke momenten. Waarom begrepen ze mij niet? Waarom Heer? Waarom voel ik me een vreemde, niet gekend, niet begrepen? Deze mensen waren toch ook christen? Waarom begreep niemand mij, waarom voelde ik mij zo eenzaam?

Erkenning

In die periode kwam ik erachter dat bij eigenlijk alles wat ik deed, ik erkenning van mensen nodig had. Ik wilde mij begrepen en gezien voelen. Maar hoe meer ik in de Bijbel ging lezen en van God ontving, hoe meer ik me juíst niet begrepen voelde. Het was net of God tegen mij zei: ‘Heb jij geen afgod, Ramona? Dat denk je maar. Ik zal je laten zien wat er tussen jou en Mij instaat. Iedere keer wanneer Ik je iets laat zien van mijn goedheid, de manier waarop Ik werk, wil jij dit delen met mensen. Erkenning van mensen is belangrijker voor jou dan Mij gehoorzamen en iedere keer wanneer zij je niet begrijpen ben je ontmoedigd en sta je op het punt om af te haken. Maar de mensen zullen je niet begrijpen, mits zij zelf in relatie met Mij leven. Verlang niet naar hún erkenning, maar verlang alléén naar die van Mij. Alleen wat Ik van jou vind of vraag doet er toe, niet wat de mensen van jou zeggen. Al vraag ik van je om een ark te bouwen zoals Noach deed, al zal niemand je begrijpen, volg Mij!’  

In die tijd las ik ‘toevallig’ de volgende tekst uit Matteüs 13:53-58 (NBV):  
“Toen Jezus deze gelijkenissen had uitgesproken, verliet Hij die plaats. Hij kwam aan in Zijn vaderstad en gaf de bewoners onderricht in hun synagoge, zodat ze stomverbaasd waren en zeiden: ‘Hoe komt hij aan die wijsheid en hoe kan Hij die wonderen doen? Hij is toch de zoon van de timmerman? Maria is toch zijn moeder, en Jakobus en Josef en Simon en Judas, dat zijn toch Zijn broers? En wonen Zijn zusters niet allemaal bij ons? Waar heeft Hij dat alles dan vandaan? En ze namen aanstoot aan Hem. Maar Jezus zei tegen hen: ‘Nergens wordt een profeet zo miskend als in zijn eigen stad en in zijn eigen familie.’ En Hij verrichtte daar niet veel wonderen, vanwege hun ongeloof.”

Goedkeuring

Hoe bijzonder.  Het was alsof God zelf tegen mij zei: ‘Ramona, jij wilt meer van Mij zien? Meer op Mij lijken? Weet dan, dat juíst de mensen die het dichtst bij je staan je niet zullen begrijpen of zullen erkennen. Ook in deze weg ging Ikzelf je voor. Ik weet als geen ander hoe je je voelt. De eeuwige erkenning van de Vader is veel belangrijker dan de tijdelijke erkenning van mensen.’  

Misschien herken je jezelf wel in mijn verhaal, worstel jij ook met het alsmaar weer erkenning krijgen van de mensen om je heen. Wil je zo graag groeien en alleen naar Hem luisteren, maar merk je dat wat mensen over je zeggen iedere keer weer zó belangrijk voor je blijft. Weet je dan vandaag gezien en bemoedigd. Geef vooral niet op, Hij wil je vrijmaken van deze afgoden, maar geef het aan Hem. Jezus zelf ging je voor op deze weg. Ook Hij werd geminacht door zijn eigen verwanten. Ook Hij ging tegen de stroom in, omdat Hij wist dat Hij op doorreis was. De makkelijkste weg? Dat zeker niet. Maar Hij had zoveel van zijn Vader ontvangen, dat zelfs de schande van het kruis Hem niet tegenhield de wil van zijn Vader te volbrengen.  

In Hebreeën 12: 2-3 (NBV) staat het zo prachtig omschreven:
“Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor Hem in het verschiet lag, liet Hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God. Laat tot U doordringen hoe Hij standhield toen de zondaars zich zo tegen Hem verzetten, opdat u niet de moed verliest en het opgeeft.”  

Lieve zus, houd vol! Ook als niemand je keuzes of weg begrijpt, wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de Heer, je God, staat je bij! 

Aan de slag! 

• Ben jij gevoelig voor de erkenning van andere mensen? 
• Wiens goedkeuring jaag jij (ongemerkt) vaak na? Zou dit een afgod kunnen zijn? 

Bid je mee?
Trouwe God en Vader. Wat moet ook ik erkennen dat wat mensen van mij vinden en over mij zeggen vaak de leidraad is voor wat ik doe en laat. Dat wat zíj van mij vinden en verwachten vaak belangrijker is dan wat U van mij vindt en verwacht. Help mij om los te komen van dat wat mensen over mij zeggen en help mij om steeds weer te doen wat U van mij vraagt. In Spreuken 29:25 staat: “Angst voor mensen is een valstrik, wie op de Heer vertrouwt, wordt beschermd”. Heer, uw bescherming, dat is wat ik verlang. Leer mij om enkel naar uw erkenning te streven. In Jezus’ naam. Amen.