Ik wil niet naar Nineve – of welke bestemming God geeft

29

aug

Eline

Toen God tegen Jona zei, dat hij naar Ninevé moest gaan, zei Jona heel hard: ik wil niet! Hij rende keihard de andere kant op, weg van God, weg van de opdracht om naar Ninevé te gaan. We weten allemaal wat er toen gebeurde: Jona werd opgegeten door die grote vis en werd na drie dagen weer uitgespuugd op het land, zodat hij alsnog kon doen wat God van hem had gevraagd. En hoewel Jona nog steeds eigenlijk niet wilde, ging hij toch en deed hij wat hij moest doen. Ninevé werd gered en Jona kwam heelhuids bij Ninevé vandaan. Had hij net zo goed meteen kunnen doen wat God vroeg, toch?

Ik ben een Jona. Misschien ben jij ook wel een Jona. Jona wilde voor geen goud naar Nineve, ook niet voor God. Dat snap ik wel. Ik wil ook voor geen goud naar IS, om daar het goede nieuws te verkondigen. Er zou van alles kunnen gebeuren, en de kans op een positieve uitkomst is heel klein. Nu is dit natuurlijk een heel grote en gevaarlijke opdracht, maar ook als God kleine dingen van mij vraagt, ben ik nog wel eens ongehoorzaam. Ik heb vroeger altijd geleerd dat ik de regie van mijn leven in de hand heb. Sinds ik tot geloof ben gekomen, weet ik heus wel dat het niet zo is, maar zelf de regie hebben, voelt toch wel veilig.

Op de vlucht

“De Heer zei tegen Jona, de zoon van Amittai: “Ga naar de grote stad Ninevé.  Zeg tegen de bewoners van Ninevé dat Ik hen ga straffen voor alle vreselijke dingen die Ik daar heb zien gebeuren.” Maar Jona wilde niet gaan. Hij probeerde naar Tarsis te vluchten, weg van de Heer. Hij wilde de Heer niet meer dienen. Hij reisde naar de havenstad Jafo en vond daar een schip dat naar Tarsis zou varen. Hij betaalde om mee te mogen en ging aan boord. Zo ging hij op weg naar Tarsis, op de vlucht voor de Heer.”
(Jona 1:1-3, BasisBijbel)

“Bedankt, maar nee bedankt” moet Jona gedacht hebben. En hij rende precies de tegenovergestelde kant op. Weg van het gevaar van Ninevé en weg van God. Op zich goed bedacht, behalve dat God dus overal is en je niet echt weg kan rennen. Jona rende natuurlijk niet alleen fysiek weg bij God, hij rende symbolisch weg van God als leider van zijn leven. Dat doen we nu nog steeds. Ik ren niet naar een haven om naar Amerika te varen, maar ik ren wel weg van opdrachten die God mij geeft. Want soms zijn die opdrachten helemaal niet leuk. God vraagt volledige overgave van ons leven aan Hem. Hij heeft de regie over ons leven en Hij heeft een plan met ons leven. Dat wil alleen niet zeggen dat wij daar meteen gehoor aan geven.

Ook ongehoorzaamheid houdt God niet tegen

Natuurlijk is het voor iedereen makkelijker als we gewoon doen wat God van ons vraagt. Maar dat is niet realistisch, we zijn nu eenmaal soms ongehoorzaam. Gelukkig werkt God door terwijl wij de tijd nemen om ongehoorzaam te zijn en te twijfelen. God stopt niet met Zijn plan, Hij wacht niet tot wij eindelijk naar Hem zullen luisteren.

“De zeelui besloten erover te loten wiens schuld het was dat ze in gevaar waren. Het lot wees Jona aan. Ze zeiden tegen hem: “Vertel ons waarom ons dit overkomt. Wat heb je gedaan en waar kom je vandaan? Van welk volk ben je?” Hij antwoordde: “Ik ben een Hebreeër. Ik aanbid de Heer, de God van de hemel, die de zee en het land heeft gemaakt.” Toen werden ze heel erg bang en zeiden tegen Jona: “Wat heb je dan gedaan?” Want ze wisten dat Jona op de vlucht was voor de Heer. Dat had hij hun verteld. Ook vroegen ze: “Wat moeten we met je doen om de zee weer kalm te krijgen?” Want de zee werd steeds ruiger. Jona antwoordde: “Gooi me maar in zee. Dan zal de zee weer kalm worden. Want ik weet dat deze storm mijn schuld is.” Maar de mannen wilden hem niet in zee gooien. Ze probeerden het schip roeiend ergens aan land te krijgen. Maar de golven werden steeds hoger, zodat het niet lukte. Toen riepen ze tot de Heer en zeiden: “Heer, laat ons alstublieft niet voor straf zinken als we deze man, die ons niets gedaan heeft, in zee gooien. Want Heer, U doet wat U wil.” Toen tilden ze Jona op en gooiden hem in zee. Toen kalmeerde de zee. De mannen kregen diep ontzag voor de Heer. Ze offerden Hem een dier en deden Hem beloften.”
(Jona 1:7-16, BasisBijbel)

Toen Jona de zee ingegooid werd, vroegen de mannen eerst genade aan de Heer. Terwijl ze eigenlijk allemaal een eigen God hadden die ze aanbaden. Direct toen Jona overboord werd gegooid, begon de zee te kalmeren. Hierdoor merkten de mannen dat de God van Jona de ware God was. In dit verhaal komt niet alleen Ninevé tot geloof, ook de bemanning van de boot naar Tarsis komt tot geloof! En dat terwijl Jona ongelooflijk ongehoorzaam aan God was op dat moment. God werkt in Zijn goedheid gewoon door als wij ongehoorzaam zijn!

