Hoe we ons kunnen oefenen in geduld? Lessen uit Abrahams leven

Wachten. Wij mensen zijn er niet goed in. Ik weet niet hoe het bij jou is, maar ik pak vaak mijn mobiel erbij als ik wacht op de trein of voor een afspraak waarbij ik te vroeg ben. We ‘doden’ vaak onze wachttijd, zonder te doen waar die tijd voor bestemd is: wachten. In onze tijd is wachten een uitdaging. Helemaal als je bedenkt dat onze behoeften en verlangens meestal gelijk vervuld kunnen worden. Met één druk op de knop hebben we producten de volgende dag in huis. Geduldig wachten is echt een kunst. Het is een kwestie van jezelf trainen. En dat gaat zeker niet vanzelf.  

Het wachten duurt te lang

Momenteel zit ik in een situatie die tijd nodig heeft, en waarin ik moet leren om te wachten. Ik vraag God regelmatig wanneer er een eind aan komt en waar Hij is in de tijd dat ik wacht. Ik weet dat Hij aanwezig is, maar zo voelt het niet altijd. Herken je dit?

Wat doe jij als je geduld op de proef wordt gesteld? In tijden waarin je moet wachten, maar het wachten je te lang duurt? Ik houd me dan vast aan de verhalen van Bijbelse personen zoals Abraham.

Als er iemand lang heeft gewacht op een antwoord van God, dan was het Abraham wel. Hij had de belofte van God ontvangen dat hij een zoon zou krijgen. De komst van die zoon liet op zich wachten. Toch bleef Abraham vertrouwen op God.

In Romeinen 4:18-25 (NBV) staat het mooi verwoord:

Hoewel het eigenlijk niet kon, bleef Abraham hopen en geloven dat hij de vader van vele volken zou worden, zoals hem was beloofd: ‘Zo talrijk zullen je nakomelingen zijn’. En zijn geloof verzwakte niet toen hij, ongeveer honderd jaar oud, besefte dat zijn krachten hem hadden verlaten en Sara niet langer vruchtbaar was. Hij twijfelde niet aan Gods belofte; zijn geloof verloor hij niet, integendeel, hij werd erin gesterkt en bewees zo eer aan God. Hij was ervan overtuigd dat God bij machte was te doen wat hij had beloofd, en dat werd hem als een daad van gerechtigheid toegerekend. En dit is niet alleen voor hem geschreven, maar ook voor ons, want ook wij zullen als rechtvaardigen worden aangenomen omdat we geloven in hem die Jezus, onze Heer, uit de dood heeft opgewekt: hij die werd prijsgegeven om onze zonden en werd opgewekt omwille van onze rechtvaardiging.

Abrahams geloof

Abraham bleef wachten en geloven op Gods belofte, tegen alle verwachtingen in. Abraham en Sara konden gezien hun leeftijd geen kinderen meer krijgen. Ze waren allebei ongeveer honderd jaar oud. Toch bleef Abraham geloven dat God Zijn beloften zou waarmaken. Paulus benadrukt hier dat het geloof van Abraham zo belangrijk is. Abraham bleef geloven dat God Zich aan Zijn beloften zou houden. Hij verloor zijn geloof niet. Dit werd hem als daad van gerechtigheid gerekend: hij werd door God aangenomen door zijn geloof.

Geloof in de God van beloften

Dat God Zich aan Zijn woord houdt, komt in de hele Bijbel terug. Het verhaal van Abraham is daar een goed voorbeeld van. Abraham heeft moeten wachten op de vervulling van de belofte dat hij een zoon zou krijgen. Die wachttijd was geen verloren tijd. Het wachten op de vervulling zorgde ervoor dat Abrahams geloof gesterkt werd. Zijn geloof in God werd alleen maar groter. Abraham hield zich niet alleen vast aan de belofte, hij hield zich vast aan God. Abrahams geloof was niet geworteld in wat God voor hem zou doen, maar wie God voor hem was.

Stel je eens voor wat het betekend zou hebben als Abraham zich alleen vasthield aan de belofte en niet aan God zelf. Hoeveel moeite zou hij dan gehad hebben toen God aan hem vroeg om Isaak te offeren? Als Isaak ‘zijn alles’ was geworden zou Abraham deze test niet kunnen weerstaan. Maar Abrahams geloof en vertrouwen in God zorgden ervoor dat hij gewillig was Hem te gehoorzamen. Hij wist dat God te vertrouwen was.

Hoe om te gaan met ‘wacht’-tijd

Als we in ‘wacht’-tijden zitten, hebben we altijd de keuze voor de manier waarop we hiermee omgaan. We kunnen voor God uitlopen en zelf het initiatief nemen. Maar we kunnen ook net als Abraham op Gods antwoord wachten en geduld oefenen. We leren dan om de dingen waar wij ons druk over maken uit handen te geven aan God. In het vertrouwen dat Hij ervoor zorgt. Dat is voor mensen zoals ik lastig. Ik wil graag de touwtjes zelf in handen hebben en de controle behouden. Maar als ik terugdenk aan momenten dat ik mijn leven overgaf aan God, dan heeft dat alleen maar goed uitgepakt. Die kunst kunnen we onszelf dus aanleren. Om in ‘wacht’-tijden God aan het werk te laten. En om de controle over te geven aan Hem.

Aan de slag!

In de praktijk valt wachten niet mee. In onze eigen levens niet, maar ook niet in het meeleven met anderen. Heb je mensen in jouw omgeving die je ziet worstelen met dit thema? Ga naast hen staan, zonder gelijk met oplossingen te komen. Durf bij andermans emoties stil te staan en bij die emoties te blijven. Daarin kan het lijken alsof je niet veel betekent, maar het is veel waard!
Juist in ‘wacht’-tijden hoeven we niet met oplossingen en antwoorden te komen, omdat het naast mensen staan dan vaak het beste is. Probeer het eens!

Deze overdenking verscheen eerder op Zij Lacht en is geschreven door oud-schrijfster Neeltje.