Eenzaamheid – God, waar bent U dan?

11

sep

Vivian Straver

Spitsuur op Utrecht Centraal. Elke reiziger haast zich naar het juiste spoor en groepen mensen dringen zich voor de deur om een plekje te bemachtigen. Zó veel mensen, maar toch voel ik me alleen op het perron. Het is zo’n dag waarop ik van hot naar her moet reizen, en telkens weer een andere bezigheid krijg voorgeschoteld, maar toch voel ik me alleen. Hoeveel mensen er ook om je heen staan, of hoeveel bezigheden je ook hebt – eenzaamheid is iets wat in elke situatie op kan treden. Eenzaamheid in je gedachten, in je meningen, in relaties, noem maar op. In de Bijbel lezen we vaak over eenzaamheid in verband met de woestijn. Deze twee komen samen in het verhaal van de profeet Elia.  

Elia heeft voor God grote dingen mogen doen, en hij heeft de sympathie van het volk gekregen door de priesters van een andere godsdienst te doen zwijgen. De koningin (Izebel) laat Elia weten dat ze niet zo gezind is van zijn afkeer van haar godsdienst en stelt dat hij zou moeten sterven. Elia werd op handen gedragen door het volk, maar nu voelt hij zich eenzaam en verlaten. Hij laat zijn enige knecht achter, en gaat alleen de woestijn in.  

Hijzelf liep echter een dagreis de woestijn in, ging onder een bremstruik zitten en bad om te mogen sterven. Hij zei: Het is genoeg. Neem nu mijn leven, HEERE, want ik ben niet beter dan mijn vaderen. Hij ging onder een bremstruik liggen slapen, en zie, een engel raakte hem aan en zei tegen hem: Sta op, eet. Hij keek op, en zie, aan zijn hoofdeinde lag een koek, op kolen gebakken, en een kruik water. Hij at en dronk en ging vervolgens weer liggen. De engel van de HEERE kwam voor de tweede maal, raakte hem aan en zei: Sta op, eet, want de weg zou te zwaar voor u zijn. Toen stond hij op, at en dronk, en liep door de kracht van dat voedsel veertig dagen en veertig nachten, tot aan de berg van God, de Horeb.
– 1 Koningen 19: 4-8 (HSV).  

Elia maakt zijn eigen woestijn van eenzaamheid, maar God laat hem niet los. Hij geeft hem brood en water, en God komt naar Elia als een frisse wind (hoofdstuk 19 vers 11-12). Elia blijft hangen in zijn eenzaamheid, maar God geeft hem nieuwe mensen op zijn pad. Elia zal zijn opvolger tegenkomen, Elisa, die later voor hem als een zoon zal zijn.  

Hij zei: Ik heb mij zeer voor de HEERE, de God van de legermachten, ingezet. De Israëlieten hebben immers Uw verbond verlaten, Uw altaren omvergehaald en Uw profeten met het zwaard gedood. Ik alleen ben overgebleven, en zij staan mij naar het leven om het mij te benemen. De HEERE zei tegen hem: Ga heen, keer terug op uw weg, naar de woestijn van Damascus. Wanneer u daar komt, moet u Hazaël zalven tot koning over Syrië. EN u moet Jehu, de zoon van Nimsi zalven tot koning over Israël. En Elisa, de zoon van Safat, uit Abel-Mehola, moet u tot profeet zalven in uw plaats.
– 1 Koningen 19:14-16 (HSV) 

Elia’s eenzaamheid en jouw eenzaamheid 

Elia heeft het niet makkelijk. Hij heeft een heftige missie gekregen van God als profeet, was geliefd bij velen, maar hij voelt nu de haat van de koningin en haar volk op zich drukken. Hij laat al het menselijke contact dat hij had, zijn slaaf, achter, en gaat alleen de woestijn in. Maar midden in de woestijn, midden in die eenzaamheid komt God Elia tegemoet. God lost niet de bron van de eenzaamheid op, maar Hij geeft er een wending aan.  

Herken jij je in Elia’s eenzaamheid? Soms lijken al je prestaties en relaties niets meer waard, lijken mensen je niet (meer) te mogen, en lijkt God zo ver weg van alles. Zoals God bij Elia kwam, komt Hij ook bij jou. God is aanwezig, en Hij verlangt dat jij die aanwezigheid voelt – zoals Elia de wind voelde waaien. God is een God van relaties, en Hij heeft mensen gemaakt om er voor elkaar te zijn: Adam kreeg Eva als zijn metgezel, en Elia kreeg Elisa als een zoon op zijn pad. Hoe eenzaam de woestijn lijkt waar je in kan zitten, nieuwe relaties met mensen die jouw woestijn van eenzaamheid binnentreden kunnen de hele boel doen opbloeien.  

Aan de slag!

Elia was verbitterd en hij voelde zich verlaten en eenzaam. God kwam naar hem toe, liet zijn aanwezigheid voelen en gaf nieuwe mensen in het leven van Elia. Herken jij je in de eenzaamheid van Elia?  

  • Ja? Wie of wat komt jouw woestijn van eenzaamheid binnen om verbindingen aan te gaan?  
  • Nee? Zijn er mensen in jouw omgeving die in die woestijn van eenzaamheid leven? Hoe kan jij hen steunen in het oplossen van hun eenzaamheid?  

Deel deze overdenking

  1. Hannie schreef:

    Heel herkenbaar helaas… of is het wel helaas? Net voordat wij gingen emigreren naar een Afrikaans eiland kregen wij uit meerdere bronnen Jesaja 43 vers 19 mee… toen snapten we dat nog niet zo. Nu wel! Het werd een zeer eenzame woestijn periode ( en na ruim 2 jaar eigenlijk nog wel zo hier en daar) en God is nog nooit zo aanwezig geweest als nu (lijkt het) door de eenzaamheid heb ik bijna alleen nog maar oog voor Hem. En dat is zo bijzonder om mee te maken.

  2. Renee schreef:

    Jezus is de weg, de waarheid en het leven. Wellicht goed om de gospel ook in een artikel als dit te noemen. Een weg naar God zonder Jezus is voor ons niet mogelijk. Wanneer er dan gesproken wordt over eenzaamheid is dit goed te koppelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap