Hoe ontvang je de Geest? Uit de wet of uit het geloof?

Wanneer je in de Bijbel leest, kan het soms voelen alsof de tekst ver van je af staat. Soms komen de woorden van de apostelen en andere schrijvers juist akelig dichtbij wanneer zij een vraag stellen aan hun lezers. Paulus doet dit ook regelmatig, en de christenen in Galatië spaart hij niet van zijn kritische woorden. De vragen stelt hij uit liefde, en uit bescherming van het evangelie. Je moet bedenken: de mensen aan wie hij schreef, waren minderheden. Zij waren verantwoordelijk voor hoe het christendom bekend stond. Hun gedrag en woorden waren een direct getuigenis. Ze konden niet terugvallen op een al bestaand beeld, kennis van de Bijbel (die was er nog niet eens in de vorm zoals wij die nu kennen), of een correctie door een andere gelovige.

In Galaten 3 vers 2 stelt Paulus de gemeente vragen over hoe zij leven vanuit de Geest. Hoe geven deze vroege christenen daar vorm aan? Leven ze eigenlijk wel met en uit de Geest?

“Dit alleen wil ik van u vernemen: Hebt u de Geest ontvangen uit de werken van de wet, of uit de prediking van het geloof?”
– Galaten 3: 2 (HSV)

Wet of geloof?

Toen ik dit stuk las, kwam de vraag hard bij mij binnen. Ik vind het soms zo vanzelfsprekend om als christen te leven en leuzen te zeggen als: ‘Ik betrek God overal bij.’ (Wat ik ook echt probeer te doen, begrijp me niet verkeerd!) Maar soms raak ik verzeild in mijn oude ik, die het graag allemaal zelf en goed doet. Ik werk en streef naar perfectie, maar vergeet soms dat God de enige is die perfectie kan scheppen, en dat Hij dit creëert door zijn Geest in mij. Maar hoe ben ik dan aan de Heilige Geest gekomen?

Ik heb niet een bepaald aantal uren Bijbel gelezen. En ik heb niet alleen maar de liedjes van een bepaalde muziekgroep of genre gezongen. Ik heb niet een bepaald aantal uur vrijwilligerswerk moeten doen. Nee, nee, nee. Er was één ding dat ervoor zorgde dat Gods Geest mij kon vervullen. Dat is zoals Paulus hier schrijft: het geloof.

Recht op een erfenis

Door Gods Geest in ons mogen we weten dat we kinderen van God zijn. En als kind heb je recht op een erfenis. De erfenis die in de Bijbel genoemd wordt, is een prachtig en eeuwig leven in het Koninkrijk van God. Niet alleen wij mogen weten dat we kinderen van God zijn. Ook anderen mogen dit weten.

Deze erfenis is volgens Efeze verzegeld door de Geest. Hij is ookwel ‘het voorschot’ op onze Hemelse erfenis. Door Gods Geest krijgen we nu al een klein kijkje in hoe het leven in de Hemel zal zijn. Hoe het is om te leven in de aanwezigheid van God, met een trooster en genezer. We mogen heel worden in deze gebroken wereld, zoals we heel zullen zijn in de Hemel.

“Hij dan Die u de Geest verleent en krachten onder u werkt, doet Hij dat uit de werken van de wet, of uit de prediking van het geloof? Zoals Abraham God geloofde en het hem tot gerechtigheid werd gerekend. Begrijp dan toch dat zij die uit het geloof zijn, Abrahams kinderen zijn. En de Schrift, die voorzag dat God uit het geloof de heidenen zou rechtvaardigen, verkondigde eertijds aan Abraham het Evangelie: In u zullen al de volken gezegend worden. Daarom worden zij die uit het geloof zijn, gezegend samen met de gelovige Abraham.”
– Galaten 3: 5-9 (HSV)

Kind van Abraham, vriend van God

Niet alleen aan de kinderen van God in het Nieuwe Testament wordt een mooie erfenis beloofd. Deze erfenis wordt al veel eerder aangekondigd. In eerste instantie al aan Adam en Eva. ‘Heers over de Schepping’ is niet alleen een opdracht, maar ook een geschenk. Als koninklijke leiders mochten ze de aarde bewerken, scheppen zoals hun schepper. Helaas ging dit niet helemaal zoals gepland. Adam en Eva kozen voor zichzelf, net als wij zo vaak doen als we met verleiding te maken hebben.

God deed een nieuwe belofte aan Abraham: de belofte dat Hij door hem alle volken op aarde zou zegenen. Abraham werd door God als een rechtvaardig mens gezien, ondanks dat hij zich niet volledig aan Gods wetten had gehouden. Abraham had gelogen en vertrouwde God op veel momenten niet. Maar hij bleef wel geloven! En dit was hetgene wat hem als een rechtvaardige daad werd aangerekend. Zijn geloof in God hield de relatie in stand en de belofte levend.

“In Hem [Jezus] zijn wij ook een erfdeel geworden… opdat wij tot lof van Zijn heerlijkheid zouden zijn, wij, die al eerder onze hoop op Christus gevestigd hadden… verzegeld met de Heilige Geest van de belofte, die het onderpand is van onze erfenis.“
– Fragmenten uit Efeze 1: 11-14 (HSV)

En wij? Wij zijn volgens Paulus als kinderen van Abraham. Maar wat betekent dat dan? Ik geloof dat ook wij als een middel mogen zijn voor God om anderen te zegenen. Jij hebt recht op een stuk erfenis. Hetgeen wat God voor jou voor ogen heeft. Niet het buurland, maar jouw land. Jouw deel. Durf je te ontdekken wat dat deel is? Durf je te geloven en niet te werken? Durf je te erven en niet te verdienen?

Goed nieuws! De Heilige Geest is nog maar een voorschot van wat onze erfenis inhoudt. Het is een deel van de zegen van God, zoals Hij van plan was door Abraham te doen. De zegen om talrijk te worden, om de aarde te bewerken. Om een paradijselijk leven in relatie met Hem te leven, als ‘vriendin van God’ en ‘kind van Abraham’. Hij heeft ons apart gezet voor een eeuwig leven. Een leven van zegen om door te geven.

Aan de slag!

Lees nog een keer de vraag van Paulus aan de gemeente in Galatië. Denk in eerlijkheid na over je antwoord en vraag God je te laten zien wat zijn antwoord is.

“Dit alleen wil ik van u vernemen: Hebt u de Geest ontvangen uit de werken van de wet, of uit de prediking van het geloof?“
– Galaten 3: 2 (HSV)