Hoe vergevingsgezind ben jij?

Op het dorp gaat een gerucht… de vrouw van die aardige man zou zijn vreemdgegaan. En raad eens: ze blijkt zwanger te zijn van die andere man. Bizar! Zo’n mooi gezinnetje, zo leek het, maar de realiteit blijkt anders. Later in de week kom ik haar tegen op straat. Ik merk dat mijn gedachten alle kanten op gaan… Veroordelende gedachten. ‘Wat een schone schijn’, ‘…’s zondags in de kerk, maar ondertussen…’ Thuis blijven deze mensen veel in mijn gedachten. Ze schijnen bij elkaar te blijven, niet te gaan scheiden. ‘Hoe kan dat nou?’ ‘Dat vertrouwen komt nooit meer terug.’ Ik kom er niet los van. Veroordelende gedachten. En het ergste is nog: ik ken de mensen alleen maar van gezicht, een nauwe relatie heb ik niet met hen. En toch, mijn hart en gedachten zijn veroordelend. Veroordelend over mensen die ik niet tot nauwelijks ken.  

Herken jij dit? In gedachten oordelen over de buurvrouw van de nicht van je vriendin. De persoon waarvan je alleen weet wie het is, zonder die persoon écht te kennen. Zij, over wie je hebt gehoord dat ze vroeger weleens… Hij, die jaren geleden weleens… Ik vermoed dat ik niet de enige ben die zo af en toe last heeft van deze gedachten. We denken heel goed te weten hoe het allemaal zit en hoe het verder zal gaan. En het ergste komt nog: als we niet oppassen zullen we deze personen hun hele leven met woorden of in gedachten herinneren aan hun misstappen.  

Hoe anders is God… In Micha 7: 18-19 (NBV) lezen we: 

Wie is een God als U, 
die schuld vergeeft 
en aan zonde voorbijgaat? 
U blijft niet woedend 
op wie er van uw volk nog over zijn; 
liever toont U hun uw trouw. 
Opnieuw zult U zich over ons ontfermen 
en al onze zonden tenietdoen. 
Onze zonden werpt U in de diepten van de zee. 

God is het die vergeeft

De diepten van de zee… oftewel: volledig uit het zicht. Dat is nogal wat. Hij doet onze zonden teniet, Hij gaat eraan voorbij. In mij leeft het verlangen om steeds meer op Hem te gaan lijken. Maar wat schiet ik pijnlijk vaak te kort. Misschien dat ook ik voor de buitenwereld wel door de keuring kom, maar wat als mijn gedachten geprojecteerd zouden worden zodat iedereen ze kon zien? Misschien ben ik zelf niet degene die vreemd gaat, maar wat zeggen de gedachten die ik heb over de ander over míj? Ben ik net zo vergevingsgezind als God? Ga ook ik voorbij aan zijn of haar zonden? Natuurlijk zijn er veel van ons die lijden aan de zonden van anderen. Ook al wil God dat wij zelfs díe mensen die ons pijn deden vergeven, is dat niet waar ik op dit moment op doel. Waar ik op doel is het feit dat wij zo vaak oordelen over de fouten van anderen die wij eigenlijk niet of nauwelijks kennen.  

Waren wij erbij, toen deze persoon de fout beging? Kennen wij de diepten van zijn of haar hart? Ken ik en ken jij de pijn in het hart van de ander van waaruit hij of zij deze daad wellicht beging? Wie zegt niet dat die persoon oprecht spijt heeft van zijn of haar daad, vergeving heeft gevraagd aan de Allerhoogste en daarnaast ook aan de mensen die hij of zij daarmee kwetste? Wie ben ik dan om hem of haar daarmee te blijven achtervolgen?

Ondanks dat Hij alles wist, ging Hij deze weg

Wie zijn wij… dat wij denken te kunnen oordelen over een ander? Wie zijn wij, om iemand te blijven herinneren, in woorden of gedachtes, aan zijn of haar misstap(pen) terwijl God deze zonde(n) wellicht, na schuldbelijdenis, allang teniet gedaan heeft, eraan voorbij is gegaan?  Wie ben ik… Waarom is het toch zo moeilijk voor ons mensen om daden van anderen te vergeten? Soms zou het makkelijk zijn als je niet zoveel wist van iedereen. Dat je mensen aan kon kijken zonder hun verleden te weten. Dat zou makkelijk zijn, zeker. Maar wie al even met de Heer wandelt, weet dat geloven niet makkelijk is. Nee, geloven vraagt alles van je. Het vroeg alles van Hém, van Jezus. Hij stierf voor ons toen wij nog zondaars waren (Romeinen 5:8). Hij wist alles van ons, al onze zonden, al onze misstappen, en tóch… toch stierf Hij voor ons. Voor jou, voor mij, voor die ander, voor de buurvrouw van de nicht van je vriendin die… Daar wordt je stil van, niet? 

Wie is zonder zonde? 

Hebben we niet allemaal dingen in ons verleden gezegd / gedaan / gedacht waar we niet trots op zijn? Hoe zouden wij het vinden, wij die de Heer misschien inmiddels volledig zijn toegedaan, om daar nog steeds mee geconfronteerd te worden? Pijnlijk, niet…? Wat schieten we vaak tekort als het gaat om het houden van onze mond, of het begrenzen van onze gedachten. De Heer heeft immers met ons ook geduld?
Hoeveel heeft Hij óns al niet vergeven en Hij vraagt van ons hetzelfde: vergeef de ander. Moeilijk…, maar de Heer wil ons erbij helpen. Breng het voor zijn troon, Hij weet het allang. Zet vandaag nog de eerste stap en bid samen met mij: 

‘Lieve Vader in de hemel. Wat is het moeilijk om enkel en alleen op U en op mijzelf te zien Heer. Wat ben ik vaak gericht op de ander en de misstappen die hij of zij begaat of beging en vergeet ik daarbij dat ook ikzelf nog zo vaak de fout inga. Heer, help mij, om ook in mijn gedachten geen oordelen te vellen over die ander. Want ook mijn gedachten Heer, die zijn voor U bekend. Leer mij te bidden, in plaats van te oordelen, voor hen die struikelden. Leer mij te zwijgen wanneer ik slecht wil spreken. Help mij, om elke gedachte die in mij is, als krijgsgevangene aan U te onderwerpen. Leer mij Heer, om met uw ogen naar die ander te kijken. Die ander die net zoals ik afhankelijk is van uw genade. Help mij Heer, want ik schiet zo vaak tekort. In de naam van Jezus, Amen.’ 

Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie 
hemelse Vader ook jullie vergeven. Maar als je anderen niet 
vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven. 
– Matteüs 6: 14-15 (NBV). 

Aan de slag! 

* Zijn er personen in jouw omgeving wiens zonden jij maar niet kunt vergeten? Breng deze mensen voortaan in gebed in plaats van over hen te oordelen. 
* Beluister het lied Opwekking 580.