Hoop op genezing – heb jij het nog?

29

nov

Ramona Muilwijk

‘Vraag en er zal je gegeven worden? Zoek en je zult vinden? Klop en er zal voor je worden opengedaan?’ Ik ben er maar mee gestopt om te vragen, te zoeken en te kloppen. God heeft zelden gegeven, ik heb nog nooit gevonden en Hij heeft ook nog nooit opengedaan. Geloven doe ik nog wel, want ja: hoe kan alles anders zijn ontstaan? Maar vragen wat ik wil? God doet toch wat Hij zelf wil.’

Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want ieder die vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan. Is er iemand onder jullie die zijn kind, als het om een brood vraagt , een steen zou geven? Of een slang, als het om een vis vraagt? Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel dan het goede geven aan wie Hem daarom vragen.
– Mattheus 7: 7-11 (NBV).

Een ontmoeting met een zieke vrouw

Laatst ontmoette ik een gelovige vrouw waarmee ik een gesprek kreeg. Een vrouw die werkelijk waar zóveel lichamelijke gebreken heeft dat het bijna niet bij te houden is. Van het ene onderwerp vallen we in het andere en uiteindelijk hebben we het over haar huis. Alle kinderen zijn al uit huis maar ze vertelt dat haar huis vól staat met borden en ander servies, want stel je voor dat een van de kinderen thuiskomt en wat nodig heeft. ‘Hoe heerlijk is het dan dat ik alles in huis heb en ze kan helpen door dat servies te geven.’

Na een tijdje gaat het over haar mankementen en vraag ik haar of er al eens iemand heeft gebeden bij haar, de handen opleggende, voor genezing? Ik vraag er gelijk bij hoe ze het zou vinden als ik dit voor haar zou doen, op datzelfde moment. Gelijk antwoord ze: ‘Nee hoor, dat wil ik niet. Ik hoef niet genezen te worden. Ik geloof immers dat dit de weg is die God met me gaat. Dat Hij juist mijn lijden gebruikt als getuigenis dat God mij helpt om ondanks deze pijn alsnog voor anderen tot zegen te zijn.’  

Van binnen huilt mijn hart. Natuurlijk kan het zo zijn dat God haar ziekte gebruikt om juist in haar zwakte zichtbaar te zijn. Ook is het helemaal waar dat God, de Genezer, belangrijker is dan het eventuele wonder, de genezing en dat God los van lichamelijke ziektes ook juist ons innerlijk wil genezen. Maar diep van binnen proef ik een angst voor deze vorm van gebed. En niet alleen bij deze vrouw, ik proef het bij veel anderen. Mag ik niet meer hopen op lichamelijke genezing voor wie dan ook? En mag ik los van het hopen niet eens meer bidden om genezing?  

Gods verlangen

Voor ik het weet, rollen de volgende woorden uit mijn mond: ‘Maar lieve …, God is een Vader die, net als jij, alles, maar dan ook alles in huis heeft en Hij ziet er naar uit dat wij, zijn kinderen, bij Hem komen om alles te vragen wat wij nodig hebben. Net als jij vind Hij het heerlijk om zijn kinderen te zegenen met het goede. Hij kan niet wachten tot je komt.’

Ik zie dat mijn opmerking haar raakt, en ik moet eerlijk zeggen… hij raakt mij ook. Dit was duidelijk zo’n moment dat de Heilige Geest de leiding nam en mij de woorden in de mond legde. God hééft alles in huis, maar komen wij? Verwachten we het nog écht van Hem? Zoals de bloedvloeiende vrouw waarover we lezen in Lucas 8: 43 – 48. Of geloven we dat de woorden uit de Bijbel vooral voor toen waren en niet meer voor nu? Net zoals de opdracht die Jezus aan zijn discipelen gaf in Marcus 16: 15-18 (NBV):

En Hij zei tegen hen: ‘Trek heel de wereld rond en maak aan ieder schepsel het goede nieuws bekend. Wie gelooft en gedoopt is zal worden gered, maar wie niet gelooft zal worden veroordeeld. Degenen die tot geloof zijn gekomen, zullen herkenbaar zijn aan de volgende tekenen: in mijn naam zullen ze demonen uitdrijven, ze zullen spreken in onbekende talen, met hun handen zullen ze slangen oppakken en als ze een dodelijk gif drinken zal dat hun niet deren, en ze zullen zieken weer gezond maken door hun de handen op te leggen.

Wat verwacht jij (nog) van God?

