Hoe Mirjam ons leert te groeien in geloof

Hoewel er niet veel over Mirjam beschreven staat, vertelt haar naam ons iets over wie zij was. Er is bitterheid op haar pad, maar ook zegen. We zien haar groeien in haar geloof, om zo een vrouw naar Gods hart te worden. Groei jij ook naar God toe?

De naam Mirjam

Mirjam was de dochter van Amram en Jochebed, en de zus van Aäron en Mozes (Numeri 26). Haar naam kent meerdere betekenissen in het Hebreeuws. Het eerste gedeelte van haar naam kan komen van ‘mar’, wat ‘bitter’ betekent. Het tweede gedeelte van haar naam, ‘yam’, betekent ‘zee’. Een zee van bitterheid. Maar het eerste gedeelte van haar naam kan in het Hebreeuws ook verwijzen naar mirre. Mirre is een kruid dat in de vorm van olie gebruikt wordt om pasgetrouwde stellen te zegenen. In Israël wordt de olie ‘druppels van zegen’ genoemd. In het leven van Mirjam komen beide betekenissen terug. 

Mirjam groeit in haar geloof: van bitterheid naar zegen

Toen zei zijn zuster tegen de dochter van de farao: Zal ik voor u een voedster uit de Hebreeuwse vrouwen gaan roepen, die dat kindje voor u de borst kan geven? De dochter van de farao zei tegen haar: Ga [maar]. Toen ging het meisje de moeder van het kind roepen.
– Exodus 2:7-8 (HSV)

Mirjam groeit op in slavernij; een diepe bitterheid voor heel het Joodse volk. Naast het harde werken, vraagt Farao ook nog aan de vroedvrouwen om alle jongetjes die bij het volk van God worden geboren, om te brengen. De ouders van Mirjam ontvangen ondanks de dreiging van farao een zoon: Mozes. Rabbijnen stellen dat de ouders een vast vertrouwen hadden in God. Ze dienden de Heere, niet de farao. Dat was het voorbeeld dat Mirjam kreeg van haar ouders. 

Als ze Mozes niet langer kunnen verbergen, leggen ze hem in een rieten mandje. Mirjam laat Mozes niet alleen; ze wacht geduldig en vraagt de prinses of zij een voedster zal zoeken voor Mozes. Na toestemming brengt Mirjam haar eigen moeder bij de prinses. Ik kan me voorstellen dat Jochebed dankbaar was dat ze Mozes toch dicht bij haar kon hebben, dankzij de slimme zet van Mirjam. Het was de eerste stap naar bevrijding!

Toch zou het nog jaren duren voordat ze uit Egypte bevrijd zouden worden. Geschat wordt dat Mirjam in de tachtig was toen het volk onder leiding van Mozes de vrijheid tegemoet ging. Een ware oefening in geduld. Al die jaren houdt ze zich vast aan God, net als haar ouders deden. Er komt een einde aan een lange, bittere periode. Het volk trekt uit Egypte de vrijheid tegemoet en Mirjam zingt als ze door de Rode Zee zijn getrokken (Exodus 15). Onze God is sterker dan welke vijand ook! 

Vanuit bitterheid zegen ontvangen

God maakt het geloof van Mirjam nog sterker en haar liefde voor Hem nog dieper. Er komt opnieuw bitterheid (Numeri 12): Mirjam praat slecht over de vrouw van Mozes, om vervolgens Mozes’ rol als leider in twijfel te trekken. Ik denk dat zowel Mirjam, als Aäron en Mozes iets van deze situatie moesten leren. Mirjam wordt duidelijk gemaakt dat God Mozes heeft uitgekozen en dat ze niet hoeft te twijfelen aan Zijn plan. Misschien was Mirjam jaloers op de voorkeurspositie van Mozes, of misschien maakte ze zich zorgen dat het teveel zou zijn voor Mozes. Hoe het ook zij, Mirjam weet weer dat ze op God kan vertrouwen. Hij weet wat Hij doet! Zeven dagen verblijft Mirjam buiten het kamp. Ik stel me voor dat ze veel heeft gebeden die dagen. Ondanks haar misstap wijst God haar niet af; de bitterheid gaat over in zegen. Ze is vergeven en haar vertrouwen in God is gegroeid. Ze mag weer verdergaan.

Groeien in geloof

Jij mag, net als Mirjam, groeien in geloof door te vertrouwen op Gods beloften. Bittere periodes zullen komen en gaan, maar wie zich vasthoudt aan God en Zijn beloften, net als Mirjam, zal gezegend worden! En perfectie is geen vereiste bij God. Ik hoop dat je net als Mirjam zult lachen, zingen en dansen van dankbaarheid, en dat je zo tot zegen mag zijn voor anderen!

Aan de slag!

Hoe ziet groeien in geloof er voor jou uit? Zit je in een periode van bezinning? Of zit je in een periode van zegen?