Jona als voorbeeld

Jona wordt vaak als slecht voorbeeld gebruikt, omdat hij niet direct deed wat God van hem wilde. Maar het was ook niet zomaar een opdracht die hij kreeg: hij moest naar de grootste vijanden van het geloof gaan, om daar het geloof te brengen. Daar denken de meeste mensen wel even over na. Maar uiteindelijk heeft Jona wel gedaan wat God van hem vroeg. Hij heeft deze zware opdracht uiteindelijk wél uitgevoerd. Hoe graag hij het ook niet wilde. Er zijn veel momenten waarop wij liever iets anders doen dan wat God van ons vraagt. Zo heeft hij mij gevraagd te stoppen met mijn studie toen ik bijna klaar was – geloof maar niet dat ik daar direct van overtuigd was. Het duurde lang voordat ik eindelijk naar Hem luisterde. Het is mens-eigen om soms te twijfelen aan Gods plannen. Het is veel comfortabeler om de regie in je eigen hand te houden. Maar zoals we zien bij Jona: je kunt keihard de andere kant op rennen en toch zal God zijn plannen met jou uitvoeren. En terwijl wij twijfelen en wegrennen, gebruikt God ons nog steeds om mooie dingen te doen!

Aan de slag!

Waar twijfel jij over?

Maak eens een lijstje met alles wat God van jou vraagt maar waar jij (nog) niet naar luistert. Waarom ben je ongehoorzaam? Wat heb je nodig om in vertrouwen te doen wat God vraagt? Schrijf alles wat in je op komt over je twijfels op. Je gevoelens, gedachten, vragen. Leg alles bij God neer en vraag Hem te helpen gehoorzaam te zijn. God wil zijn plan met jou uitvoeren en Hij wil jou hierbij helpen!

Deel deze overdenking

  1. Margriet Schoneveld schreef:

    Ik lees deze blog iedere ochtend en vind het altijd weer heel inspirerend! Nu heb ik een vraag: hoe weet je dat het God is die iets van je vraagt? Hoe wist je dat het God was die je vroeg te stoppen met je stufie?

  2. Nelly schreef:

    Mooie overdenking.
    Maar hoe weet je wanneer God iets van je vraagt.
    Ikzelf ben onzeker. Begrijp God niet bij de dingen in mijn leven die gebeuren.
    Vraag God wordt er dan gezegd….. maar hoe weet ik dan wat goed is om te doen.

  3. Wilma schreef:

    Hoe weet je inderdaad dat stoppen met studie met je werk of wat dan ook dat het God het ook echt van je vraagt, hoe weet je dat iets van God komt.

  4. Dayenne schreef:

    Je hart gaat sneller kloppen, de gedachte blijft in je hoofd zitten, je leest of hoort in korte tijd meerdere keren hetzelfde.. God spreekt op verschillende manieren. Altijd in lijn met Zijn woord. Je zal een gevoel van vrede ervaren bij het volgen van Zijn weg, soms met de bijbehorende spanning wanneer je bijv iets nieuws onderneemt. En wanneer je God betrekt in je keuzes… Hij zal niet veroordelend of teleurgesteld zijn wanneer iets niet goed uitpakte. Hij staat altijd vol liefde met Zijn armen wijdt open om ons te omarmen 🙂
    Go for it…

  5. Eline schreef:

    Lieve Margriet, Nelly en Wilma,
    Wat Dayenne zegt klopt volgens mij inderdaad, hoewel ik denk dat het heel persoonlijk is. Ik weet ook niet altijd zeker of het van God is of niet. Dan bid ik er over, lees in de Bijbel, vraag vrienden om voor me te bidden. Ik vraag altijd duidelijkheid en op een gegeven moment merk ik inderdaad de vrede die Dayenne noemt. Ik heb helaas geen heel concreet antwoord, omdat ik het eigenlijk ook niet heel zeker weet.

  6. Dayenne schreef:

    Dat er geen concreet antwoord is maakt het ongrijpbaar en ik vond het daardoor ook moeilijk om die lastige keuze te maken en de dingen los te laten.. En soms nog steeds. Maar ik heb gemerkt dat je God ziet bewegen wanneer je zelf in actie komt. Het vraagt vertrouwen en geloof, maar als later de dingen op z’n plek vallen bouwt het je geloof enorm op en wordt je er steeds zekerder en vrijmoediger in.. (Hoe onzeker ik vroeger ook was ;))

  7. Margriet Schoneveld schreef:

    Dank jullie wel, Dayenne en Eline, ik ga beter opletten om te kijken en voelen en luisteren of ik Gods stemkan ontdekken in mijn leven met behulp van jullie aanwijzingen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap