Hoe kan het dat U aan de mens denkt?

Waarschijnlijk herken je dit gevoel wel: ONZEKERHEID. Ik heb periodes waarin ik word beheersd door onzekerheid. Het maakt niet uit wat ik moet doen, met elke activiteit barst er een bom in mijn hoofd! Morgen moet ik koken voor een grotere groep mensen, gedachten als: Is het menu dat ik heb bedacht wel goed genoeg, lekker genoeg?! Heb ik genoeg in huis om het te maken?! O nee, het gaat echt mislukken! De onzekerheid en gedachten tollen constant in verschillende vormen door mijn hoofd en lichaam heen.

Dit is niet normaal voor mijn karakter! Ik ben juist iemand die vaak zeker is van zichzelf. Vooral op het gebied van koken. Sinds ik tiener ben kook ik regelmatig voor grotere groepen, maar de afgelopen twee maanden word ik elke keer overvallen door buien van onzekerheid. Momenten dat ik me opeens zenuwachtig voel, omdat ik boodschappen moet doen, de was moet ophangen of naar mijn werk moet. Momenten dat ik word aangeklaagd en mij zo nutteloos voel, omdat ik niks bij te dragen heb aan de wereld. Het is een gevecht om deze gedachten het hoofd te bieden.

Ik doe mijn best om alle gedachten bij elkaar te houden en mijzelf niet te laten meesleuren in alle doemscenario’s! Ik bid me helemaal suf. Gebeden die ook chaotisch zijn, waar niks van klopt en die in cirkels gaan, half afgemaakte gedachten omhoog geworpen naar de hemel.

Hoe ga je hiermee om?

Waarschijnlijk heeft iedereen een eigen manier om hiermee om te gaan. Ik leer steeds meer te blijven kijken naar Jezus. Ik word vaak weer rustig wanneer ik een stuk uit de Bijbel ga lezen of een cd aanzet van Hillsong of Jesus Culture. Het zet mijn eigen gedachten stil en opent mijn geest voor de woorden van God.

Deze woorden van God komen bij mij altijd uit verschillende hoeken. Dit keer komen de woorden via het internet mijn geest binnen:

Hoe cool is het dat dezelfde God
die bergen, oceanen en het sterrenstelsel heeft gemaakt,
naar jou kijkt en dacht,
de wereld heeft iemand zoals jij nodig?

WAUW! Vader in de Hemel. Dank U dat U elke keer opnieuw een manier weet om mij aan te spreken! De woorden van David borrelen in mij naar boven

‘Als ik zie hoe mooi de sterrenhemel is,
als ik kijk hoe prachtig U de maan en de sterren heeft gemaakt,
dan vraag ik mij af: “Hoe kan het
dat U aan de mens denkt?
Hoe kan het dat U Zich met hem bezighoudt?”‘

(Psalm 8:4-5)

Dan weet ik weer dat God niet zomaar een God is, maar mijn Vader in de hemel. Want God houdt zoveel van de mensen, dat Hij zijn enige Zoon aan hen heeft gegeven. Hij heeft jou en mij zo gemaakt dat we op Hem lijken. Hij heeft jou gemaakt, omdat de wereld iemand nodig heeft zoals jij! Op de plek waar je nu bent, ben je nodig. In je gezin, op je werk en in de kerk. Gewoon zoals je bent!

Aan de slag!
Waar ik benieuwd naar ben, is hoe jij omgaat met de onzekerheid die jou soms overvalt! Heb jij een leuke, bijzondere of juist een hele gewone aanpak? Je kan jouw manier hieronder in een reactie opschrijven.