Hoe kun jij uit je woestijn komen?

Ik ben dit seizoen zo zat! Ik wil uit deze woestijn! Waarom duurt het zo lang? Waarom moet ik zo lang hier zijn? Wat voor nut heeft dit? Het voelt zo eindeloos. God waar bent U? Ik heb deze vragen en gedachten zeker gehad in mijn woestijnperiodes. Herken jij dat ook? Graag neem ik je mee in wat ik geleerd heb over de woestijnperiodes in mijn leven. Want die woestijnen kunnen weleens veel meer inhoud hebben dan we vaak denken.

Moeizaam en zwaar?

Wat is de betekenis van een woestijnperiode in je leven? Als we kijken naar wat ‘woestijn’ betekent, kom ik op Google deze betekenis tegen: ‘zich in een troosteloze, uitzichtloze, geïsoleerde [enz.] toestand bevinden.’ Er zijn nog meer definities, maar ik kies even voor deze definitie, omdat ik dat zelf zo herken. En jij misschien ook wel. Ik heb een flinke, beslissende woestijnperiode in mijn leven gehad. Eentje waardoor ik op een gegeven moment tegen God zei:

‘Ik weet echt niet meer wie ik ben. Ik weet niet meer wie U bent. Wat voor talenten heeft U mij gegeven? Ik ben ze allemaal kwijt, ik weet het niet meer.’

Het voelde zo verdrietig dat ik niet meer wist wie ik was. Ik werkte ergens, maar voelde dat het niet meer bij me paste. Ik zocht naar wat Gods wil voor mijn leven was, maar voelde me alsof ik de weg kwijt was. En heel lang heb ik Gods stem daar niet over gehoord.

Hij zei niet: ‘Alieke, nu mag je dit werk gaan doen.’ Of: ‘Dit is het talent wat Ik in jou heb gelegd.’ Wat er wel gebeurde in deze tijd, was dat God heel dicht bij mij kwam. Ik ben in die periode door God gewezen op het boek Hooglied. Dit boek was voor mij altijd een beetje een bijzonder boek, omdat ik het niet echt begreep. Totdat God mij hierover dingen ging uitleggen. Ik geloof dat er nog veel meer moois in dit fantastische Bijbelboek verborgen ligt.

Ik zag geen oase of een bijzondere wending. Ik zag alleen maar woestijn in mijn leven. En weet je, het is niet zo dat het niet goed met me ging. Ik heb een schat van een man en drie prachtige, lieve meiden. Ik had een fijne, rustige baan. Maar geestelijk was ik uitgedroogd. Ik voelde me op de bodem van mijn geloof. En misschien heb jij dat ook wel? Gaat het aan de buitenkant allemaal prima met je, heb je een baan, een man/vrouw of vriend(in), misschien kinderen, maar voel je je geestelijk in de woestijn? En niemand die je daar zomaar uithaalt?

Het eerste wat God tegen mij zei toen ik me zo verdrietig en eenzaam voelde was het volgende: ‘Ik ga elke cel in jou aanraken en vernieuwen.’ En ik dacht: ‘Fijn, God gaat me genezen van de auto-immuunziekte die ik heb.’ Maar God bedoelde dit niet alleen lichamelijk. Nee, als Hij je wil vernieuwen gaat Hij voor het totaalplaatje: geest, ziel en lichaam. En dat is Hij gaan doen.

Jouw grond bewerken

Ik liep op een winterse dag met mijn meiden in een natuurgebied en bedacht hoe prachtig het er allemaal uit zag. De heide was droog en bruin, in de verte waren beekjes die glommen in de winterzon. En plotseling zei God tegen mij: ‘Een woestijn is niet alleen een plek van droogte en eenzaamheid. Als je goed kijkt zie je Mijn schoonheid in de woestijn. En ben ik onder de grond bezig om jou klaar te maken voor een nieuw seizoen.’

Ik moest denken aan de tekst uit Hooglied 8:5 (HSV):

Wie is zij die daar opkomt uit de woestijn, leunend op haar Liefste?

En ik bedacht dat ik uit mijn woestijn wilde komen, leunend op mijn Liefste. Ik wilde dat God mijn grond ging bewerken. De harde grond die ontgonnen moest worden. De distels die waren opgekomen. Leugens die ik over mezelf was gaan geloven. Leugens, die zorgden dat mijn tuin vol met onkruid was komen te staan. Ik nam een besluit dat ik niet langer mijn woestijn als een periode wilde zien om snel doorheen te komen, maar dat ik wilde dat God alles ging doen wat nodig was om mij uit die woestijn te laten komen, leunend op Hem. Niet langer op mezelf.

In de woestijn

In de woestijn ging God dit samen met mij aanpakken. En nooit vanuit een verwijtende houding, altijd zo zorgzaam en liefdevol. Hij liet me zien waar ik was gaan geloven in leugens.  Hij liet me zien dat ik talenten had laten stelen en was kwijtgeraakt en Hij bracht ze bij me terug. Hij liet me talenten zien, die ik nooit zou hebben bedacht. Zoals het schrijven van blogs. Zoals mijn leven laten zien op Instagram. Niet omdat ik dat zelf heb bedacht, maar omdat God mij een verlangen heeft gegeven om Hem op alle mogelijke manieren uit te dragen.

Ik geloof dat zijn Geest in mij woont en mij deze woorden laat schrijven. Zodat jij ook weet dat Hij je in de woestijn zal meenemen naar jouw grondgebied, jouw tuin. En dat, als jij dat wilt, Hij samen met jou de tuin gaat bewerken. Dat Hij leugens openbaar maakt door zijn waarheid over jou te spreken. En waar Gods waarheid wordt gesproken, daar moet de leugen wijken.

Aan de slag!

En weet je, we hebben die woestijn misschien wel nodig om eens helemaal alleen met God te zijn. Om alleen nog op Hem gericht te zijn. Om zijn liefde te leren kennen. Dat Hij een hart heeft dat overstroomt voor jou. En dan ga je ervaren dat Hooglied 8:3 ook voor jou en mij geldt.

Hooglied 8:3 (HSV):

Laat Zijn linkerarm onder mijn hoofd zijn en Zijn rechter mij omhelzen.

En laat die linkerarm de kant van het hart zijn. Zijn rechterarm is er om jou te omarmen. Om te zegevieren en te overleven!

Maak de keuze en spreek het hardop uit: ‘Al moet ik dwars door woestijnen. Ik zal triomferen met mijn Geliefde. Bij Hem wil ik zijn!’

Schrijfster
Deze gastblog is geschreven door Alieke Dijkshoorn. Zij is blogger, met als doel om de dochters van God terug te brengen naar zijn hart. Ze heeft een onderneming waarmee ze vrouwen wil inspireren om Gods liefde ten volle te leren kennen en uit te dragen. Niet alleen op geestelijk vlak, maar ook op het gebied van ziel en lichaam. Ze is stijl- en kledingcoach om vrouwen te helpen zich weer mooi te voelen. In elk seizoen van je leven ben je mooi. Zo kijkt God naar ons! Zij lacht omdat ze weet wie ze is: dochter van God!