Vraag jij het aan God als je wat nodig hebt? En misschien nog wel belangrijker… verwacht je dan ook echt dat Hij zal antwoorden, ook al is het op zijn manier en zijn tijd? Of dek je jezelf van te voren in zodat je in ieder geval niet teleurgesteld zal raken? In Lukas 18: 1-8 lezen we een gelijkenis om ons te leren dat we altijd moeten blijven bidden en nooit de hoop op mogen geven. In de laatste zin staat ook: ‘… zal Hij dan geloof vinden op aarde?’ (NBV)

God heeft ons niet beloofd dat Hij al onze gebeden zal verhoren op de manier die wij verkiezen, maar Hij verwacht van ons wel dat wij onze verlangens aan Hem voorleggen. En misschien worden jouw gebeden niet direct verhoord, maar kan het zo zijn dat Hij bezig is om in jou een geduldig geloof te bewerken.  

Lieve mooie vrouw, als jij de hoop op genezing voor jezelf of iemand anders wellicht verloren hebt, of je situatie hebt aanvaard als zijnde ‘de wil van God’, wil ik je aanmoedigen: geef niet op! Blijf bidden. Ook al is de verhoring niet altijd zoals jij van te voren bedacht hebt… weet dat God bovenal jouw liefhebbende Vader is en dat Hij alles in huis heeft. Er zal je gegeven worden, maar blijf vragen! Je zult vinden, maar blijf zoeken! De deur zal voor je open gedaan worden, maar blijf kloppen! Houd vol! 

Psalm 27: 13-14
Mag ik niet verwachten
de goedheid van de Heer te zien
in het land van de levenden?
Wacht op de Heer,
wees dapper en vastberaden,
ja, wacht op de Heer.
(NBV)

Aan de slag!

Hoe kijk jij aan tegen bidden onder handoplegging? Vertrouw jij God op zijn Woord of merk je dat ook jij je al snel indekt voor als God niet geneest? Ben ook jij, wellicht door eerdere ervaringen, er niet meer zo van overtuigd dat God echt kan genezen? 

Deel deze overdenking

  1. Renee schreef:

    AMEN❣️ Prachtige blog, ben het volkomen met je eens! Door zijn striemen is ons genezing gebracht.
    Jezus is Overwinnaar. Hem is gegeven alle macht in hemel en op aarde! We mogen gaan staan in Zijn overwinning.
    Dankjewel Ramona, Gods rijke zegen op al je wegen.

  2. Hannie schreef:

    Ik hoef me niet in te dekken, want ik ben vrijgekocht. En God is soeverein! Dat vertrouwen is een enorme bevrijding van alle druk in de evangelische, charismatische wereld. Ik hoef me nooit meer af te vragen of ik hiervoor geloof heb. Want dat heb ik. Want als ik geloof dat ik gered ben, opgenomen ben in het gezin van God, mijn hart van steen door God zelf verandert is… Dan is de rest peanuts (om het zo maar even te zeggen). Elke onszelf opgelegde worsteling aangaande gebedsgenezing e.d. ben ik van bevrijd door het Woord van God (in zijn gehele context). God is soeverein ♡♡♡ ik zeg het nog maar een keer tegen mijn ziel. En ja, ik bid voor álles wat los en vast zit, waar ik mee zit… maar dat is meer doorspreken 😉. Echte verzoeken doen in gebed. Die gebeden zullen toch echt naar Gods wil moeten zijn. En dat vraagt veel zoektochten in zijn Woord. Zelf zoeken, samen met de Heilige Geest. Heerlijke ontmoetingen met Gods waarheid.
    Dit leven is niet om comfortabel te zijn, maar om geestelijk te groeien en ons te richten op de eeuwige toekomst. Ik denk dat die mevrouw dat helemaal niet zo verkeerd ervoer voor haar persoonlijke situatie. ♡
    Mooie overdenking, die aan het denken zet. Thanks!

  3. Jenneke schreef:

    Wauw wat een aansprekende blog! Bedankt voor deze heldere en eerlijke kijk op het vragen om een wonder. En zo herkenbaar om er niet om te ‘durven’ vragen! Mooi hoe je dit hebt uitgelegd ook aan de hand van Gods Woord🙏🏽

  4. Kim schreef:

    Om stil van te worden :’-… Weer zoveel dank Ramona ❤️ en vooral onze hemelse Vader 🙏✨

  5. Mila schreef:

    Tja, herkenbaar en zeker als je al vele vele jaren flink ziek bent en niet veel meer kunt(lichamelijk gezien),dan denk je soms inderdaad dat er geen genezing meer komt, want er is al zoveel gedaan/geprobeerd en gebeden). Maar ik laat het maar bij de Here, alles is in Zijn hand.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap