Ruim 9 jaar zong ze met veel passie bij de band Sela en reisde ze het hele land door voor concerten. Eind december vorig jaar was haar laatste concert en vanaf januari begon ze met het opnemen van haar nieuwe cd Vandaag. Kinga Bán (37) is gestopt bij Sela, maar niet met zingen. “Ik heb nog verhalen in mijn hoofd en die wil ik graag vertalen naar liederen. Zolang het lukt, blijf ik zingen.”

In december 2017 nam je afscheid van Sela. Hoe heb je dit ervaren?

Ja, in december was het zover. Maar mijn rouwproces van afscheid nemen bij Sela is eigenlijk in de zomer ervoor begonnen. Toen wist ik nog niet dat ik afscheid ging nemen, maar ik had toen best wel moeite met zingen en optreden. Ik kon niet meer alles doen. En toen ik dat besefte, vond ik dat echt moeilijk. Ik wilde dit gewoon helemaal doen, en niet half aan de zijlijn. Toen ik met mijn man nadacht over de mogelijkheid om zelf te kiezen dat ik ermee stopte, gaf dat mij veel rust. Dat kwam later ook door hoe het ontvangen werd bij de band. Hoe moeilijk ook, dit was de goede weg.

Natuurlijk waren er in januari opnieuw pijnlijke momenten. Zij gingen hun eigen weg en ik ook. Zij waren aan het toeren en ik was er niet bij. Dat was echt even slikken. Tegelijkertijd mocht ik met mijn nieuwe cd Vandaag aan de slag. Ik had veel nieuwe ruimte en ik voelde mij goed.

Waarom het thema Vandaag?

Eigenlijk is dat een thema dat doorweven is in mijn ziek zijn. Toen mijn man en ik interviews gingen terug lezen, kwamen we erachter dat het leven met de dag en in het moment een belangrijk thema is geworden. En daarnaast, ik denk dat het niet alleen voor mij, maar ook voor anderen een waardevol thema is. Ik ben er een beetje ingeduwd – ik moet wel -, maar mensen kunnen dit toepassen op hun eigen leven. Dat merk ik ook terug in de reacties. Het is een thema dat ons allemaal aangaat. Misschien ook wel in het gekkenhuis van ons leven. We moeten veel keuzes maken en we zijn erg druk. Dat je soms even vergeet dat je er gewoon mag zijn. In het moment.

Dit is vandaag.
En het is alles wat je hebt
Morgen komt later
En gisteren is alweer weg
Dit is vandaag
Met z’n vreugde en zijn pijn
En je hoeft maar één ding te doen
dat is: er zijn

Hoe doe je dat concreet: ‘er zijn’?

Iedereen geeft een eigen invulling aan dat ‘er zijn’. Dat zie ik ook terug in de reacties. Als je er echt wilt zijn voor mensen in je leven, dan is dat voor jou ‘er zijn’. Maar wat ik ook merk aan mijzelf en aan de mensen in mijn omgeving, is dat er momenten zijn dat je liever iemand anders bent. Dat je gedachtes over anderen hebt, over activiteiten die anderen doen en die jij niet doet. En ik moest toen denken: ja, maar God vindt het goed zoals jij bent. We kunnen Gods liefde niet verdienen. En daarom: het zijn in je problemen, dat is gewoon oké. En dan hoop ik dat je niet gaan bedenken: ‘was ik maar die ander’. Ik hoop dat je dan gewoon bij jezelf blijft, en vooral dichtbij Jezus.

Bedenk dan, als je zicht verliest:
Je loopt in Iemands zicht
De Aanwezige verlaat je niet
Want de hemel gaat nooit dicht

Dat je daar je rust in vindt. God ziet jou. We kunnen niet zelf de touwtjes in handen houden. We denken tegenwoordig dat alles maakbaar is in ons leven. Maar God heeft deze hele wereld in zijn hand. En als je weet dat Hij je ziet, dan is dat ook genoeg. Ik weet het niet, ik zie het niet, maar ik vertrouw op Hem. Ik loop in zijn zicht en Hij verlaat mij niet.

Haal je ook weleens troost uit wat je zingt?

Ik heb dat wel heel bewust een keer gehad. Ik voelde me een keer niet goed ’s nachts. Dat gebeurt gelukkig niet heel vaak. Maar op dat moment zette mijn man de cd God van leven van Sela aan. Toen ik dat hoorde, besefte ik opeens dat zulke liedjes dus iets kunnen doen met mensen. Ik kon ernaar luisteren. En het gaf mij rust.

Ik ben geen piekeraar, en geen denker. Ik neem snel dingen aan. Daar hoort ook bij dat ik makkelijk dingen kan loslaten die er nu bij horen. Ik kan dan mijn leven ook in zijn handen leggen. Maar dat kan ik alleen met God. Ik kan me niet voorstellen hoe ik dit zonder God door moest komen.

Kan jij nog dromen?

Hm, ik heb dat een beetje laten gaan, denk ik. Ik wil vooral in het nu leven. Tegelijkertijd besef ik dat dromen ook iets moois heeft. Ik ben nu nog op aarde dus ik zou dat ook kunnen doen. Als ik droom, dan droom ik wel dat God mij geneest.

Bid jij ook voor je genezing?

Ik vind dat lastig, maar ik ben het wel gaan doen. Ik denk dat je moet oppassen dat genezing een doel op zich wordt. Zo van: God geneest, en dat is het ultieme. Maar dat is niet mijn ultieme geluk. Bij God zijn, met Hem leven, zijn rust ervaren en in zijn vrede staan. Dat is vooral mijn gebed. En dat bid ik ook voor mijn kinderen.

Dat is voor mij meer dan dat ik nu op aarde een gezond lichaam ga krijgen. Ik geloof dat ik eeuwig leven mag hebben bij Hem, straks in de hemel. Hij zal mij sowieso genezen. Maar of dat nu op aarde is, ik weet het niet. Ik besef één ding wel en dat houdt mij overeind: Hij is die Ik zal er zijn, en Hij is onnoembaar aanwezig. Hij is erbij. En dat is voor mij heel sterk.

Ergens voelt dat voor mij als genezing. Hij wil mij zijn vrede geven. Dat is voor mij eigenlijk zoveel meer dan lichamelijke genezing.

Hij geeft mij wonderlijke kracht en vrede diep van binnen.

En dat wens ik jou ook toe!