Hoelang nog God? – De vraag die je mag stellen

Misschien heb je weleens vragend naar boven gekeken. De sterren stonden duidelijk aan de lucht, maar God leek allesbehalve duidelijk. Je fluisterde het naar boven: ‘Hoelang duurt het nog, God? Waar bent U? Waarom verbergt U zich voor mij?’ Deze vragen stelt David ook aan God. In Psalm 13 neemt hij je mee in zijn emoties en vragen en laat hij zien waar hij de uitweg in deze vragen vindt. Luister je mee?  

Hoelang nog, HEERE? Zult U mij voor altijd vergeten? Hoelang zult U Uw aangezicht nog voor mij verbergen? En hoelang zal ik nog plannen maken in mijn ziel, verdriet hebben in mijn hart, dag na dag? Hoelang zal mijn vijand zich nog boven mij verheffen?
– Psalm 13: 2-3 (HSV)

Psalm 13

David valt met de deur in huis. Zonder inleiding begint hij met vragen. We weten niet precies waarom David dit aan God vraagt. Heeft hij te kampen met ziekten, wordt hij achtervolgt door vijanden? Eén ding is in elk geval duidelijk: hij wil dat er een einde aan komt. Hij voelt zich vergeten door God, alsof God expres zijn aangezicht voor David verbergt. David laat zich opnieuw in zijn hart kijken, vol verdriet en emoties. De vraag die in al die woorden terugkomt, is: ‘Hoelang nog?!’ Wanneer komt er een einde aan? David verlangt naar andere tijden. Terwijl de vijanden alle aandacht voor hem hebben, lijkt God hem vergeten te zijn. David klaagt. In deze psalm wordt er niet geklaagd over en tegen de vijanden, maar tegen God. Klagen wordt hier een vorm van bidden. 

Zie mij aan, verhoor mij, HEERE, mijn God! Verlicht mijn ogen, anders ontslaap ik in de dood, anders zegt mijn vijand: Ik heb hem overwonnen, en verheugen mijn tegenstanders zich, wanneer ik wankel.
– Psalm 13:4 (HSV)

Opvallend is dat David God nog steeds ‘mijn God’ noemt. Hij pleit op de relatie die hij heeft met God. David bidt hier dat God hem weer vreugde en kracht geeft. Ondanks al zijn vragen ziet hij dat de relatie met God onwrikbaar vast is en dat juist de God die ver weg lijkt, degene is bij wie hij moet zijn.  

Klacht en lofprijzing 

Ik echter vertrouw op Uw goedertierenheid, mijn hart zal zich verheugen in Uw heil, ik zal voor de HEERE zingen, omdat Hij goed voor mij geweest is.
– Psalm 13:6 (HSV)

Een onverwachte wending. David blijft niet doorgaan met zijn klacht, maar spreekt zichzelf toe. Zijn hart dat vol is van vragen en verdriet spoort hij nu aan om zich te verheugen in het heil van God. Én, hij zegt dat hij voor die God, die hem in de eerste verzen verlaten heeft, zal zingen. Het één sluit het andere dus niet uit bij David. Hij wendt zijn ogen naar de Onzichtbare en vertrouwt op Gods beloftes, goedheid en trouw.

Ondanks alle vragen vertrouwt David op de goedertierenheid van God. Wat is dat? Het veronderstelt de goedheid die uitgaat naar de mensen. De liefdestrouw van God, die zich aan zijn beloftes houdt. De God die zegt dat Hij trouw is. David bevraagt niet Gods karakter, maar wel zijn handelen. Hoewel David het handelen van God niet snapt, vertrouwt hij op de goedertierenheid van God. Hij vertrouwt het hart van zijn God. De omstandigheden laten hem niet zingen, maar het hart van God laat hem zingen. 

Zing je mee? 

God hoort jouw vragen en zuchten. Hij hoort hoe lang je al ‘hoe lang?’ naar de hemel roept. Hij ziet je wachten en je pijn. Misschien sta je op het punt je geloof in deze God los te laten. Als Hij er zou zijn, zou Hij immers toch wel allang kunnen ingrijpen, genezen en redden?

David laat je in deze psalm zien dat het hart vol zorgen, verdriet, angst en vragen mág roepen. Maar, ook dat het mogelijk is om je ondanks alles te verblijden én te zingen. Niet om de omstandigheden, maar vanwege God. God heeft in de geschiedenis zijn trouw bewezen. En ja, Hij leek soms ver weg en onbenaderbaar. Hij leek soms stil. Maar Hij was en blijft er tot op de dag van vandaag. Hij heeft zijn kracht bewezen aan het volk Israël en aan David. David, die zo vaak psalmen heeft geschreven over wachten, pijn, roepen, lijden en vragen. David kon er dit keer opnieuw niet onderuit dat God ondanks alles waardig is om te loven en te prijzen. Zelfs als hij geen antwoord kreeg en God ver weg was. Er zit in deze woorden zo’n diep geloofsvertrouwen.

Geloofsvertrouwen

Geloofsvertrouwen dat soms stil zingt door tranen heen. Hoe de situatie ook is, we kunnen de situatie niet gelijk stellen aan Gods hart. Hoe ondoorgrondelijk de wegen ook lijken te gaan, zijn hart blijft hetzelfde. Het vraagt van ons om te knielen en te aanbidden. 

Ooit leerde een dominee mij eens dat als ik Gods weg niet begreep ik moest gaan aanbidden: ‘Als je God niet begrijpt, zijn wegen onduidelijk zijn, aanbid Hem dan om zijn wijsheid en dat Hij het wél begrijpt.’ Toen ik thuis was met al mijn vragen en angst, knielde ik neer en aanbad ik God om zijn wijsheid. Daar wil ik je vandaag ook toe aansporen. Kniel en aanbid God om zijn goedheid en wijsheid. Om wie Hij is. God is God. Ondoorgrondelijk. En naar deze God mogen we ‘hoe lang en waarom?’ roepen. Hou vol, er komt een dag dat het over zal gaan in eeuwige vrede. En dat we de God zullen zien van wie het hart vol goedheid, wijsheid en liefde is. 

Aan de slag!

Luister en zing deze liederen mee. Het helpt je herinneren aan wie Hij is en wat Hij voor ons heeft gedaan:

Toekomst vol van hoop – Sela

Is He worthy – Andrew Peterson

He will hold me fast – Getty